Wat was het mooi weer aan het begin van de week. Zomerse waarden om het zo maar eens te noemen. We konden dus alvast wennen aan wat hopelijk komen gaat. Hopelijk inderdaad, want je weet het maar nooit in ons kikkerlandje. Soms weet je niet wat ze nu precies willen met het weer: zomeren of kil miezeren. In de voorbije week kregen we het in elk geval alletwee.
Dat betekent dan ook
onmiddellijk dat in het ‘Multi-Centrum voor therapie, kindergenoegen, kookkunst
op hoog niveau, dokterspost en
bezigheidstherapie; kortom bij ons thuis, zoals gebruikelijk weer van alles te
beleven was. En wat we niet zelf meemaken, dat wordt gewoon via mijn favoriete
regionale Dagblad BN De Stem elke ochtend thuisbezorgd. Zoals die foto met
klein onderschrift van onze sportende
kleindochter Emma uit Made. Samen met klasgenootjes wachtend op haar beurt,
vastgelegd voor het nageslacht.
Zon en hoge
temperaturen: al snel werd in onze achtertuin –met het oog op de
weersverwachting- ons zwembad opgezet. Want je weet het; Cas, Youri, Anouk en
Robyn en soms ook Emma en Renée hebben zowat allemaal een doorlopend abonnement
op ons recreatiecentrum. Is het niet voor binnen, dan toch ook voor buiten.
Er viel in de warmte dan
ook veel te genieten in ons zwembad deze week. Uiteraard onder het toeziend oog
van -in elk geval- Oma José, die bij tijd en wijle de kleinkinderen insmeert
tegen het verbranden, helpt waar nodig, kleine ‘kibbelingetjes’ sust en de
helpende hand biedt. Zwemspullen aan, zwemspullen uit. Je kent dat wel. En als
je dan in de loop van de middag ook nog eens naar tante Meike mag om daar in de
tuin samen te spelen op de speeltoestellen, dan lijkt het haast op een
schoolreisje. Wat een feest. Tante Elke kwam ook nog een tijdje meegenieten en
werd prompt op knuffels getrakteerd.
En de volgende dag is
de waterpret weer over. Het weer werkt niet meer zo mee. Zwembad leeg laten
lopen dus en opruimen en dan maar binnen spelen. Geen enkel probleem. We hebben
zo veel en zo veel verschillend speelgoed, dat de kleintjes als het ware niet
bij Oma weg te branden zijn. Youri houdt zich het liefste bezig met de
dinosaurussen en tussendeur valt hij tijdens het rennen en krijgt een
bloedneus. Dokter José weet ook dan hoe ze het beste kan optreden om het leed
te verzachten. Cas neemt intussen hele stapels autootjes mee naar de keuken om op
de vensterbank te spelen, of hij tekent met zijn neefje Youri. Robyn is druk
doende met poppen, puzzels of de
kleurstiften en vooral haar mond staat geen moment stil. Toen Emma er was,
maakte ze een hele futuristische soort doolhof met Construx of speelde met haar
zusje Renée, -die overigens ook graag tekent en kleurt- en Anouk fabriceerde deze
week een helicopter met Knexx. Je kan het zo gek niet bedenken of oma heeft het
in het kleine gangetje dat afgeladen vol staat met speelgoed. Binnen en buiten,
het lijkt bij “Oma’s huisje” wel een
speelparadijs.
Dat was onze week.
Vrijdag een dagje voor José zelf. Nou ja, als je het wassen, strijken,
schoonhouden van het huis en dergelijke als hobby beschouwt...... Waar haalt ze
de energie vandaan, zo vraag ik me wel eens bezorgd af..... En ik? Nou, ik kon
gelukkig weer een paar ochtenden naar school, het normale leven in na mijn
spierproblemen. De fysio verandert weer van massage naar oefeningen. We gaan de
goede kant weer op. Wat mij betreft. Een paar graadjes warmer dan vandaag mag
het best nog worden. Ik wacht gewoon af. Ik heb geduld..... nou.......
(Bron: familiearchief
f.v.son: eerste keer tuinzwembad 2017, weer een volle week
Geen opmerkingen:
Een reactie posten