Cas en Sem waren vorig weekend bij ons. Hun Pa en Ma genoten samen van quality-time en wij van een tweetal kleinzonen. Ze speelden uitgebreid met de play-mobiel en Cas maakte samen met oma op zaterdag het eten klaar, gebakken aardappeltjes met zijn favoriete vis en groente. Sem was naar een verjaardagsfeestje. Uiteraard gingen we met hen zondag er nog even tussenuit. Naar de Biesbosch dit keer. Dat hadden we al eerder beloofd. Ze keken hun ogen uit in Werkendam maar het begon al in Hank, toen Cas twee reeën ontwaarde. Ze renden door de velden en we konden ze prima volgen met de auto. De dag van Sem en Cas kon al niet meer kapot. Maar ook de duizenden watervogels in de Biesbosch en het feit dat oma José even mee de uitkijktoren op klom, maakte het tot een nog grotere belevenis. En daarna frietjes bij oma thuis natuurlijk. Zelf gebakken.
Keuze is reuze
Maandag had Sem voor tussen de middag pannenkoeken gekozen. Dus oma ’s morgens aan het bakken geslagen. Ze waren in een mum van tijd op. Volgende keer is de keuze van Youri aan de beurt en dat worden gehaktballetjes-met-oma-jus. Dinsdag reden we naar Dineke in Etten-Leur. Zij is de vrouw van mijn overleden broer. Gezellig kletsen en samen tussen de middag een worstenbroodje gegeten. José kreeg nog een mooi verlaat verjaardagscadeau: planten in een afgesloten glazen ecosysteem en een bosje tulpen.
Schilderen
In onze agenda is vrijwel nooit een dag leeg. Mijn moeder was woensdag jarig. Zij zou die dag 101 geworden zijn, maar overleed tien jaar geleden op respectabele leeftijd. Ik heb een foto van mijn ouders uit 1970 uit het archief opgediept. Wij reden die dag ’s morgens een stukje, maar ’s middags ging José schilderen bij Ron in Dordrecht. Ze kon met Petra meerijden, dus ik had het rijk alleen. Heb een flink deel gewerkt aan mijn wekelijkse pagina in het weekblad. Van schilderen kwam niet zo veel, geloof ik, maar het was uiteraard wel gezellig. Nu is José aan de beurt om gastvrouw te zijn voor het schildergezelschapje.
En de rest
De rest van de week genoten we van het heerlijke weer en deden gezondheid op. Donderdag was het prima weer voor een tochtje naar zee. Lekker de stoeltjes mee en aan het strand gezeten in Westkapelle. José daalde af naar de waterlijn. Ik kon niet nalaten haar nog even met mijn mobieltje te vereeuwigen.
Vrijdag gingen we tanken en op de terugweg langs De Zevenster in Meerseldreef. Heerlijk -met petje op uiteraard-, in het zonnetje gezeten op het terras bij de speeltuin onder het genot van een alcoholvrije versnapering. Het was vrijdag druk op de weg; vervelend druk, mag ik wel zeggen. We zijn op de terugweg dan ook maar binnendoor gereden. Weg van het drukke en vooral jachtige verkeer. En dan is het vandaag alweer zaterdag en lijkt het vroege lenteweer toch al weer op zijn retour. Van mij mag het beste 22 graden zijn hoor; ze hoeven voor mij niet terug naar een graad of tien. Maar ja, we hebben het niet voor het zeggen. Gelukkig maar eigenlijk. Vanmiddag staat voor de wielerenthousiasten onder ons, zoals ik, de ‘primavera’ op het programma. Milaan-San Remo. Als ik rechtstreeks kijk, dan hooguit de laatste 40 kilometer. Maar met terugkijken heb ik ook geen problemen. Ik zie wel, wat de zaterdag weer brengt. Maak me niet druk, wat dat betreft tenminste….
(Bron: familiearchief f. van Son).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten