’t Is even genoeg….

Wat mij betreft is het nu even genoeg. Die tropische temperaturen en die koperen ploert die de temperatuur naar boven de 38 graden jaagt. Ik voel me als een uitgewrongen citroen en heb echt geen energie meer in mijn spaarpotje. Het was dan ook en drukke week, waarin ik veel gelopen heb, zowel binnen als buiten.

Zondag reden we met Bram en Inge en de kinderen naar GEO-fort in Herwijnen. Een mooi en interessant museum met veel doe-dingen en een leuk terras omzoomd met prachtige kleuren, die wij normaal gesproken onder ‘onkruid’ scharen. Het was een genot om naar te kijken. Vermoeid maar voldaan kwamen we thuis.

Dinsdag konden we een dagje geen gebruik van de auto maken. Daarom zijn we met fiets en scootmobiel naar de kersenboerderij geweest voor ons bakje koffie en ‘kersenhofke’ en op de terugweg naar Zus en Zooz voor een kleine lunch. ’s Middags kon ik weer een groot deel van de Tour kijken. We hadden echt het vakantiegevoel.

Woensdag betekende een dagje thuis om op de jongens te passen. Vreselijk warm, maar de mannen hebben zich prima geweerd.

Donderdag stond het openluchtmuseum in Arnhem op het programma. Eigenlijk te warm, ondanks het feit dat we een groot deel onder de bomen liepen. Ik merkte daardoor al snel, dat de krachten wegvloeiden. Gelukkig hebben ze daar ondergronds een prachtige interactieve Canon van Nederland. Over onze geschiedenis dus. Interessant in goede beelden en bijpassende geluiden. Zowel voor de oudere als de jongeren eigenlijk een must. En het was mooi meegenomen dat er airco was…. Zo kon ik het nog even volhouden.

Gisteren na de fysio besloten we om dit keer voor een binnenactiviteit te kiezen. We waren uitgewrongen door de buitentemperatuur. Dan is het prima weer voor het Cobra-museum in Amstelveen. José genoot weer van onder meer het werk van 70 jaar kunststroming Cobra en nam en passant nog 3 mooie kunstboeken mee, die in de aanbieding bleken. Uiteraard togen we weer zo nu en dan naar het museumcafé voor koffie en later ook een cola voor de broodnodige energie. Ik was niet zo moe als de dagen ervoor. Dat was goed ook, want zowel ’s morgens als op de terugreis, stonden we in een flinke file voor de brug bij Gorkum. Daar moesten brugdelen natgespoten worden om in werking te kunnen blijven in de hoge temperaturen. Gelukkig dat de auto airco heeft; maar vermoeiend is dat filerijden, stoppen en optrekken wel.  En dan die touretappe ‘s middags. Ik viel er toen we thuiskwamen zo rond kwart over drie middenin en zag ook het onbevredigend maar onoverkomelijk stopzetten van de etappe. Jammer. Kruijswijk had zeker naar het podium kunnen rijden. Nu moeten we vanmiddag maar kijken, hoe de laatste bergetappe verloopt. Wat zal geletruidrager Alaphilipe kwaad zijn geweest. Hij was net weer begonnen met het inlopen van zijn achterstand tijdens de afdaling. Dan is vandaag de laatste bergetappe ook nog eens ingekort. Weg kans op het podium voor Kruijswijk.

(Bron: familiearchief f.v.son).

Wat een fijne week!

Deze week hoefden we geen gebruik te maken van Valys om wat verder van huis te gaan. We mochten een paar dagen de auto van Bram gebruiken deze week. Naar de kapper en het Kaaspijpje in Oisterwijk en naar Loods 5 in Sliedrecht op dinsdag en naar het Kröller-Müllermuseum in Otterloo op donderdag. José kon haar hart ophalen. Het museum heeft de op één na grootste Van Goghverzameling ter wereld: bijna 90 schilderijen en ruim 180 tekeningen. In de Van Gogh Galerij zijn in wisselende opstelling telkens zo’n 40 werken van Vincent van Gogh te zien. Daarnaast zijn er topstukken van moderne meesters als Claude Monet, Georges Seurat, Pablo Picasso en Piet Mondriaan. Extraatje bij het museum is de mooie grote beeldentuin met ruim 160 sculpturen van beeldbepalende kunstenaars, zoals Aristide Maillol en Jean Dubuffet, Marta Pan en Pierre Huyghe. Het was de moeite waard. Ook voor mijn conditie overigens, want na flink wat lopen in Loods 5 op dinsdag, waren op donderdag het museum en beeldentuin ook een flinke beproeving voor mijn spieren. We reden daarna door het nationaal park De Hoge Veluwe.

We reden via een mooie omweg in België naar Kasteel Nemerlaer in Haaren. Kasteelheer was ooit Geerlinc van den Bossche. Zijn zus was Truda en die was getrouwd met Hendrik van Zonne. Wat is de wereld toch klein. Maar onze aandacht was er vooral voor het Souterrain ‘de twaalf trappisten’.  We hebben bij Helmi en haar vriend heerlijk geluncht. Kwaliteit! Toen naar huis en bijkomen op de bank. Tour kijken. Wat jammer van Van Aert…… Hij was zo goed bezig.

En vandaag, vandaag precies 50 jaar geleden was ik in een tent aan het kamperen op het Zilverstrand in Mol met mijn vader en moeder, broer en zusjes. Ik mocht toen in een campinghuisje komen kijken naar de maandlanding. Wat een fantastisch schouwspel was dat toen, ook al waren de televisiebeelden niet om over naar huis te schrijven. Maar ik heb het wel gezien. Enkele jaren later gaf ik zelf uitleg als medewerker van de Volkssterrenwacht Simon Stevin in Hoeven, aan zalen vol belangstellenden bij een volgende Apollo-maanvlucht aan de hand van een model van de baan en beelden op het scherm. Wat was dat een mooie tijd.

(Bron: familiearchief f.van son)

Tussen de buien door.

We hebben afgelopen week elke dag een paar uur op de fiets en scootmobiel gezeten. Zelfs gisteren deden we dat tussen de buien door, met als schuilplaats het tunneltje bij de Lambertuskerk en later nog eens binnen bij het Kersenhofke aan de Zijlweg. Uiteraard daar zo’n lekker ‘kersenhofke’ met een kop koffie en later kippensoep met brood. Toen de onweersbui voorbij was, gingen we naar huis en we kwamen wéér droog aan.

De kersentijd is bijna voorbij. Eind juli gaat het terrasje bij de boomgaard weer weg en moeten we tot volgend jaar juni wachten tot we weer gebruik kunnen maken van deze tussenstop.

Inmiddels hangt er ook weer een ander schilderij van José boven onze eettafel. Er staan er zo veel op zolder, dat we een winkeltje zouden kunnen beginnen. Stuk voor stuk juweeltjes zijn het. Wat mij betreft mag ze er best een paar verkopen. De verf raakt zo langzamerhand op. Dan kan ze van de opbrengst weer nieuwe tubes kopen., hoewel…. Zouden er eigenlijk wel hobbies zijn, die zelfvoorzienend zijn?

De kleinkinderen hebben nu vakantie. Youri en Robyn zitten er als het ware al op te wachten, totdat ze op vakantie gaan. Ook de raadsvergaderingen zijn tot september ‘met vakantie’. Ik heb voor volgende week nog mijn pagina geschreven voor de Langstraat en daarna moet ik pas weer voor begin augustus aan de slag om de pagina ‘bestuur en politiek’ uit onze gemeente te schrijven. De gemeenteraad heeft zich de afgelopen weken wat mij betreft van zijn zwakste kant laten zien. Een achtbaan vol hobbyisme met andermans centen, zo zou je het doen en laten van een aantal volksvertegenwoordigers mijns inziens het beste kunnen omschrijven. Ik hoop dat de Raad na het ‘zomerreces’ uitgerust is van het bakkeleien en eens een beetje extra gaat nadenken, zodat ze weten, dat ze volksvertegenwoordigers zijn. Echt niet zo gek, dat heel veel mensen de politiek als een van de minst betrouwbare beroepen zien. Het lijkt met de dag erger te worden. We krijgen een nieuwe burgemeester op 4 oktober. Het ‘arme mens’ weet niet waar ze aan begint, vrees ik. De Bergse gemeenteraad blijkt nog steeds een aantal ongeleide projectielen te bevatten. Ik wens haar nu al sterkte toe. Ik denk zo maar stiekum, dat waarnemend burgemeester Jan Luteijn blij zal zijn dat zijn taak erop zit. Ik moet zeggen, dat hij uitstekend en menselijk heeft gefunctioneerd, wat mij betreft. Al zal daar niet elk raadslid hetzelfde over denken, zo verwacht ik.

(bron: familiearchief f.van son)