Teampresentatie en klap in het gezicht…

Trots als een pauw rende Youri onder applaus van veel ouders, oma’s en opa’s over het veld richting teamfoto. RFC hield de teampresentatie onder grote publieke belangstelling.  Alle kinderen, van de kleintjes tot de at groteren, werden rond half zeven gepresenteerd. Elke naam werd door de microfoon omgeroepen. Een rasecht staaltje van klantenbinding van onze plaatselijke RFC. Zo tegen half  zes belde Youri om te vertellen over dat ze om tien voor half zeven teampresentatie hebben en of wij ook wilden komen. Natuurlijk! José had net het eten opgezet om het vervolgens weer snel af te zetten. Wij wilden er graag bijzijn en hij vond het erg leuk. Onmiddellijk kwam hij de gebruikelijke knuffels geven, zodra hij ons zag. Altijd even enthousiast die Youri. We pasten deze week tussen de middag op dinsdag weer op Cas en Sem en donderdag de hele dag op Luuk. Een gezellige afwisseling met onze kleinkinderen. Dat was deze week hard nodig.

Tegenvaller

Weer ziekenhuisgedoe. Inderdaad. Na de onderzoeken vorige week, kregen we deze week de uitslag op controle bij de nefroloog. Een fikse tegenvaller werd het. Ik heb kennelijk een nierinfarct gehad. Dat treedt op, als er te weinig bloed bij je nieren komt. Dat kan door diverse oorzaken, zo werd verteld: hartfalen, aderverkalking, of een bloedpropje in de grote nierader, wat kan optreden als je last hebt van boezemfibrilleren, zoals ik. Veel oorzaken mogelijk dus. De gevolgen voor mij en mijn gezondheid zijn duidelijk geworden door de diverse onderzoeken. Mijn ene nier is verschrompeld en mijn andere nier werkt nog maar voor 35%. Erg laag, zo vond ook de specialist. Misschien daardoor zo moe? Misschien mede daardoor zo weinig energie?

Is er een oplossing voor? Tja. De grafiek van de kreatinine loopt omhoog. Verslechtert dus. Maar hoe snel dat de verkeerde kant uitgaat, wordt nu van dichtbij in de gaten gehouden. Je kan er zelf kennelijk niet veel tegen doen, dan goed monitoren hoe de situatie zich ontwikkelt. Dat doet de specialist. Ik heb de eerste lijsten voor de volgende bloed- en urineonderzoeken al weer binnen gehad. Ik blijft onder controle bij de nefroloog, die de zaken op de voet blijft volgen. Je kan weliswaar rigide gaan eten, maar het moet leefbaar blijven, vond ook de specialist. Rood vlees blijkt slecht, maar dat wisten we al. Biefstuk komt bij ons heel zelden bij de gourmet op tafel. Wij eten al zo afgewogen, vrijwel geen zout en nooit vet of te veel. Inderdaad. Het blijft maar aanmodderen met mijn gezondheid. Oh ja. Ik ben nog met José naar de kapper geweest. Ziet in welk geval de buitenkant er tenminste weer goed uit en bij de fysio blijf ik proberen mobiel te blijven. Ik wil immers met José af en toe weg te kunnen blijven gaan en wil ook naar de raadsvergaderingen om verslag te kunnen doen en commentaar te kunnen geven in ons weekblad. Achter de geraniums zitten wil ik –als ik het voor het zeggen heb-, nog lang niet.

Janny

Ik heb je al eerder verteld over het meisje dat mij als baby vaak meenam in de kinderwagen naar de ‘Stad’. Zij speelde als 12 of 13 jarige vaak met mij. Deze week zijn José en ik weer naar haar toe geweest. Ook haar gezondheid, -ze is nu 83-, is niet meer om over naar huis te schrijven. We hebben gezellig een paar uurtjes gepraat en maken uiteraard weer een nieuwe afspraak.

Vandaag

Geen tijd en ambitie gehad om deze week familieonderzoek te doen, kan je begrijpen. Dat komt wel weer hoop ik. Vandaag kom ik daar in elk geval niet aan toe. Vandaag gaan we naar de verjaardag van Luuk, Robyn en Daan. Ze vieren samen hun verjaardag. Vorige jaren was het altijd gezellig in de tuin. Het weer zal er vandaag niet naar zijn, vrees ik.

(Bron: familiearchief f. van son).

 

Sportertje, oppassen en weer onderzoek.....

Onze kleinzoon Sem gaat zijn grote held Youri achterna. Dat hij voetballen erg leuk vond, dat wisten we al, maar nu gaat het ook echt gebeuren. In het kader van ‘tikkie-takkie’ heeft hij de eerste kennismaking gehad. Uiteraard bij RFC. Hij was maar wat trots met zijn nieuwe tenue en best wel fanatiek toen de goal met echte netten in beeld kwam. We zullen binnenkort dus, misschien wel weer zo af en toe een kijkje moeten gaan nemen op het RFC-complex, net als bij Youri en bij Robyn, toen die nog voetbalde en danste.

Oppas

Woensdag konden wij voor het eerst een hele dag op onze kleinzoon Sven passen. Papa Tommy en mama Nienke gingen er samen een dagje tussenuit. Sven heeft de hele dag geen kik gegeven, totdat zijn ouders weer thuis waren. Hij sliep rustig en heeft tussendoor de hele dag met voor hem nog onbekend speelgoed gespeeld. Wij hebben genoten en hij denk ik ook. Een lief manneke, dat honderduit praat en graag tussendoor af en toe naar de visjes in mijn aquarium kijkt. Luuk kon deze week niet komen, daarom deze keer maar een fotootje van ons lachebekje!

Onderzoek

Twee keer onderzoek deze week. Mijn gezondheid en mijn familieonderzoek. Mijn gezondheid blijft me parten spelen. Het bloedbeeld, met name ook epo, blijkt niet in orde. Mijn nieren zijn nu onderwerp van onderzoek. Het gaat allemaal erg snel. Woensdag werd ik door de nefroloog gebeld, donderdag moest ik al voor onderzoeken naar het ziekenhuis en komende week al weer op controle om over de uitslagen en gevolgen te praten. Deze week een echo van mijn buikholte en organen waaronder mijn nieren. En of ik ook maar weer even bloed wilde laten prikken en urine inleveren. Dat kan gelukkig in een moeite door als ik toch in het Amphia ben. José ging uiteraard mee. Jammer dat het onderzoek op donderdag was, dan passen we normaal op Luuk. We moesten dus noodgedwongen deze week onze boef en lachebekje missen. En Pieter moest op zoek naar een oplossing.

Het tweede onderzoek was dat naar Marbais, Jauche en Villers. Dat zijn de onderwerpen, die nu vooral mijn aandacht hebben. Niet voor het eerst, maar er komt langzaam maar zeker steeds meer informatie vrij over onderzoeken in die richting. De puzzels kloppen steeds meer en daar ben ik blij mee. Het kost wel wat kruim om al dat buitenlands te lezen. Dat moet ik toegeven. Maar het uiteindelijke resultaat telt en dat is hoopgevend.

(Bron: familiearchief f. van son)

 

Weer begonnen.....

Dat gold deze week in twee opzichten: de scholen zijn weer begonnen en  we pakten de draad weer op met oppassen. Alle twee al op maandag. Op twee na zijn al onze kleinkinderen weer naar school. Naar de basisschool, of de middelbare. Anouk voor het eerst naar de laatste. Natuurlijk laat ik dan de kinderopvang nog buiten beschouwing, want onze jongste twee, Sven en Luuk maken ook daarvan al gebruik. Ook is na de vakantie het oppassen weer begonnen. Maandagavond al kwamen Robyn en Luuk een paar uurtjes. Eerst bij oma eten natuurlijk. Hun jarige mama Tara en Papa Pieter gingen er even samen tussenuit. Robyn vond de frietjes erg lekker en ook Luuk smulde van een stukje friet af en toe. Voor Robyn is het even moeilijk haar draai te vinden, maar het speciale kleurboek van oma hield haar toch een tijd je aan tafel. Luuk speelde en ging af en toe met oma een stukje proberen te lopen. Dat moet nog even wachten, zo bleek. Op dinsdag tussen de middag kwamen Cas en zijn broertje Sem bij ons eten. Krap hoor, zo’n uurtje tussen de middag. Luuk was er donderdag niet.

Rockanje

Zondag fietsten we langs de Donge en maandag door Hank en Nieuwendijk en door de Biesbosch terug. Boterhammetjes en een thermosfles thee mee. Woensdag was het nog steeds mooi weer en dat deed ons besluiten om naar zee te rijden. Niet druk, want iedereen zit weer op school. Dit keer eens niet het strand bij Westerschouwen, maar dat bij Rockanje. Heel mooi strand. We hebben genoten van de zon. De weg ernaar toe was prima, maar die terugweg….. Ik typte in google maps ‘Numansdorp’ in, want ik wilde graag door de Zeeuwse polders rijden langs de dorpjes op weg naar huis. Maar men vond het nodig ons via de A15 door het stinkende gebied daar nabij Pernis en de openstaande Botlekbrug te sturen. Weer dat ellendige razende verkeer in dat stinkende deel van de Randstad. Hoe kunnen mensen daar wonen. Heel de dag dat jachtige leven. Het zou niks voor mij zijn. Op een gegeven moment heb ik de google maps door José maar laten uitzetten en heb zelf mijn weg gekozen via mij bekende routes en vooral de kleinere dorpjes. Wij waren immers voor ons plezier en gezellige rust op pad, niet om van hot naar haar te worden geslingerd op een veel te drukke vierbaans verbinding, waarop niemand tijd lijkt te hebben en rekening houdt met een ander. Elke dag jachten en jagen. Mij niet gezien.

