Ga je gang maar.....

Ook de aardbeving gevoeld vannacht tegen kwart voor een in Weert? En alles zou na gisteren nog wel veiliger geworden zijn.... De nieuwe privacyverordening is immers ingegaan. Het zoveelste onbenullige besluit uit Europa of Den Haag dat deze tijd zo langzamerhand kenmerkt. Tegen echte privacyproblemen in de zorg en op andere belangrijke terreinen wordt niet opgetreden. Symboolpolitiek viert wat dat betreft hoogtij. Alles staat en blijft in dienst van het grote geld. Mensen gaan steeds minder betekenen. Intussen rollen alle mogelijke instanties op mijn mobiel over elkaar heen om te verklaren dat zij zich toch wel heel goed aan de regeltjes zullen houden, en dat er voor mij niets verandert. Eigenlijk allemaal best zielig.

In alle landen van Europa moeten nu dezelfde regels gaan gelden voor privacy. Nou, vergeet dat maar. Veel andere landen ‘drinken een glas, doen een plas en alles blijft zoals het was’. Bij ons niet. Wij moeten dankzij ons nog steeds hoogtij vierende calvinistische vingertje uit ons ‘roemrijke’ verleden natuurlijk weer het braafste en volgzaamste jongetje uit de klas zijn.

Geldt die eenduidigheid van regeltjes in alle landen overigens ook voor andere onderwerpen dan privacy of wat daarvoor doorgaat? Dan hebben we nog een hele tijd te gaan. Je hoeft hier maar over de grens te gaan, België in, en er gelden alle mogelijke andere regels dan in ons land. Om over Italië, de Oosteuropese en de Balkanlanden maar niet te spreken. Die lappen straffeloos regel na regel aan hun laars en boycotten afspraken om vervolgens even schaamteloos uit de rijkelijk gevulde Europese ruif mee te vreten. Omdat alles in alle landen toch gelijk moet zijn .......

Ik wens die Europese en Haagse theoretici weer van harte alle succes van de wereld bij hun steeds meer geldverslindende Don Quichot-strijd tegen windmolens. Doe eens iets voor mensen wat ze werkelijk nodig hebben.

Nou laat ik voor alle duidelijkheid zeggen, dat die hele nieuwe privacy-verordening langs mij heengaat en mij ook niet veel zal beperken in mijn hobby genealogie. Ik heb in de loop van enkele tientallen jaren een boordevol eigen familiearchief opgebouwd. Alles wat ik over mijn familie of mogelijke familie tegenkwam, heb ik gearchiveerd, inclusief persoons- en gezinskaarten uit de vorige eeuw en huwelijkse bijlagen die nu klaarblijkelijk offline gaan. Gelukkig hebben we facebook nog... Daarnaast heb ik zelf nu bijna 67 jaar van die tijd persoonlijk meegemaakt en met mijn herinnering en het vermogen om dingen op een rijtje te zetten en te houden is (nog) niks mis. Ik ga dus gewoon door met mijn stamboomonderzoek en nu dus mogelijk wat meer uit eigen archief. Er ligt nog voldoende wat ik tot nu toe nog niet heb verwerkt. Vervoer naar de archieven is voor mij niet zo gemakkelijk als je maar een paar honderd kilometer per jaar gebruik kan maken van de deeltaxi of valys. Er zijn immers andere zaken die voorrang verdienen, zoals bij voorbeeld bezoek aan kinderen die buiten de stad wonen, buiten bereik van mijn scootmobiel, waarvoor ik ook 57 euro per maand moet neertellen.

Ga rustig door met je regeltjes en gegraai bij normale mensen. Ik maak me maar niet al te veel zorgen over weer een nieuwe regel die dingen inperkt of geld kost. Ze doen hun best maar. Het zal mijn tijd wel duren......

(Bron: familiearchief f.van son: gezins- en persoonskaarten)

Kies maar een gezicht....

