Waaghals aan de waterweg…

 Je weet zo langzamerhand, dat wij iets met water hebben. Is het niet het IJsselmeer of de Noordzee, dan zijn het wel de waterwegen die ons land doorsnijden of zelfs de Biesbosch bij Hank en ook de Noordwaard bij Werkendam.

We rijden bij voorbeeld ook graag naar Willemstad. Toegegeven; we nemen dan meteen bij onze favoriete Tholense visserman, wat verse vis mee naar huis. Maar altijd wachten we op de ruime parkeerplaats, drinken een kop thee uit de thermosfles en lopen daarna langs het water om vanaf een bankje het vaarverkeer en het water gade te slaan. Ik wist niet, dat het Hollands Diep zo’n druk bevaren vaarroute is. We hebben onze ogen uitgekeken, maar niet nadat ik eerst een Hollandse nieuwe met uitjes met smaak had verorberd. Voor alle mogelijke vis, met uitzondering van oesters, kan je me ’s nachts wakker maken.

Waaghals

Toch viel ons oplettend oog niet op het brede water van het Hollands diep, maar op een regelrechte waaghals in de jachthaven van Willemstad. Meneer zat bovenin de mast van een van de jachten om wat vast te draaien en te sleutelen. Ik houd mijn hart altijd vast bij zo’n aanblik. Hij heeft er zeker wel een half uur gezeten, zich met één hand steeds vastklampend aan de mast en met de andere hand al sleutelend. Je moet het maar durven. Ik kon het natuurlijke niet nalaten om er een fotootje aan te wijden.

Druk

Maar terug naar die vaarroute. Je zit er voor je plezier. Nooit een stil moment. Is het niet een tanker, dan is het wel een containerschip. Of een schip vol zand of ander materiaal. Van groot tot klein komen ze langs gevaren, zowel richting Zeeland als richting ons achterland. Het is een aanhoudende parade van alle mogelijke schepen. Daar tussenin vaart dan een rondvaartboot, -tenminste dat denken we vanwege de vele raampjes-. Je kan er best een uurtje zitten langs de waterkant, zeker als het weer een klein beetje meewerkt. Het aanhoudend klotsen van het water, -soms wat meer als er weer een behoorlijk schip voorbij komt-, brengt je vooral rust. Iets dat wij best kunnen gebruiken. Dat is ook wat water met ons doet. Of het nu aan zee is bij de Westkappelse zeedijk met panoramaroute; bij het IJsselmeer of langs het Hollands diep; als het maar water is. Tussendoor genieten we dan ook nog van de bossen en het groen, als José en ik een tripje maken. Je moet er toch iets van maken samen…… Leuk zolang het kan.

(Bron: familiearchief f. van son).