Weekend, penselen en een akte.

We werden door onze dochter Meike en schoonzoon Ronald verrast met een weekendje-weg in Brielle. Zij hadden zelf een hotel geboekt, maar bleken later absoluut verhinderd. Jammer voor hen. Of wij het leuk vonden om te gaan. Ja natuurlijk. Leuk voor ons. Ik moet zeggen, het was een erg fijn weekendje. Een mooie hotelkamer in het Bastionhotel, een jammergenoeg te krap bemeten badkamer met toilet, maar vriendelijk personeel. We hebben heerlijk gegeten en geslapen en Brielle is een mooi stadje met leuke terrasjes. Een prima ontbijtje bij Chez André zondagochtend op het terras. Bij een wandeling door het stadje bleek jammer genoeg, dat het historisch museum dicht was. Dan maar even genoten van de mooie geveltjes. In Brielle bleek de Jumbo ondergronds te liggen, dicht bij de oude vestingwerken. Ja ondergronds, behalve het kleurrijke opvallende dak. Het vertroebelde de aanblik op de mooie oude vestingwallen en ook de bijbehorende parkeerplaats met auto’s was nu niet direct passend. Het lijkt wel op de plannen in Geertruidenberg om de ‘Plus’ te verhuizen naar het schootsveld bij de oude vestingwallen. Daarover wordt op 7 oktober door de Raad beslist. Veel mensen blijken tegen die verhuizing. Uiteraard heb ik er ook over geschreven in De Langstraat op mijn wekelijkse pagina over bestuur en politiek in onze gemeente. Oké, weer even terug naar het weekendje weg. Na ons bezoek aan Brielle ook nog even naar het strand van Rockanje, want het weer was heerlijk. Volop zon. Zelfs te warm om daar lang te blijven. We zijn daarop met een uitgerust gevoel en voldaan terug naar huis gegaan.

Eindelijk

Dinsdagavond ging José eindelijk na Corona weer eens met haar rolkoffertje naar de schilderclub. Daarin haar penselen en de verf en wat andere zaken die ze op haar lievelingsclub nodig heeft. Haar wekelijkse uitje, dat ze zo lang heeft moeten missen. Bijzonder genoeg om er even een fotootje van te maken. Het bleek weer gezellig en volgende week gaat ze zeker weer, maar dat wist ik al. Ze is nu met een boom bezig. Niet zo haar stijl, maar ach.

Genealogie

Even weer een oude akte uit mijn archief opgediept. Had ik nodig voor mijn nieuwe boek en dan met name de tijd van de Giselberten. De akte op de foto is die waarin Giselbert en zijn moeder aankondigen, dat de lieden van Helvoirt zijn overgeheveld naar de kerk van Oostilburg. Voor liefhebber: ONB 80.

(Bron:familiearchief f.van son).

 

Schilderen en meer....

Vandaag een keer over schilderen en nog wat meer onderwerpen. José en ik  hebben straks een uitje. Daarover volgende week zeker meer. Even alvast de spullen bij elkaar pakken.

Doorsnee

Eigenlijk tot nu toe een doorsneeweek. Of het komt doordat meer mensen zich bezighouden met familieonderzoek, of dat er andere redenen zijn, dat weet ik niet. Ik weet wel dat ik steeds meer mailtjes en appjes krijg van mensen die mij informatie willen geven of informatie van mij wensen. Gelukkig kan ik de meesten helpen. Ik heb het eigenlijk zo veel te doen, dat ik me zo nu en dan een druk baasje kan noemen. Dat ligt natuurlijk ook aan het weer volop opstarten van de artikelen voor de Langstraat nu het zomerreces voorbij is, zoals het gedoe rond de voorgenomen verhuizing van de supermarkt en het cafetaria naar een plek nabij de vestingwerken. Maar ook aan andere dingen. We zijn naar een voor ons nog onbekend deel van de Biesbosch geweest, - te onstandvastig weer om op de fiets en scootmobiel te stappen. Dat biesboschdeel begint bij Werkendam richting de rivier de Merwede en het pontje. We waren daar nog nooit geweest. Mooi gebied en vooral uitgestorven bij de spaarbekkens. Voor het overige pasten we bij voorbeeld deze week donderdag op Sem, die bijkomt van het knippen van zijn neus- en keelamandelen en bracht en haalde ik Cas naar en van school. We gingen naar de kapper en een vriendelijke, behulpzame buurman loste ons kapotte tappunt in de voortuin op. Fijn dat we in zo’n fijne straat wonen. Binnenkort staat er weer een straatbijeenkomst op het programma in het kader van burendag. Ik denk dat we weer van de partij zijn.

