Een mijlpaal voor Youri.. en zijn mama!

Ja hoor. Het is officieel. Youri mag naar school. Hij heeft deze week het uitnodigingspakket thuis gekregen. Mama Meike nam het mee naar oma José. Youri blij en mama net zo blij..... Youri is echt toe aan zijn basisschooltijd. Hij heeft het thuis wel gezien. Hij gaat weliswaar al een tijdje naar ‘de kindjes’  bij de opvang, maar de ‘grote school van Anouk' is natuurlijk wel anders en beter. Hopelijk blijft hij dat ook denken, want het zal een hele verandering betekenen voor hem en voor mama...

Youri mag dus naar school en hij komt in de klas van juffrouw Els. En wat extra fijn is, hij mag aan het eind van deze maand – nog voor zijn vierde verjaardag- al een dagje komen ‘oefenen’.

Hij ziet het helemaal zitten en ging graag met het welkomstpakket even op de foto. En natuurlijk was er een ijsje voor hem en zijn zus, die haar jongere broertje wel het een en ander over school wilde vertellen natuurlijk. Maar Youri was intussen al met andere dingen bezig.

Voor mij was er deze week ook een kleine verandering. Colène, de stagiaire bij de fysio had haar laatste dag. Maar voor het overige was het zoals elke week: ’s Morgens werken aan mijn volgende stamboomboek. Ik ben nu bezig aan de invloed die Ansfrid, de bisschop van Utrecht rond het jaar 1000 heeft gehad op onze  familiegeschiedenis. Ik ben zo veel te weten gekomen door mijn onderzoek en leeswerk, dat die eeuwen van familiegeschiedenis nog meer dan voorheen, zijn gaan leven.Ik heb ook antwoord op veel vragen die ik had.

Na de boterham ’s middags gaan José en ik een blokje fietsen. Nou ja. Zij fietst en ik ga op de scootmobiel. Ik zou best ook zelf weer echt willen fietsen. Nu blijft het beperkt tot mijn hometrainer thuis en de hometrainer op de fysio.

De laatste dagen van de week waren wat minder, wat het weer betreft, dus geen fietstochtje. We bleven thuis. Aan het eind van de middag kijk ik dan wielrennen op televisie en na het eten is het samen koffie drinken en nieuws kijken en dan gaat er meestal een detective op... Wat een leven eigenlijk!

(bron: familiearchief f. van son : Youri naar school).

 

Da's pas echt monnikenwerk....

Dat is nog eens echt monnikenwerk. Letterlijk dan. Ik heb het over het boek ‘Liber Privilegiorum’ van de Norbertijner-abdij Onze Lieve Vrouw in Tongerlo. Het is een band in het rijke archief van de abdij, waarin charters, bullen van pausen en vorsten en dergelijke zijn verzameld en overgeschreven. Het ‘Liber’ dateert uit de 14^de eeuw, maar er werden in de 17^de eeuw nog enkele afschriften toegevoegd. “Het is één van de pronkstukken van ons archief”, zo liet mij Kees van Heijst o. Praem. , de archivaris van die Belgische abdij weten. Het ‘Liber Privilegiorum’ is in de loop der eeuwen in het scriptorium van de Abdij van Tongerlo door de monniken zelf daar gekopieerd en geschreven. Daar kwam geen kopieermachine aan te pas. Puur handwerk. José en ik hebben de Abdij al enkele malen bezocht, maar nu gaan we in die schatkamer echt ook een kijkje gaan nemen. De afspraak is gemaakt en we mogen van Bram weer een keer de auto lenen. Maak ik ook persoonlijk kennis met de archivaris. Ik heb al geruime tijd mailcontact met hem. Hij stuurde mij onlangs op mijn verzoek de kopie van de oorkonde van 27 mei 1244 uit dat schitterend stukje vakwerk en de neerslag van die bewuste oorkonde in een van de boeken van zijn voorganger, abdij-archivaris dr. M.A. Erens, o.praem. Die stelde in 1948 een vierdelige serie van ‘De Oorkonden der Abdij Tongerloo’ samen. Alle monniken van de Abdij van Tongerlo, maar ook die van de Abdij van Floreffe, gesticht in 1221 en die van Postel, die José en ik ook bezochten, zetten achter hun naam de toevoeging ‘O. Praem.’ Dat geeft aan dan zij lid zijn van de de ‘Ordo Canonici Regularis Praemonstratensis’, in het Nederlands Premonstratenzers of Norbertijnen, een kloosterorde van reguliere kanunniken van de Orde van Prémontré, in 1121 gesticht door Norbertus van Xanten. De orde verenigt  het beschouwende leven en liturgische dienst met het actieve leven, zoals zielzorg en onderricht. Norbertijnen worden ook wel witheren genoemd naar hun witte habijt. Zij leven volgens de regel van Augustinus. Ze hanteren het motto: ‘ad omne opus bonum paratus’ (‘tot elk goed werk bereid’). De norbertijnen van Tongerlo bedienden in de afgelopen eeuwen vaak diverse parochies in onze regio. Zo waren de Norbertijnen van Tongerlo ooit ook de bedienaars van de parochie in Tilburg, toen onze voorouders in de streek rond Tilburg en Goirle leefden en werkten. Straks is het natuurlijk allemaal te lezen in mijn uitgebreide en geïllustreerde familiegeschiedenis, speciaal voor ons gezin.

