Dat heerlijke ‘avondje’…

 Het heerlijk avondje bij ons werd tot nu toe twee heerlijke korte avondjes. Ik heb het natuurlijk over het pakjes uitpakken bij oma en opa. Er komen nog drie uitpaksessies. Een voor Emma en Renée en uiteraard ook nog een voor ons nieuwe kleinkind-in-wording. Dat hoort er vanzelfsprekend nu ook al bij! En een verlate pakjesbijeenkomst, maar daarover later meer

Cas en Sem 

Donderdag waren Cas en Sem aan de beurt. Eerder in de week was Piet al bij de deur van hun huis gekomen. Het is allemaal erg spannend. Sem was van het spelen en de spanning zo moe, dat hij ’s middags maar even bij opa kwam slapen op de bank. Maar daarna ging hij weer als de brandweer. En dat bleek ook bij het uitpakken van de pakjes. ‘Brandweerman Sam’ was populair en alles wat daarbij hoort. Maar ook de chocolade Pietjes vielen in de smaak. Ze waren enthousiast. Ik moet zeggen: het was ook erg gezellig.

Youri en Anouk

Vrijdagavond was het de beurt aan Youri en Anouk. Onder het eten van hapjes pakten ook zij bij oma en opa enthousiast de pakjes van de Sint uit. Bij al snel waren ze bezig. Youri legde drie puzzels samen meet paspa en Anouk schilderde Voor hen waren er geen chocolade Pietjes maar voor ieder ook een speculaaspop. Vanochtend zou het de beurt aan Robyn en haar broers Daan en Joël zijn. Maar Joël liep bij een vriend corona op e n dat betekent dus voor hen uitstel, tot groot verdriet van Robyn. Ik moet eerlijk zeggen, dat ik het eigenlijk toch best wel jammer vind, dat we niet met z’n allen samen pakjesavond kunnen doen, dankzij die corona. Samen is het toch extra leuk. Maar ja, het is niet anders. We hebben geen keuze.

Genealogie

Er gebeurde deze week ook nog een en ander op het gebied van mijn hobby. Ik begon met het schrijven van mijn levensverhaal met bijpassende foto’s uiteraard. Ook het onderzoek vlot nu. Wij komen nu toch echt dicht bij de afstamming van de Giselberten van Tilburg. De bronnen worden op een rij gezet en gecontroleerd. Langzaam maar zeker sluit zich het net. Je weet het, goed werk heeft tijd nodig en vergt vooral veel controle. Je kent me zo langzamerhand. 

Gezondheid

Ik bezocht maandag ook de chirurg die bij mij de zware operatie van 19 oktober uitvoerde. Gelukkig blijkt er geen nieuwe ingreep nodig. Maar het kan wel vier maanden duren, voordat mijn lichaam de bloeduitstortingen en andere gevolgen van de operatie heeft verwerkt. Ook zijn er nog resten van de breuken aanwezig. Ik ben al blij dat het niet weer een operatie vergt. Die narcose blijft zo akelig lang in mijn lichaam merkbaar. Gisteren ging ik voor het eerst weer naar de fysiopraktijk, na de thuisbehandelingen. Er kon weer een aantal oefeningen worden afgewerkt, maar ze vergen nu nog wel veel meer energie dan voorheen. Ook hierbij zal geduld wel een goede zaak zijn. Maar de ellende is, dat ik eigenlijk niet zo van ‘het geduld’ ben. Maar dit keer zal ik wel moeten. Op naar de Kerst en Oud op Nieuw met zijn tweetjes, met dank aan corona en al die ellendelingen die zich niets aan de regeltjes gelegen willen laten liggen.

(Bron: familiearchief f. van son).