Schilderclub

De schilderclub van José begint na lange onderbreking door corona, komende dinsdag weer. Vooruitlopen daarop nodigde haar leraar Adrie Kersten de club uit om naar zijn vele schilderijen thuis te komen kijken. Niet de stijl van José overigens, die is echt helemaal anders. Een deel van de club van José was van de partij. Een gezellige avond,  ik ook mee naar toe ging. Ik maakte een paar fotootjes. De leden van de club hadden veel om bij te praten. Iedereen blijkt benieuwd naar hoe het in de komende maanden verder gaat. Elke dinsdagavond voortaan, schoolvakanties uitgezonderd, kan josé weer gaan hobbyen. Ik ben blij voor haar, na de lange corona-periode. Voor mij betekent het gewoon een vrije dinsdagavond.  Ik kijk nog wel hoe ik die ga invullen.

Vel

Ik zit niet al te goed in mijn vel momenteel. Benen en armen zijn net lood en ook de rest is niet om over naar huis te schrijven. Ik hoop dat het weer snel de goede kant opgaat. Maar ja. Klagen heeft geen zin, al moet ik wel toegeven, dat ik er toch best vaak aan denk, dat ik heel graag weer wel eens zonder krukken zou willen lopen. Dat is jaren geleden. Alhoewel, gewoon lopen kan ik het niet noemen. Dat heb ik nooit gekund. Ik weet dus niet hoe het is om zonder veel extra energie te wandelen bij voorbeeld. Fietsen op straat kan ik al een paar jaar niet meer. De hometrainer bij de fysio is de vervanger. Zo’n fiets heb ik ook thuis. Voor de herfst en winter, zal ik maar zeggen. Het is helaas niet anders. De tijd van genealogisch onderzoek komt er weer aan. Daar vind ik veel van mezelf in terug hoop ik.

(Bron: familiearchief f. van son) 

 

Was te verwachten...

Nee hoor. Klagen doe ik deze keer niet. Tot en met donderdag was het deze week prima weer om er met de scootcabrio en de fiets samen met José op uit te gaan. We hebben zelfs een paar weggetjes genomen, die we nog niet eerder in onze tochten hadden opgenomen. Ik bedoel dan vooral Hank en Nieuwendijk richting Biesbosch, maar ook Oosteind en ’s Gravenmoer en Waspik. Op de grens van wat de scoot-accu aankan. Het weer was er dan ook naar. Hoe warmer, hoe meer kilometers. Vrijdagochtend kwamen Cas en Sem weer ontbijten. Ik bracht Cas naar school en Sem kwam daarna bij mij zitten, toen ik mijn artikelen schreef voor De Langstraat. De gemeenteraad gaat volgende week weer aan de slag.

Aan de slag

Dat wordt wekelijks weer uren verzamelen, bellen en schrijven van artikelen over diverse onderwerpen en uiteraard maken van foto’s ter illustratie. Nou ja. Zo wilden wij vrijdagmiddag nog snel even een foto maken. Maar dat liep faliekant verkeerd. Halverwege begon het te spoelen en uiteraard was er geen plekje om te schuilen in de buurt. Eenmaal thuis maar snel de natte kleren uit en droge aan. Maar je mag gerust weten dat ik toen toch wel even vol ergernis zat. Typisch Nederland. Subtropisch naar herfst in één dag. Ik heb ’s middags maar even naar de etappe in de ronde van Groot Brittannië gekeken op tv. Mooi hoe die brit het probeert om het Wout van Aert zo moeilijk mogelijk te maken. De laagste is druk bezig zichzelf klaar te stomen voor de WK in eigen land volgende week.

Bezoekje

Vrijdagavond brachten we een bezoekje aan een voormalig lid van de schilderclub van josé. Leuk om er eens tussenuit te gaan. Zo vaak gaan we niet wel en vrijwel nooit krijgen we visite, anders dan van kinderen en kleinkinderen. We leven zo ons leventje op ons gemak. Ik ga ook mijn oppas van vroeger, toen ik nog peuter was, weer even bellen. Janny komt binnenkort bij ons eten. Beloofd is beloofd. En dus gisteravond met José op visite geweest bij Ineke en Giel. Het was een heel gezellige avond, tot na middernacht. Ja, dat voelde ik vanochtend wel even. Ben dat niet gewend. Maar we kijken er met veel plezier op terug.

