Kleintjes worden
groot. Dat gaan we steeds meer merken. Tijdens de meivakantie werd er zo af en
toe even gebeld aan de voordeur. Dan staat Anouk aan de deur. Soms alleen, maar
meestal met een of meer vriendinnetjes. “We komen even op de koffie”, zegt ze
dan met een lach. Dat heb je, als de kleinkinderen dicht in de buurt wonen. Die
“koffie” moeten we natuurlijk met een korreltje zout nemen. Meestal is een
pakje drinken of een glas ranja en een snoepje of koekje de reden om even “op
de koffie” te komen bij oma. Ze komt dan even met Cas spelen als die er is, of
zelf even tekenen of kleuren. Ik had een leuke foto van Anouk en haar
vriendinnetjes, maar tegenwoordig moet je uitkijken met publiceren van foto’s,
dus heb ik er de vriendinnetjes noodgedwongen maar een stukje afgeknipt.
Anouk heeft ook
haar mobieltje nu. Ze kan nu ook videoboodschapjes doorgeven. Erg lief
allemaal: “Ik hou van jou Oma”, bij voorbeeld. Oma José vindt het allemaal
prima en doet moeite om een leuk berichtje terug te sturen uiteraard.
Bij Cas is het
steeds meer dat wat hij hoort, ook door hem wordt gezegd. Hij heeft zo zijn
stopwoordjes zoals tegenwoordig “Ja zéker” na een periode waarin hij anderen
liet “opdraaien” voor wat hij zelf graag of juist niet wil: “de mensen hebben
gezegd dat Cas dat niet moet eten”, probeert hij nog af en toe. Of hij gaat
steeds meer proberen om anderen te interesseren in zijn spel: “Mama doe je ook
mee bouwen, het is het leukste wat er is”.... Eigenlijk zou je die uitspraken
allemaal moeten filmen om er later nog eens extra van te kunnen genieten...
Ik kon tijdens de
vakantie enkele dagen gebruik maken van de auto van Bram, onze schoonzoon. José
en ik hebben van die gelegenheid gebruik gemaakt om onder meer samen even naar
Loods 5 in Sliedrecht te rijden. Ze hadden daar een erg mooi tapijtje voor een
nog mooiere prijs. Zo een dat we al lang wilden hebben. We hebben het
meegenomen. Moederdagcadeautje voor José. Een leuk niet te lang ritje en samen
door de hele winkel geslenterd langs van alles en nog wat en koffie met een
taartje toe. Leuk om zo af en toe samen eens op pad te gaan. Anders is het dag
in dag uit bezig zijn met mijn hobby genealogie wel erg eenzijdig. Niet dat ik
me verveel. Integendeel. Maar ik moet naturlijk wel zo nu en dan eens extra
bewegen, zeker als de fysio op vrijdag wegvalt vanwege Koningsdag. Daarom ga ik
ook vaak een blokje lopen ’s middags. Als het niet regent ten minste.... Daarnaast
stap ik elke dag even op de hometrainer. Donderdag heb ik ook Daan nog even
gefeliciteerd met zijn tiende verjaardag al weer. Kleintjes worden groot!
Donderdag ben ik
met mijn scootmobiel bloed gaan laten afnemen op verzoek van de cardioloog.
Binnenkort hoor ik de uitslag weer wel. Tegelijkertijd heb ik even een
overzicht van mijn medicatie opgehaald bij de apotheek en wat pillen die ik
besteld had. Zo is er toch telkens weer volop te doen. Vervelen doe ik me nog
steeds niet, al wacht ik wel op terugkeer van de temperaturen boven de 20 en
een lekker zonnetje. Dat maakt het leven toch een stuk gezelliger.
(Bron: familiearchief f. van son).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten