Niet zo gek.....

Het weer is afgelopen week omgeslagen. Dat heeft gevolgen voor veel mensen. Dat merk je. Er wordt meer gesnotterd in de klas en ook onze kleinkinderen ervaren zo hun gevolgen van de weersverandering. Zoals kleine Casje die zich al bijna de hele week niet lekker voelt. Hij lijkt misschien op zijn Opa. Ik ben zo gevoelig voor weersverandering. Mijn spieren lijken strammer en het bewegen is daardoor ook wat moeizamer; ik voel me al een paar dagen niet topfit.

Ik heb met zo’n klein manneke als Casje te doen. Hij kan nog niet zeggen, wat hem mankeert. Zo nu en dan wil hij spelen, maar lang niet zoals anders. Hij heeft af en toe een terugval en dan wil hij bij Oma of soms even bij Opa op schoot. Hij voelt dan warm aan en is wat lusteloos. Maar als hij doodmoe is en niet wil slapen, dan is er iets aan de hand. Hij is met mama naar de huisarts geweest en het blijken zijn oortjes te zijn. Hij heeft oorontsteking gehad, maar het ergste was voorbij. Vreemd. Hij voelde af en toe wel aan een oortje maar verder niet. Ik weet van mijn eigen kinderen hoe pijnlijk oorontsteking kan zijn. Hij is dus echt niet zo flauw! Een echt kind van zijn ouders...

Ik zou zijn ongemakken graag zelf overnemen. Gek toch eigenlijk dat je wil dat je kinderen en kleinkinderen niets mankeren. 

Ook Youri was bij ons en ook aan hem kon je merken dat hij last heeft van ongemakken. Hij was niet zo fit als ik van hem gewend ben. Of dat ook aan de weersverandering ligt en aan alle bacillen en virussen die in de lucht hangen; het zou zo maar kunnen. Hij is ook niet zichzelf. Zelfs José had een aantal dagen last van hoofdpijn, terwijl die normaal gesproken zich overal doorheen slaat. Het moet maar snel doorzetten. Kouder worden en liefst niet te nat. “Op  kou kan je je kleden”, zo zei ons Ma altijd. Klopt. Als ik op school kijk, dan krijg ik het zelf al koud als ik naar de kinderen kijk. Een aantal loopt nog zonder jas en is vrij zomers gekleed. Ik vind Herfst en Winter een leuke tijd. Maar het prettigste vind ik het, als het standvastig weer is. Als over een tijdje de vloerverwarming thuis voor en behaaglijk klimaat zorgt, dan heb ik het naar mijn zin. Dan kruip ik op de bank om met de kleintjes te spelen of gewoon naar Cas, Youri en soms ook Robyn te kijken. Op ik ga op ‘Opa’s stoel’, mijn speciale sta-op-stoel zitten en kruip achter de laptop om verder te zoeken naar de herkomst van bij voorbeeld het wijdverbreid misverstand dat een lid van de familie Bac –mijn voorvader- getrouwd zou zijn geweest met een dochter Berthouts, van de familie Berthout, de voogden van Mechelen. Dat klopt zeker niet. Maar je komt het op het internet wél op veel plaatsen tegen. Niets is zo gemakkelijk als leuke, interessante  gegevens te kopiëren, zonder zelf de bewijzen voor het gekopieerde te zoeken. Gevolg is alleen een enorme vervuiling van het internet met gegevens die kant nog wal raken. Ik vind samen met mijn onderzoeksmaten zonder twijfel de werkelijke herkomst van de familie Bac. En als er ergens bronnen zijn over hun huwelijken en dergelijke, dan vinden we ze! Je moet alleen geduld hebben. Ik leer steeds beter om dat inderdaad te beseffen.

Vanochtend kreeg ik een mailtje van een man uit Dongen. Hij schrijft een boek over de familie Van Son, brouwers in Dongen. Hij liet me weten, dat hij mijn gegevens gebruikt en daarvan bronvermelding zal doen. Dat vind ik uiteraard leuk. Hij kan mijn gegevens best gebruiken: ze kloppen gegarandeerd. Daarnaar heb ik uiteraard zélf onderzoek gedaan......... Zo. In de loop van de middag komt Youri, hij komt een nachtje slapen bij Oma en Opa. Eens kijken of hij zijn vertrouwde energie weer helemaal terug heeft. Ik ben benieuwd.

(Bron: familiearchief f.van son; Casje duidelijk niet in zijn hum; Youri voelt zich ook niet op zijn best, 10-2016).