Maar ik zal het hele verhaal vertellen. Op
onze stamboomritjes deden we, in België, Landen aan. Wij familie heeft ook daar immers
ooit gewoond. Het is dan de periode van zo rond 1070. Die familie Van
Landen woonde er al veel langer. Denk aan de Merovingische en de Karolingische
tijd. Wie heeft er nu niet gehoord van Pepijn van Landen..
Wij op weg naar de opgravingen in het Sinte
Gitterdal in oud Landen. Daar ligt de zogenoemde ‘Tombe van Pepijn’, een
motteheuvel, waarop een mottetoren stond; een soort voorganger van een kasteel.
Er was ook een museum bij zo wist ik uit mijn literatuuronderzoeken.
Wel. De motteheuvel in het Sinte Gitterdag
vond ik gemakkelijk. Zo ook het museum: een uit de kluiten gewassen nissenhut
over opgravingen heengebouwd. Ellende was alleen dat het op slot was en in geen
velden of wegen was iemand te zien. Een paar foto’s gemaakt door het raam van
de opgravingen binnen. Maar dat is geen doen. Na even wikken en wegen mailde ik vanuit de
auto voorzitter Georges van de Heemkring Landen. Je gaat immers niet zo’n
honderdvijftig kilometer rijden om verder onverichterzake terug te gaan..... Na nauwelijks tien minuten een mail terug. ‘U
kan komen naar ons informatiecentrum’. Wij op google maps de straat ingetoetst
en vijf minuten later stonden we binnen. Ik legde het probleem uit aan een
alleraardigste dame. Liet haar de mail zien en zij vroeg me om een momentje
geduld. Na een minuutje kwam ze terug met de sleutel van het museum. “Het
museum is altijd gesloten...”. Ik mocht de sleutel meenemen en terug naar het
museum gaan “om foto’s te trekken”. En inderdaad, na wat wrikwerk kon José naar
hartenlust binnen de door mij gewenste foto’s maken. De ingang afgesloten
zoals gevraagd en terug naar het informatiecentrum, waar we vervolgens ook nog
eens de vondsten van de opgravingen konden bekijken. De vriendelijke dame zocht
nog wat informatie en vertelde ons –we zijn tenslotte in België in het
Hageland- dat er om de hoek boven ook nog de Taveerne is. Een alleraardigst
verblijf waar uit tientallen abdijbieren en andere dranken én koffie kon worden gekozen.
Gezellig sloten we ons verblijf in Landen af. Supervriendelijke mensen die ons
een heerlijke dag bezorgden. De ellenlange, tijdrovende file ’s morgens rondom
Antwerpen waren we als bij toverslag vergeten. Je kan ook beter de ‘aangename
route’ nemen. Maar die ellendige eigenwijze mobieltjes passen de route gewoon
zelf weer aan. Over de rijkswegen. Maar dan zie je niets.........
Dat was niet het enige geslaagde. We hadden
net een heerlijk lang weekend achter de rug op uitnodiging van Inge, Bram ,
Emma en Renée in Vaals. Samen hebben we daar genoten van vier dagen gezelligheid
en we bezochten samen het Drielandenpunt en de Dom van Aken met de schrijn van
Karel de Grote. Zelfs de kinderen vonden de Dom en de schatkamer van de Dom de
moeite waard. De ijsjes en uitsmijter smaakten ook nog eens heerlijk. Donderdag
nog op pad met Youri en Anouk en ook Cas kwam nog even ‘teken’. En het weer....
Dat was tijdens het hele lang weekend en ook daarna eigenlijk in één woord
fantastisch. Wat een vakantie.....
(Bron: familiearchief f.van son, Vakantie
Vaals, bezoek aan Aken en Landen).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten