Kies maar een gezicht....

Donderdag zijn José en ik weer bij de kapper geweest. Toen ik mezelf in de kapsalon in de spiegel zag, moest ik zonder aanleiding terugdenken aan de kapsels die ik in de loop van de tijd heb gehad. Of het nu aan de mode heeft gelegen of aan mijn eigen eigenwijsheid.. De ene keer aan het ene, de andere keer aan het andere. Soms was het José of een van onze kinderen die me aanspoorden “mijn haar eens anders te doen”. Hoe dan ook, het heeft wat aardige fotootjes opgeleverd. Ik diepte ze op uit ons inmiddels vrij omvangrijke familiearchief.

Dat haar van mij... Het deed  mij denken aan de tijd dat ik vrij vreemde fratsen uithaalde om van mijn krullen af te komen. Ik waste mijn haar met ‘kouwe thee’, want dat zou krullen tegenwerken.... en ’s nachts, -je gelooft het niet- deed ik zo’n oranje plastic sinaasappelnetje over mijn hoofd in de hoop mijn krullen tot andere gedachten te brengen.

Ik heb uit heel wat perioden in mijn leven een fotootje van mijn haar toen. Als jong volwassene, op rond de sterfdag van mijn vader, op onze trouwdag in 1974 en ter gelegenheid van heel wat andere foto-momenten.

Onder het motto “aan mijn haar geen polonaise” heb ik haargel heel lang kunnen weerstaan tot Elke mij vertelde dat ik wat moderner moest. Mijn haar verven? Geen denken aan! Die grijze slapen horen bij mij zoals mijn been. Enfin. Genoeg geschreven voor deze week. Bijna meer foto’s dan regels tekst deze keer. Van mij mag je kiezen......

(Bron: familiearchief f.van son: kapsel frans)