Voortaan 'jong belegen'.....

Ik ben nu echt met pensioen. Heb mezelf woensdag gekwalificeerd als ‘jong belegen’. Woensdag was mijn afscheid van het Dongemond college. Heel veel collega’s hadden de moeite genomen om mijn afscheid om te toveren tot een warme deken met veel aardige, op camera opgenomen, afscheidzinnetjes. Blij verrast was ik woensdagmiddag ook door de hartelijke woorden van Jack Mol en directeur Martin van den Kieboom. De laatste houdt zich meestal wat op de achtergrond bij de teamleiders, maar deze keer maakte hij een uitzondering. Heel veel collega’s en oud-collega’s heb ik de hand kunnen drukken. Een mooi afscheid. Vrijdagochtend ben ik nog even terug geweest naar school, om ook enkele andere collega’s nog uit te zwaaien.. en voor het laatst een visje mee te prikken vanaf de ,barbecue.

Ik werd donderdag al meteen in het diepe gegooid. Youri en Robyn, twee van onze kleinkinderen kwamen een dagje bij ons. Die mond van Robyn staat echt geen seconde stil. Ze wil steeds maar zorgen voor iedereen. “Was een leuk feestje hé Opa, heb je de cadeautjes al uitgepakt”, “Moet jij thee of ranja Opa”, en heb je daarop “thee” geantwoord, dan komt er steevast “wel even koud laten worden”. Intussen loopt ze gewoon door, zonder uit haar rol te vallen. Youri – jullie weten wel, die met die blauwe ogen- houdt zich staande door dingen die zij wil hebben, zelf eerst te pakken en iets anders soortgelijks aan te bieden. Die weet wel hoe hij met zijn nichtje moet omgaan. Ik kan op zo’n dag –met andere woorden- beter niet aan ingewikkelde stamboomdingen beginnen, want ze haalt je de hele dag uit je concentratie. Even een verademing als José beide kleintjes meeneemt om boodschappen te doen. Hoe durft ze met twee tegelijk....

Ik voel me eigenlijk niet veel anders dan vorige week. Met pensioen zijn is niks bijzonders. Misschien dat ik het ga merken als de vakantie voorbij is en de scholen weer beginnen. Ik kijk nu in elk geval terug op een heel warm afscheid met veel collega’s en mijn hele gezin compleet.

Vandaag is het de verjaardag van Cas, die tijdens het afscheid onder de tafels met zijn autootjes speelde. Precies zoas ik al voorspeld had. Toen hij me zag staan achter de microfoon, kwam hij npg even handje geven “Opaaa”. Ik was ook blij dat Joël er woensdag bij kon zijn. Die kan immers als middelbare scholier zich een beetje voorstellen hoe dat schoolgebeuren in zijn werk gaat.

Nou vanmiddag dus naar Cas en zondag uit eten bij het Houtse Meer met Elke en Wouter. Maandag begint dan de eerste echte vrije week. Nou, vrij. Dat blijft altijd maar even afwachten. Ik weet niet of er kleinkinderen komen. De scholen zijn immers met vakantie. Maar die vakantie duurt bij mij  –hopelijk- langer dan ooit tevoren.

(Bron: foto’s Jolanda Groeneveld: afscheid van het Dongemond college 12-07-2017).