Doorsnee
Eigenlijk tot nu toe een doorsneeweek. Of het komt doordat meer mensen zich bezighouden met familieonderzoek, of dat er andere redenen zijn, dat weet ik niet. Ik weet wel dat ik steeds meer mailtjes en appjes krijg van mensen die mij informatie willen geven of informatie van mij wensen. Gelukkig kan ik de meesten helpen. Ik heb het eigenlijk zo veel te doen, dat ik me zo nu en dan een druk baasje kan noemen. Dat ligt natuurlijk ook aan het weer volop opstarten van de artikelen voor de Langstraat nu het zomerreces voorbij is, zoals het gedoe rond de voorgenomen verhuizing van de supermarkt en het cafetaria naar een plek nabij de vestingwerken. Maar ook aan andere dingen. We zijn naar een voor ons nog onbekend deel van de Biesbosch geweest, - te onstandvastig weer om op de fiets en scootmobiel te stappen. Dat biesboschdeel begint bij Werkendam richting de rivier de Merwede en het pontje. We waren daar nog nooit geweest. Mooi gebied en vooral uitgestorven bij de spaarbekkens. Voor het overige pasten we bij voorbeeld deze week donderdag op Sem, die bijkomt van het knippen van zijn neus- en keelamandelen en bracht en haalde ik Cas naar en van school. We gingen naar de kapper en een vriendelijke, behulpzame buurman loste ons kapotte tappunt in de voortuin op. Fijn dat we in zo’n fijne straat wonen. Binnenkort staat er weer een straatbijeenkomst op het programma in het kader van burendag. Ik denk dat we weer van de partij zijn.
Schilderclub
De schilderclub van José begint na lange onderbreking door corona, komende dinsdag weer. Vooruitlopen daarop nodigde haar leraar Adrie Kersten de club uit om naar zijn vele schilderijen thuis te komen kijken. Niet de stijl van José overigens, die is echt helemaal anders. Een deel van de club van José was van de partij. Een gezellige avond, ik ook mee naar toe ging. Ik maakte een paar fotootjes. De leden van de club hadden veel om bij te praten. Iedereen blijkt benieuwd naar hoe het in de komende maanden verder gaat. Elke dinsdagavond voortaan, schoolvakanties uitgezonderd, kan josé weer gaan hobbyen. Ik ben blij voor haar, na de lange corona-periode. Voor mij betekent het gewoon een vrije dinsdagavond. Ik kijk nog wel hoe ik die ga invullen.
Vel
Ik zit niet al te goed in mijn vel momenteel. Benen en
armen zijn net lood en ook de rest is niet om over naar huis te schrijven. Ik
hoop dat het weer snel de goede kant opgaat. Maar ja. Klagen heeft geen zin, al
moet ik wel toegeven, dat ik er toch best vaak aan denk, dat ik heel graag weer
wel eens zonder krukken zou willen lopen. Dat is jaren geleden. Alhoewel,
gewoon lopen kan ik het niet noemen. Dat heb ik nooit gekund. Ik weet dus niet
hoe het is om zonder veel extra energie te wandelen bij voorbeeld. Fietsen op
straat kan ik al een paar jaar niet meer. De hometrainer bij de fysio is de
vervanger. Zo’n fiets heb ik ook thuis. Voor de herfst en winter, zal ik maar
zeggen. Het is helaas niet anders. De tijd van genealogisch onderzoek komt er weer aan. Daar vind ik veel van mezelf in terug hoop ik.
(Bron: familiearchief f. van son)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten