zaterdag 31 december 2022

Over een 'houten kont'...

Kerstavond, eerste Kerstdag en tweede kerstdag. Gezellig, maar je bent het zitten na die dagen eigenlijk wel wat beu. Je krijgt er een ‘houten kont’ van, om het maar eens plastisch uit te drukken. We hadden het druk met de Kerst. Op kerstavond waren we bij Inge en Bram en de meiden Emma en Renée uitgenodigd. Zij hadden pakjes onder kerstboom en koude en warme hapjes en ook drankjes op de tafel. Uiteraard had José ook wat kleinigheidjes meegenomen. Het was erg gezellig bij de open haard en de inwendige mens werd goed verzorgd.

Op eerste kerstdag natuurlijk zelf eerst ontbijt met José en ’s middags waren we uitgenodigd door Meike en Elke voor een kersteten bij Meike thuis. Samen met Anouk en Youri, Cas en Sem, Wouter en Ronald. Een huis vol. De beide dochters hadden zich echt uitgesloofd. Het was prima in orde en smaakte heerlijk. Zoiets is voor herhaling vatbaar haar, al zeg ik het zelf. Vis en vlees en zelfgemaakte sausjes zorgden voor de finishing touch. Ze hebben prima gezorgd…

Pieter ging met zijn gezin naar de schoonouders in Rotterdam en Tommy zat met Nienke en Sven een paar dagen in Solden in Oostenrijk met zijn werk. Ik had ook zo’n baas willen hebben, al lijkt sneeuw en ijs in Oostenrijk mij nu niet direct bij mij passen.

Een dagje voor ons.

Op Tweede Kerstdag gingen we er nog een paar uurtjes samen tussenuit met vrienden en aten ’s avonds samen nog gezellig bij onszelf thuis. Niet te veel. De hele kerst niet. Dan voel je je immers het lekkerste. We moesten natuurlijk eerst de gourmetborden en ons gourmetstel weer even ophalen bij Meike. Dat was geen probleem.

En door…..

Dinsdag was het weer fysio geblazen en woensdagochtend kon ik nog even langs bij de pedicure omdat een kleiner teentje opspeelt. En dan lukt het proberen te lopen al helemaal niet natuurlijk. Dan moest ik natuurlijk ook nog even controleren, hoe mijn pagina in het weekblad eruit zag en een stukje werken aan het familieboek.

Oppassen

En donderdag komt normaal Luuk, maar deze keer had papa Pieter vrij en kwam onze Luuk dus niet bij oma en opa. Donderdag was ook Renée jarig. Natuurlijk even digitaal gefeliciteerd. Dan de vrijdagochtend. Om half acht zaten Cas en Sem al aan onze ontbijttafel voor een dagje bij oma spelen. Dat doen ze toch zo graag en wij genieten er ook van. Volgende week komen ze ook weer. Het is immers nog vakantie in de eerste week van het nieuwe jaar.

Lopen

Ik ben begonnen om dagelijks een paar kleine stukjes te lopen met mijn krukken. Voorlopig blijft het nog echt bij strompelen. Ik hoop, dat het lopen, al is het dan slechts met krukken, toch weer terug komt. Elke dag 150 stappen in de brandgang achter het huis en donderdag kwam ik tot 200. Maar toen was ik echt ‘op’. Gek toch, dat je conditie zo snel achteruit gaat na een griep en wat andere gezondheidsellende. Vrijdagochtend moest ik er nog even tussenuit voor de fysio, de laatste keer in 2022. Het ging niet om over naar huis te schrijven. Volgend jaar gaan we gewoon weer twee keer per week door.

De laatste

Vandaag is het de laatste dag van het jaar en ook het laatste weekendbericht van 2022. Vanavond worden we weer geacht op te blijven tot na twaalven. Proberen maar weer. We zijn gezellig thuis met tweetjes. Vanochtend nog even op corona getest. Ik voel me maar steeds niet beter. En weer geen corona. Nasleep van de griep zullen we maar zeggen, of weer griep of hopeloos verkouden…. Beu ben ik het wel. Morgen zien we wel weer….. Ik hoop dat 2023 u en ons nu eens alleen maar vreugde, gezondheid en gezelligheid brengt. Dat zou fijn zijn..

(Bron: familiearchief f. van son).







 

zaterdag 24 december 2022

Toneel en 'hurrie klutsmuts'.......

Het ophalen van de bestelling voor Kerst en nog wat andere boodschapjes duurde langer dan gedacht. Daarom deze week weer een laat weekendbericht. Over een hele leuke en gevarieerde week deze keer. Met een schaatsende kleinzoon Cas, een toneelspelende actrice Robyn, kleinzoon Sven die op bijna professionele wijze zijn eerste stapjes zette vanuit de gang de kamer in en Sem sprak ons  met ‘hurrie klutsmuts’ een kerstwens toe…..  De auto kwam zonder omhaal door de apk en José en ik hebben onze nieuwe telefoon. Alleen mijn lopen is niet verbeterd.Donderdag kwam Luuk en die speelde weer als vanouds. 

65 jaar

Het acteertalent van Robyn deed mij denken aan mijn eerste stapjes als amateuracteur. Het was nu  zo’n 65 jaar geleden. Op de kleuterschool bij juffrouw Ad of juffrouw Toos, dat weet ik niet meer, mocht ik bij het kerstspel Jozef spelen. Compleet met een bezemsteel als staf en een prachtige bruine omslag, die door mijn moeder speciaal was gemaakt. Corrie Stofmeel, mijn eerste kleine vriendinnetje mocht de rol van Maria spelen en uiteraard waren er ook nog engeltjes die de wacht hielden. Sindsdien ben ik enkel nog actief geweest als toneelspeler bij de Apeldoornsche Komedie in de tijd dat ik daar als communicatieadviseur werkte en ook in Oisterwijk als tovenaar in ‘de Kunstkring’.  Alhoewel, er zijn er heel wat die zeggen, dat ik de hele dag toneel speel. Dat laat ik voor hun rekening. Dan is het extra leuk om te zien dat Robyn acteertalent heeft en het met zoveel enthousiasme ook ten toon spreidt.

IJspret

Zo veel zal het met de opwarming van de aarde niet meer voorkomen vrees ik. Lekkere ijspret. Cas zette zijn schaatsen er nog maar eens onder en genoot op een vijver in de buurt. Sneeuw lag er helaas niet, maar misschien komt dat nog in januari of februari volgend jaar. Sven heeft alvast geoefend met het op de slee zitten en dat ging uiteraard prima. Ze zijn er klaar voor als er sneeuw wil vallen.

Telefoon

Onze telefoons zijn ingesteld, maar de ellende begint. Telkens wordt weer om wachtwoorden gevraagd en krijgen we volop spam binnen en die van José vertoont nog wat kuren met whats app. Leuk als je geen idee hebt hoe dat allemaal in elkaar zit. Ik vindt mobiele telefoons erg leuk om mee te bellen en foto’s te maken; whats app lukt meestal wel, maar al het andere met uitzondering van facebook, is aan mij nauwelijks besteed. Als het echt niet lukt, vragen we aan Elke of Wouter wel even, of die ons uit de brand willen helpen.

Kerst

Op eerste Kerstdag zijn we uitgenodigd door Meike en Elke om te komen eten. Leuk als je niet zelf aan de slag hoeft. Op Tweede Kerstdag staat bij ons de koffie of thee en drinken voor de kinderen klaar, als ze dat zouden willen. Ik houd het hierbij. Prettige feestdagen voor iedereen en maak er iets moois van.

(Bron:familiearchief f. van son)

 





zaterdag 17 december 2022

Een gekke week....

Mijn weekbericht is vandaag uren later dan je gewend bent. Niet altijd lopen de dingen zoals je dat zelf voor ogen hebt. Maar hier is het alsnog: wat een vreemde week was het. Helemaal niet voor de kleinkinderen gezorgd, geen oppas oma en opa dus. Gekker nog, we hebben de kleintjes niet gezien. Ik tenminste niet, al zag ik kleindochter Anouk oversteken, toen ik gisterochtend naar de fysio ging. Maar dat was dan ook alles. Niet zo gek, want ik sukkel enorm met mijn gezondheid. Van mij mag het jaar 2022 in de prullenbak. Ik bezocht tot nu toe 21 keer het ziekenhuis dit jaar voor controle of onderzoek. Dat kan ongeveer wel dacht ik. Begin dit jaar kreeg ik een icd/pacemaker geïmplanteerd en in de herfst  kwamen we er achter, dat ik  nog maar één nier heb, die nog voor een derde werkt.. En na een griep enkele weken geleden, vlak na de vaccinatie met de griepprik, denderde mijn ‘goede’ been achteruit. Ik had aan het einde van de zomer al ellende gehad met mijn heup, waardoor het lopen moeilijk ging, maar nu is het pas echt ellende. De kracht is zo goed als weg in het goede been. Lopen is dus slechts enkele meters strompelen. Ik ging ook onbedaarlijk hoesten , waarschijnlijk voor een deel door de zenuwen, en mijn onderbeen ging erg veel pijn doen. De huisarts schreef me een middeltje voor, maar dat hielp niet voldoende; dus een ander medicijn erbij. Fout. Toen ik het ’s avonds voor het eerst nam, kreeg ik de hele nacht door last van hallucinaties. Die heb ik eerder ook al eens gehad met morfine oxycodon, maar nu ook met dit medicijn. Daar kan ik dus gewoon niet tegen. De volgende dag meteen  de huisarts teruggebeld en contact gelegd met de cardioloog over dat medicijn. De huisarts kwam tot de conclusie dat er geen adekwaat vervangend middel was. Na enig zoeken vonden we toch iets. Dat gebruik ik er nu bij. Hopelijk niet te lang, want het kan mijn reactievermogen aantasten, zo staat er op de verpakking. Er staat ook nog bij dat ik moet oppassen met alcohol, maar dat gebruik ik al geruime tijd niet meer, al heb ik soms best nog eens zin in een borrel…

Niet druk, dus…

Als ik het niet druk heb, kan ik weer door met mijn familieonderzoek. Nu over de relatie tussen de Van Tilburgs en de Bac’s die kunnen worden gezien als de opvolgers van de Van Tilburgs. Het gaat de familie niet naar wens. Giselbert (III) moet zelfs in 1244 “om dwingende redenen” het derde deel van de novale tienden van Tilburg (toen al Hertogsleen) verkopen. Die ‘dwingende redenen’ worden zelfs verder verduidelijkt: “scilicet defectum victialium” (gebrek aan levensmiddelen dus...). Je zou kunnen denken, dat de familie langzaam maar zeker aan de ’bedelstaf’ is geraakt.  Die Giselbert trekt daarop naar het zuiden, waar oorspronkelijk ook zijn familie vandaan kwam. Een paar jaar later, in 1257, wordt ‘Giselbertus de Landene’ gemeld als voogd voor de Abdis van Boneffe in een geschil met Abdij van Sint Truiden over Borlo bij het dorpje Gingelom. Ach en toe kwamen de Bacs. Ik puzzel verder.

Nog meer.

José heeft de kerstboom opgezet en de vaas met lichtgevende ballen op de vensterbank gezet. Soms gaat de verwarming aan en kruipt onze bejaarde kater Kroky, (geboren op 1-6-2005, wordt dus in juni 19) op de vensterbank, die warm is geworden door de radiator. Maar vaak ook slaat de verwarming niet aan. ’s Avonds op de bank trekken we dan twee speciale pluizige wollen dekens over ons heen. Lekker warm en kost niets. Tot slot nog dit. Gisteren was speciaal, want ik kreeg mijn nieuwe, speciaal gemaakte orthopedische schoenen. Nico van ‘Voet en Zorg’ in Drunen heeft er weer heel zijn ziel en zaligheid in gelegd. Vakwerk! Zit als gegoten...

(Bron: familiearchief f. van son; Pirenne, Le livre de l'abbé Guillaume de Ryckel, 1896, 306).(Broer Wouter houdt het wat langer vol in het noorden. In 1251 getuigt hij nog als "dominus Walterus de Tilborg" voor Jan, heer van Heusden (Camps, Oorkondenboek Noord-Brabant I, 241); Landen en Tilburg-Oisterwijk. Dynastieke banden en wederzijdse motte-burchten' in Ons Landen erfdeel, 89, 2015, Bas Aarts.)

 




 

 

 

 

zaterdag 10 december 2022

Verwend… en zo.

 Nou ik mag wel zeggen, dat de Sint zich dit jaar voor de kleinkinderen van zijn beste kant heeft laten zien. Ik kan er graag nog even op terugkijken, al komt inmiddels de Kerst steeds dichterbij. Wat was het een feest. Eerst bij opa Frans en oma José vorige wee vrijdagavond en daarna nog eens thuis, op school en tijdens een ontbijt van de Sint. Cas en Sem mochten ontbijten met de Sint. Cas had een kleurplaatwedstrijd gewonnen en Sem mocht mee. De kleine Luuk had geluk op het kinderdagverblijf.  Sint kwam en hij kroop ernaast. Er mocht geen ander kindje bij zitten van ons kleine baasje.  Ook op de scholen kwam de goedheiligman natuurlijk en Sem liet thuis weten, dat het een andere sinterklaas was…… Laat ik me beperken tot de pakjesavond bij oma José. Eerst soep, tomaten op kippen-. En de verschillende hapjes. Iedereen liet het zich goed smaken. Eindelijk kwam dan het telefoontje bij opa binnen. De pakjes lagen op de grote slaapkamer; een pakjes bungelde nog uit het raam. Robyn ging ook mee kijken. De kinderen waren toen ineens niet bang meer om naar boven te gaan. Vol verwachting klopten de hartjes. Oudste kleindochter Emma verdeelde de cadeautjes. Kind voor kind en natuurlijk eerst wachten tot het pakjes uitgepakt was. De Ahhh’s ;'Yes' en 'Ja die had ik gevraagd', waren niet van de lucht en bovenal, iedereen was er en was na afloop tevreden. De sfeer was geweldig leuk. Genieten voor iedereen en zeker ook voor oma en opa. Sindsdien eet ik veel van de overgebleven pepernoten. Geluk dat Youri een keer langs kwam om voetbalplaatjes te halen. We hebben hem meteen een zakje met pepernoten meegegeven, natuurlijk ook voor zijn grote zus Anouk. Oma had wel veel werk aan de voorbereiding, maar dochters Meike en Elke kwamen ’s middags de helpende hand bieden. Dat was erg fijn.

Gedoe

Het lopen is nog een crime. Er zit weinig verbetering in, mag ik wel zeggen. De pijn is door de medicatie een stuk minder, maar de spieren willen nog niet zo meewerken. De fysio is twee keer met mijn benen bezig per week en thuis zit ik elke ochtend op de hometrainer. Ik probeer tussendoor te lopen, als José naar een winkel moet. Maar om nou te zeggen dat ik veel verbetering zie of voel; nee hoor. Desondanks gingen José en ik woensdag samen uit lunchen in Oosterhout. Het was Bere-gezellig.

Luuk

Kleinzoon Luuk bleek weer aardig opgeknapt. Hij mocht dus donderdag komen spelen bij oma en opa. Cas kwam in de loop van de middag na schooltijd zijn nieuwe horloge laten zien. Hij moest ook gelijk wat waxinelichtjes me naar huis nemen en hij maakte van de gelegenheid gebruik om te spelen met zijn kleine neefje Luuk. Daar heb ik natuurlijk ook een foto van.

Tot slot

Het familieonderzoek is bijna klaar en mijn boek vordert snel. Nog enkele hobbeltjes wegwerken en ik kan het afronden hoop ik. Ik zag in mijn archief nog een mooie foto van mij als journalist bij Dagblad De Stem, redactie Oosterhout. Ik ben op de foto een verslag per telex aan het doorsturen na een raadsvergadering in 1975. Je weet wel, zo’n gele papiersliert met gaatjes erin, die je dan in een apparaat stopte, dat vervolgens aan het ratelen ging en het artikel doorstuurde naar de eindredactie. Dat waren nog eens tijden…

(Bron: familiearchief f. van son).










 

zaterdag 3 december 2022

Belabberd met feestelijk pakjesslot…

Wat een belabberde week weer. Mijn ‘goede’ been laat me nog steeds in de steek. Ik had een paar weken geleden griep en belandde enkele dagen op bed. Daarna verslechterde het lopen, ik had veel pijn, die gelukkig nu zo goed als weg is door de medicijnen. Op de achtergrond zweeft nog wat pijn. Eerst nam ik dagelijks wat paracetamolletjes, nu is dat bijna niet meer nodig. Maar goed, maandag belde de huisarts weer om te vragen hoe het ging. Lopen lukt nog steeds niet; ook niet met mijn twee krukken. Ik kom tot enkele tientallen meters strompelen en dat kost al tijd, pijn en energie. Ik ben mee gegaan met José om sinterklaasinkopen te doen. Dat ging hortend en stotend en met veel tussendoor zitten of ergens tegenaan leunen. Het kost ook ontzettend veel energie en die heb ik niet zoals je weet. De huisarts heeft maandag de medicatie nog maar eens verhoogd en we hopen samen, dat het lopen weer terug kan komen. Ik heb er voorlopig nog even een hard hoofd in, maar doe er alles aan om het lopen weer aan te kunnen. Oefeningen de hele dag door en elke ochtend op de hometrainer. Maar er zit geen kracht meer in mijn spieren, die toch wel gespannen zijn. Hopen dus maar dat het goed komt. Dat is zowel voor José als mij op dit moment uiterst belangrijk.

Dinsdag belde eindelijk na drie duidelijke verzoeken van mij, de longarts dr. Mager van het Antoniusziekenhuis in Nieuwegein, Er waren drie duidelijke mails voor nodig in de afgelopen weken. Ik had hem gevraagd waarom er een medicijn van mij van de lijst was verdwenen, plotseling zonder aankondiging na een bezoek aan hem. Het bleek een fout, zo verzekerde hij mij. Gelukkig maar, want dat medicijn was door de cardioloog voorgeschreven voor mijn hart en had niets met mijn longen te maken. Gelukkig ook was ik –eigenwijs als ik ben- gewoon doorgegaan met slikken van dat medicijn. Maar nu is dat opgelost dus.

Ik ben overigens niet de enige die met gezondheidsklachten kampt. Er zijn er meer in onze uitgebreide familie. Voor zover ik weet is het bij Pieter een ziekenboeg. Daan en Robyn en mama Tara zijn een paar dagen ‘niet lekker’ geweest , maar klein Luuk is echt weer ziek. Hij kwam ook niet, zoals gebruikelijk, op donderdag bij ons. We mogen dan altijd een hele dag oppassen op deze kleine boef. Hopelijk is hij snel weer beter. Luuk is eigenlijk best vaak ziek. Zijn ouders overwegen om een kinderarts te raadplegen. Zou hij ergens allergisch voor zijn?

Oh ja, op woensdag stond er een foto in weekblad De Langstraat van de deelnemertjes aan ‘Tikkie-takkie’ met onze kleine Sem. Hij staat rechts met bril en geniet van het voetballen.

Onderzoek

Het is elke week zo ongeveer hetzelfde liedje, maar het familieonderzoek vordert toch wekelijks beetje bij beetje. Dat geldt ook voor het boek over 15 eeuwen onze familie. Ik ga stug door en vind vrijwel elke week nog iets nieuws, dat me verder op weg helpt om de puzzel met heel veel stukjes helemaal klaar te krijgen. Ik ga elke dag een uurtje achter de laptop zitten. Gelukkig dat er digitaal zo veel te vinden is tegenwoordig. Mijn laptop doet overigens wat moeilijk, maar we hebben nog steeds geen prijs van de vriendenloterij of die andere loterij gewonnen. Dus ik doe het er voorlopig maar mee. Dat moet José met haar keuken en andere wensen ook al jaren.

Pakjesavond

Bij oma en opa brengt de Sint jaarlijks pakjes voor de kleinkinderen. Dat was al zo bij mijn moeder en bij mijn oma. Wij hebben het ook ingevoerd. Alle kleinkinderen met papa en mama komen bij oma en opa. Ze hebben al eerder een brief van sinterklaas in de brievenbus gekregen. De oudere kleinkinderen, die al een tijdje op de middelbare zitten, werden getrakteerd op cadeaubonnen en een derde presentje. De kleintjes kregen meer kleine cadeautjes. Traditiegetrouw wordt er op de een of andere manier duidelijk gemaakt, dat er ergens pakjes liggen. Die worden dan door de kleintjes opgehaald en midden in de kamer op de grond gelegd. Op elk pakje staat een naam. Gisteravond was het weer zo ver. Maar voordat het pakjesavond is, wordt er soep met stokbrood gegeten en staan er diverse hapjes op tafel. Iedereen is altijd tevreden over Oma’s hapjes en de gewilde zelfgemaakte soep van oma José. 's Middags hadden Meike en later ook Inge José geholpen met de voorbereiding. Heerlijk. Vrijdag was het weer zo ver. De kleintjes konden amper wachten. Iedereen was er. Het was supergezellig en de kleinkinderen toonden zich dik tevreden met hu cadeautjes. De hapjes waren zo heerlijk, dat de schalen aan het eind van het feestje leeg waren. Ook de tomatensoep en kippensoep met stokbrood vonden gretig aftrek. Kortom; geslaagd!

Komende week

Vandaag even bij de thuiswedstrijd kijken van Youri om kwart over tien. Verder eens kijken of het ophogen van de medicatie en de bijpassende fysio twee keer per week, de kracht in het been weer terug kunnen brengen. Ik moet er niet aan denken nu al in een rolstoel te moeten, Ik doe er ook zelf alles aan om weer sterkere spieren te krijgen. Ik weet dat mijn ‘goede been’ heel veel werk heeft moeten verrichten, maar hoop, dat het nog een aantal jaartjes door wil gaan. Ik wil nog zoveel doen samen met José. Voor haar is dit ook geen leuke ontwikkeling.

(bron: familiearchief f. van Son)

 







zaterdag 26 november 2022

Sven kwam logeren....

Onze kleinzoon Sven kwam afgelopen weekend voor de eerste keer logeren bij oma José en opa Frans. We waren wat gespannen uiteraard, maar dat bleek achteraf helemaal niet nodig. Natuurlijk even huilen toen zijn ouders weggingen, maar toen onze kleine krullenbol ging spelen en hield dat erg lang vol. Hij praatte honderduit en heeft geen enkele keer gehuild. Ook bij het eten toont hij eerst zijn eigen willetje, maar besluit dan toch om zijn mondje open te doen, telkens als ik met de vork aankwam. Slapen heeft hij mogelijk van zijn papa geërfd. Hij werd om kwart voor twaalf één keer wakker, waarschijnlijk een droompje, maar binnen enkele minuten lag hij weer rustig te slapen. ’s Morgens na kwart over negen kwam hij net overeind, toen José naar boven kwam. Het was fijn om op te passen.

Gezondheid

De ellende blijft. Maandag daarom toch maar even naar de huisarts geweest. Andere medicijn erbij gekregen en dinsdag weer even naar de fysio. Verder ga ik elke ochtend thuis even op de hometrainer en ben voorzichtig met lopen. Het kan met twee krukken een paar stapjes, maar de pijn bij de aansluiting van mijn spieren net boven mijn voet, blijft me parten spelen. Het zal tijd nodig hebben, vrees ik.

Er was meer

Natuurlijk kwamen Cas en Sem op de dinsdagmiddag weer mee eten ; op dinsdagavond was het voor José weer schilderclub en die dag was ook onze dochter Meike jarig. We gingen er woensdagochtend even op de koffie met taart. Gezellig. Schoonzoon Bram was donderdag aan de beurt om jarig te zijn. Hij viert het later. Geen oppas donderdag op Luuk. Hij was niet helemaal in orde, dus we moesten ons ventje missen. José ging gistermiddag met Elke lunchen. Dat was nog voor haar verjaardag.Vandaag gaan we de verjaardag vieren van de kleinkinderen bij Piter en Tara in Oosterhout.

Ik maakte weer mijn wekelijkse pagina in De Langstraat, ons weekblad en ruste lekker op de bank tussendoor. Ook zat ik gelukkig nog even achter de laptop voor mijn familieonderzoek en –boek.en omdat donderdag de trouwdag van mijn ouders was 75 jaar geleden, hier nog even een foto van hen in 1970. Het was de laatste van hen samen, voordat mijn vader veel te jong stierf. 

(Bron: familiearchief f.van son).