Ja hoor

En ja hoor. Ook weer even bezig geweest met genealogisch onderzoek en wat vragen beantwoord van wildvreemden, die mij benaderden per mail. Dit keer over de geslachten Vreden en Randerath. Ook daarvan heb ik een aantal afstammelingen in mijn genealogische overzichten van in totaal ruim 14.200 personen, die op de een of andere wijze met elkaar verbonden zijn. Ik kwam op het internet bij oud Breda ook nog een foto van een oma van Son (op de foto in Breda), tegen die verbonden is aan de familie Van Son. Die tak kende ik helemaal nog niet. Weer een open eindje dus. Ik heb inmiddels een mailtje gestuurd en ook antwoord gekregen. Ik hoop binnenkort weer wat Van Sons uit Breda aan mijn verzameling toe te voegen. En ja, zelf onderzoek ik nog steeds de afstamming en banden van een aantal voorouders uit de jaren 1000 tot circa 1200. Geen giswerk, maar bronnenonderzoek. Dat vergt tijd, maar goed werk heeft tijd nodig. Gelukkig heb ik kennelijk voorlopig nog die tijd.…

(Bron: familiearchief f. van son).

 

Nee, niks aan gedaan....

Nee, nog niet. Ik heb nog geen tijd gehad om achter mijn laptop te kruipen voor mijn familieonderzoek en het boek dat ik aan het schrijven ben. Ik sta echt nog in de vakantiemodus. We hebben weer een aantal van onze kleinkinderen gezien. Robyn kwam vertellen dat ze op voetbal gaat en natuurlijk hebben wij van haar ook de eerste foto’s op het groene veld van de training en een galafoto van Robyn in voetbaltenue. Met dank aan mama Tara. Ook kleinzoon Youri is weer terug van vakantie. Hij heeft onmiddellijk de voetbaldraad weer opgepakt. Maandag en dinsdag deed hij mee aan de ‘Feyenoord Soccer Schools’, ‘trainen op de Feyenoordmanier’, stond er op de bus. Echt iets voor hem en oma en opa gingen natuurlijk kijken. Youri werd samen met twee anderen naar voren geroepen en als ‘talent’ aangewezen en mag volgend jaar automatisch weer meedoen, zodat ze hem in de gaten kunnen houden. Hij kreeg een tenue, een bal en een certificaat. Natuurlijk gaan we ook kijken als Robyn haar wedstrijden gaat spelen, want dat mag hopelijk weer in deze coronatijd. Die pittige tante zal best haar weg vinden bij TSC. We hadden Youri overigens al eerder gezien, toen hij met papa en mama in het weekend langs kwam na zijn vakantie. En op donderdag weer. Youri en Anouk waren toen bij ons en we zijn samen gezellig gaan picknicken in Speelbos Gilze. Gelukkig dat het weer geen roet in het eten strooide. Ook Inge heeft haar was weer weggewerkt na een geslaagde familie met haar gezin op een waddeneiland. En ook Elke en Wouter zijn met Cas en Sem weer terug. Zij kijken terug op een fijne vakantie in Zuid Frankrijk. Vanmiddag gaan we naar de gezamenlijke verjaardag van Joël, Daan en Robyn en pikken ook die van Tara mee. Nu is de vakantie echt over en gaat het gewone leven weer zijn gangetje. Maandag begint de school weer. Dan komt er waarschijnlijk ook weer tijd voor Genealogisch onderzoek…..

Herinnering

Hij bestaat niet meer. Misschien was er geen behoefte meer aan, of geen geld meer in te verdienen. Ik heb het over een uitgebreide speeltuin, waar ik als kind een paar keer naartoe ben geweest als ‘grote reis’ aan het eind van de zomervakantie van het kindervakantiewerk in onze buurt in Breda. Dat is zo’n zestig jaar geleden. We reden toen met een paar bussen naar Aartselaar in België. De speeltuin daar heette ‘de Koekoek’. Je kon beter spreken van een oude versie van de huidige moderne attractieparken. Er was immers van alles te doen, zoals je op de ansichtkaart kan zien. Rond die tijd reden wij op de fiets ook wel eens vanuit Breda naar Meerseldreef. Naar de Mariatuin daar, die er nu nog steeds is. José en ik zijn er enkele maanden geleden nog eens langs gereden. Tegenover die devotietuin van Maria ligt de ‘speeltuin van de paters’. Daar hebben we diverse uurtjes doorgebracht met na afloop een ijsje. Een aardig stukje fietsen om even te spelen. Leuk, al die herinneringen. Ik kom er steeds meer tegen. Zal wel zijn omdat ik ouder wordt.

(bron: familiearchief f.v.son)