Wat ik eigenlijk moet met die akte uit 1244? Wel, het gaat om een akte waarin Wulfram, de deken van het Sint Salvator kapittel uit Utrecht de ‘Tienden van Olen’ overdraagt aan Abdij van Tongerlo. Die ‘Tienden’ had het kapittel in eigendom, sinds rond 995 bisschop Ansfrid van Utrecht ze uit eigen bezit aan het kapittel schonk. Een van mijn verre voorouders, die in bronnen ‘Walterus miles dictus Bac van Olen’ wordt genoemd, ofwel Ridder Walter genaamd Bac van Olen, heeft die Tienden tot 27 mei 1244 gepacht van het kapittel en die dag samen met zijn oudste zoon Walter en dochter Gertrude, mede namens de jongere, nog onmondige, kinderen overgedragen.

Ik heb me in de afgelopen jaren behoorlijk over onder meer die tijd kunnen inlezen in het uitgebreide werk van prof. dr. Eduard van Ermen. Van die periode in de Middeleeuwen ben ik nu erg goed op de hoogte. Alle informatie in relatie tot mijn familie, ben ik aan het verwerken in een boek dat ik over de geschiedenis van mijn familie aan het schrijven ben. Ik kon die geschiedenis tot in de vijfde eeuw na het begin van onze jaartelling reconstrueren, mede dankzij veel lees- en studiewerk in zowel binnen- als buitenlandse boeken en bronnen en vooral ook veel overleg met genealogie-vrienden.

Het duurt nog wel even voordat het boek klaar is. Ik werk toe naar ons 45-jarig huwelijksfeest, -als we dat mogen halen-,  in mei volgend jaar. Het gaat, evenals een eerder boek over mijn familie dat ik in 2013/2014 schreef, zeker weer enkele honderden pagina’s omvatten met deze keer zowel kleuren- en zwart-wit illustraties. Ik weet nu al zeker dat die bewuste akte van 27 mei 1244 er één van zal zijn.

(Bron: familiearchief f.van son; archief O.L.V. Abdij van Tongerlo).

Ga je gang maar.....

Ook de aardbeving gevoeld vannacht tegen kwart voor een in Weert? En alles zou na gisteren nog wel veiliger geworden zijn.... De nieuwe privacyverordening is immers ingegaan. Het zoveelste onbenullige besluit uit Europa of Den Haag dat deze tijd zo langzamerhand kenmerkt. Tegen echte privacyproblemen in de zorg en op andere belangrijke terreinen wordt niet opgetreden. Symboolpolitiek viert wat dat betreft hoogtij. Alles staat en blijft in dienst van het grote geld. Mensen gaan steeds minder betekenen. Intussen rollen alle mogelijke instanties op mijn mobiel over elkaar heen om te verklaren dat zij zich toch wel heel goed aan de regeltjes zullen houden, en dat er voor mij niets verandert. Eigenlijk allemaal best zielig.

In alle landen van Europa moeten nu dezelfde regels gaan gelden voor privacy. Nou, vergeet dat maar. Veel andere landen ‘drinken een glas, doen een plas en alles blijft zoals het was’. Bij ons niet. Wij moeten dankzij ons nog steeds hoogtij vierende calvinistische vingertje uit ons ‘roemrijke’ verleden natuurlijk weer het braafste en volgzaamste jongetje uit de klas zijn.

Geldt die eenduidigheid van regeltjes in alle landen overigens ook voor andere onderwerpen dan privacy of wat daarvoor doorgaat? Dan hebben we nog een hele tijd te gaan. Je hoeft hier maar over de grens te gaan, België in, en er gelden alle mogelijke andere regels dan in ons land. Om over Italië, de Oosteuropese en de Balkanlanden maar niet te spreken. Die lappen straffeloos regel na regel aan hun laars en boycotten afspraken om vervolgens even schaamteloos uit de rijkelijk gevulde Europese ruif mee te vreten. Omdat alles in alle landen toch gelijk moet zijn .......

Ik wens die Europese en Haagse theoretici weer van harte alle succes van de wereld bij hun steeds meer geldverslindende Don Quichot-strijd tegen windmolens. Doe eens iets voor mensen wat ze werkelijk nodig hebben.

Nou laat ik voor alle duidelijkheid zeggen, dat die hele nieuwe privacy-verordening langs mij heengaat en mij ook niet veel zal beperken in mijn hobby genealogie. Ik heb in de loop van enkele tientallen jaren een boordevol eigen familiearchief opgebouwd. Alles wat ik over mijn familie of mogelijke familie tegenkwam, heb ik gearchiveerd, inclusief persoons- en gezinskaarten uit de vorige eeuw en huwelijkse bijlagen die nu klaarblijkelijk offline gaan. Gelukkig hebben we facebook nog... Daarnaast heb ik zelf nu bijna 67 jaar van die tijd persoonlijk meegemaakt en met mijn herinnering en het vermogen om dingen op een rijtje te zetten en te houden is (nog) niks mis. Ik ga dus gewoon door met mijn stamboomonderzoek en nu dus mogelijk wat meer uit eigen archief. Er ligt nog voldoende wat ik tot nu toe nog niet heb verwerkt. Vervoer naar de archieven is voor mij niet zo gemakkelijk als je maar een paar honderd kilometer per jaar gebruik kan maken van de deeltaxi of valys. Er zijn immers andere zaken die voorrang verdienen, zoals bij voorbeeld bezoek aan kinderen die buiten de stad wonen, buiten bereik van mijn scootmobiel, waarvoor ik ook 57 euro per maand moet neertellen.

Ga rustig door met je regeltjes en gegraai bij normale mensen. Ik maak me maar niet al te veel zorgen over weer een nieuwe regel die dingen inperkt of geld kost. Ze doen hun best maar. Het zal mijn tijd wel duren......

(Bron: familiearchief f.van son: gezins- en persoonskaarten)

Kies maar een gezicht....

Donderdag zijn José en ik weer bij de kapper geweest. Toen ik mezelf in de kapsalon in de spiegel zag, moest ik zonder aanleiding terugdenken aan de kapsels die ik in de loop van de tijd heb gehad. Of het nu aan de mode heeft gelegen of aan mijn eigen eigenwijsheid.. De ene keer aan het ene, de andere keer aan het andere. Soms was het José of een van onze kinderen die me aanspoorden “mijn haar eens anders te doen”. Hoe dan ook, het heeft wat aardige fotootjes opgeleverd. Ik diepte ze op uit ons inmiddels vrij omvangrijke familiearchief.

Dat haar van mij... Het deed  mij denken aan de tijd dat ik vrij vreemde fratsen uithaalde om van mijn krullen af te komen. Ik waste mijn haar met ‘kouwe thee’, want dat zou krullen tegenwerken.... en ’s nachts, -je gelooft het niet- deed ik zo’n oranje plastic sinaasappelnetje over mijn hoofd in de hoop mijn krullen tot andere gedachten te brengen.

Ik heb uit heel wat perioden in mijn leven een fotootje van mijn haar toen. Als jong volwassene, op rond de sterfdag van mijn vader, op onze trouwdag in 1974 en ter gelegenheid van heel wat andere foto-momenten.

Onder het motto “aan mijn haar geen polonaise” heb ik haargel heel lang kunnen weerstaan tot Elke mij vertelde dat ik wat moderner moest. Mijn haar verven? Geen denken aan! Die grijze slapen horen bij mij zoals mijn been. Enfin. Genoeg geschreven voor deze week. Bijna meer foto’s dan regels tekst deze keer. Van mij mag je kiezen......

(Bron: familiearchief f.van son: kapsel frans)