Donderdag zijn José en ik weer bij de kapper geweest. Toen ik mezelf in de kapsalon in de spiegel zag, moest ik zonder aanleiding terugdenken aan de kapsels die ik in de loop van de tijd heb gehad. Of het nu aan de mode heeft gelegen of aan mijn eigen eigenwijsheid.. De ene keer aan het ene, de andere keer aan het andere. Soms was het José of een van onze kinderen die me aanspoorden “mijn haar eens anders te doen”. Hoe dan ook, het heeft wat aardige fotootjes opgeleverd. Ik diepte ze op uit ons inmiddels vrij omvangrijke familiearchief.

Dat haar van mij... Het deed  mij denken aan de tijd dat ik vrij vreemde fratsen uithaalde om van mijn krullen af te komen. Ik waste mijn haar met ‘kouwe thee’, want dat zou krullen tegenwerken.... en ’s nachts, -je gelooft het niet- deed ik zo’n oranje plastic sinaasappelnetje over mijn hoofd in de hoop mijn krullen tot andere gedachten te brengen.

Ik heb uit heel wat perioden in mijn leven een fotootje van mijn haar toen. Als jong volwassene, op rond de sterfdag van mijn vader, op onze trouwdag in 1974 en ter gelegenheid van heel wat andere foto-momenten.

Onder het motto “aan mijn haar geen polonaise” heb ik haargel heel lang kunnen weerstaan tot Elke mij vertelde dat ik wat moderner moest. Mijn haar verven? Geen denken aan! Die grijze slapen horen bij mij zoals mijn been. Enfin. Genoeg geschreven voor deze week. Bijna meer foto’s dan regels tekst deze keer. Van mij mag je kiezen......

(Bron: familiearchief f.van son: kapsel frans)

Over Nienke, Tommy en Thomas...

Hoogtepunt in de afgelopen week vormden onze oudste zoon Tommy en zijn vriendin Nienke. Gisteren gaven zij elkaar het jawoord. Nienke heet voortaan nu ook echt mevrouw Van Son. Het was een stralende, feestelijke dag. Uiteraard eerst het officiële deel in het Utrechtse Stadskantoor en na een gezellige drankje een heerlijke, uiterst gevarieerde en overvloedige lunch bij Oudaen, een mooie horecagelegenheid aan de Oude Gracht in een versterkt middeleeuws huis in hartje Utrecht. De hele club was erbij zijn. Een enkeling moest vanwege werk in het buitenland verstek laten gaan, maar de foto’s werden als bewijs na de huwelijkssluiting spoorslags gemaild

Tommy en Nienke zijn nu ook officieel een paar. Een fijne dag was het voor iedereen. Groot en klein. De kleinsten lieten zich van hun beste kant zien. Dat gold ook voor Cas, maar die was vrijdag al toe aan zijn tweede hoogtepunt in Utrecht. Op Hemelvaartsdag maakte hij in het Spoorwegmuseum samen met papa en mama ‘in het echt’ kennis met ‘Thomas de trein’. Voor degenen die niet weten waarover dit gaat: Thomas is de bij Cas mateloos populaire ‘pratende’ stoomlocomotief uit een gelijknamig tv-programma op een nog echte kinderzender-zonder-geweld. Thomas was die dag ‘in het echt’ te bewonderen. Het werd daarom genieten voor Cas, en –door het enthousiasme van hun zoon- uiteraard ook voor papa en mama. Wie denkt dat Cas het zo gezien had in Utrecht, die vergist zich. Hij kon er uren rondkijken, voordat ze weer met de bus naar huis gingen. Dat was natuurlijk ook een feestje op zich.

Voor ons was de fijne en ook voor wat het weer betreft, stralende vrijdag een mijlpaal. Alle kinderen goed ‘op hun plaats’. Wéér een tijdperk afgesloten. En Tommy en Nienke? Die zijn op vakantie! Gelijk hebben ze!

(Bron: familiearchief f. van son: 11-05-2018: geregistreerd partnerschap Tommy en Nienke en Thomas de Trein).