Onderzoek

Donderdag geen Luuk en dat betekende dat ik wat eigen werk kon afwerken, zoals de wekelijkse pagina voor de Langstraat en mijn familieonderzoek. Ik heb met het oog op het belang van abdijen en kloosters rond het eerste millennium, ook weer eens wat onderzoeklectuur doorgenomen zoals ‘Communautés religieuses bénédictines et environnement économique. IXe-XIIe siècles. Réflexions sur les tendances historiographiques de l'analyse du temporel monastique door Alexis Wilkin; L'abbaye de Villers-la-Ville, un parcours archéologique door Fred Heller;  Verder kwamen ook nog voorbij L'introduction du sceau équestre dans l'Empire en ook nog ‘Cum signo auctoritatis et excellentie mee sigillo’. Sceaux et identité symbolique des comtes de Flandre à la fin du XIe siècle, beide van Jean-François Nieus. Het lijkt wel of ik weer op school zit met al dat buitenlands, Frans dit keer. Ik wil wel bekennen, dat die taal me af en toe wel hoofdbrekens bezorgt. Deze week heb ik gelukkig ook nog een paar Nederlandstalige mailtjes verwerkt.. Bijgewerkt ben ik allemaal nog altijd niet en de lectuur is nog lang niet helemaal doorgenomen, maar de dagen met minder weer komen eraan. Dan zal ik wel wat meer achter de laptop kruipen misschien om ook verder te werken aan mijn familieboek. Dat is in de afgelopen maanden maar mondjesmaat gelukt.

(Bron: familiearchief f. van son).

 

 

Een punt erachter...en KIP!

Ja hoor. Er kan echt een punt echter de vakantie. De kinderen zijn allemaal weer thuis en Oma’s 24-uurservice is weer begonnen. Tot groot plezier van ons wel te verstaan. Donderdag zijn de eerste vier kleinkinderen al weer een dag bij ons geweest en twee hebben er meegegeten ‘s avonds. Gisteren kwamen twee anderen met pa en ma hun opwachting maken voor een gezellige middag en in het begin van de week was ook onze oudste dochter al met haar beide dochters op visite geweest. Maandagavond komen er weer twee naar oma’s oppasadres voor een paar uurtjes.

Kip?

Zondag stond de activiteit Kunst In Park (KIP) in Oosterhout op het programma. José doet daar met haar Schilderclub aan mee. Het is een kunstpresentatie in de breedste zin van het woord. Dus moest er een aantal schilderijen worden meegenomen om de kraampjes ermee te vullen. Dat vindt José ook best leuk, maar ze had veel meer aandacht voor de andere kraam, waar kinderen gratis konden tekenen en schilderen. Dat is haar lust en haar leven. En het werd een hele mooie dag in meerdere opzichten. Niet te warm, want de vorige keer was het 35 graden en toen kwamen er weinig kijkers. Nu was het heerlijk  tussen 19 en 23 graden en vanaf elf uur ’s ochtends stroomden de kunst- en andere liefhebbers, jong en oud langs de kraampjes van meer dan 50 deelnemers, Naast ons zat ‘Van Klip en Boeien’ en dat betekende de hele dag door franse chansons en nederlandstalige deuntjes, die bij veel bezoekers in de smaak vielen. Diverse mensen bleven op stoeltjes zitten luisteren.

Kinderen

Hoogtepunt van die dag was voor Oma José zonder twijfel de komst van drie van onze kinderen met hun kinderen, onze kleinkinderen dus. Ze vlogen een voor een oma om de nek. Renée bleef de hele dag tekenen en schilderen en veel van de andere kleinkinderen kropen ook op een stoel achter het kraampje en waren tot vreugde van oma behoorlijk creatief. Tegen vijven was het voorbij. De aanwezige schilderclubleden deden nog een drankje samen en gingen moe maar voldaan naar huis. 

Geen tijd voor familieonderzoek, maar er liggen al weer wat mailtjes en digitaal onderzoeklectuur te wachten.

(Bron: familiearchief f. van son)