We hebben een echte topactrice bij onze kleinkinderen. Robyn. Als Agatha ‘van kamer acht die een klacht had’, stond zij stralend op het toneel van De Bussel in Oosterhout en natuurlijk waren oma en opa op rij 4 stoel 20 en 21 van de partij om van onze kleindochter te genieten. Robyn is een geboren actrice; prima verstaanbaar, rolvast en ze leeft helemaal in haar rol. Uiteraard ook een paar foto’s van haar eerste grote optreden in het gezelschap van H19 in ‘Kamer 13’, een verhaal over een hotel waarin zich allerlei vaak komische verwikkelingen afspeelden. Wij hebben genoten en zij kennelijk ook. Uiteraard had oma een klein cadeautje voor onze actrice meegebracht.
Verrekijker
Het stond er wel, een handjevol mensen met fotocamera’s met toeters van telelenzen. Die hadden prachtig beeld, ongetwijfeld. Wij konden in de verte met het blote oog een heuse wolf zien staan en lopen. Met de camera van mijn mobieltje moest ik teveel vergroten om hem goed in beeld te krijgen helaas. Met verrekijker konden we wel goed de wolf volgen. Ik laat je de foto’s even, die ik heb geprobeerd, toch even zien. We waren in het park De Hoge Veluwe, waar we na een bezoek aan het Kröller-Müllermuseum een ruim uur zachtjes over de paden reden. We zagen ook een troep edelherten onder de bomen staan en genoten verder van de prachtige natuur. Dat kon al vanaf ’s morgens vroeg, omdat we een weekendje weg hadden geboekt. Geslapen in een heerlijk bed in een ietwat gedateerd hotel ‘Nol in ’t Bos’ in Wageningen, (maar ja het is al van 1834…) maar we gaan er desondanks zeker naar terug. De kamer was heerlijk rustig. de kwaliteit van het diner, zeebaarsfilet, was ontzettend goed en zeer de moeite waard. Dat gold ook voor het ontbijtbuffet. De bediening was attent en absoluut niet opdringerig. Het personeel vriendelijk en servicegevoelig. We wilden er graag nog een nachtje aankoppelen, om nog een uurtje op ons eigen balkonnetje midden in het bos te kunnen genieten, maar er was slechts nog één 1- persoons bed vrij. En zeg nou zelf, ik kan en wil José toch niet op de trein zetten in Ede. José fotografeerde diverse mooie takken of zelf te schilderen en dat gold ook voor schilderijen in het museum. Dat brengt haar steeds weer op ideeën voor eigen creativiteit.
Wageningen
Wageningen zelf valt vooral op door de vele fietsers. En niet enkel op de campus van de universiteit. Nog maar zelden zoveel fietsers bij elkaar gezien. Wageningen en omgeving en ook Renkum zijn ontzettend groen. Veel bomen in de woonwijken en veel groen ook elders. Alsof ze een aantal huizen in de natuur hebben gedumpt. De lunch zaterdagmiddag in ‘het Poorthuis’ was ook een schot in de roos. Gezellig en van kwaliteit. Het feit dat we het hele weekend het zonnetje hadden, maakte het extra fijn. Wel was er een beetje veel loopwerk voor mij in het weekend. Mijn spieren moeten er echt nog aan wennen en het moet wel beter worden dan nu. We liepen in het centrum van Wageningen en in het museum op zondag. Wat was het een fijn Pinksterweekend. We waren er dan ook echt aan toe.
Genealogie
En vrijdag kwam natuurlijk Luuk weer spelen, compleet met Ajax-shirt. Zo hebben oma en opa de hele week toch een en ander te doen….. Ik moest ook nog een pagina maken voor het lokale weekblad, want er komt een asielzoekerscentrum, wat enige stof doet opwaaien. Weinig tijd voor genealogisch onderzoek, maar dankzij een mailtje ben ik toch weer een stuk verder. Nog enkele stukjes voor mijn puzzel en dan heb ik de familiegeschiedenis vanaf 550 tot nu rond. Bij de ene generatie wat meer gegevens dan bij de andere, maar het levert toch een familieboek van rond 500 pagina’s op.
Nu zondag nog even op verjaarsvisite bij onze oudste dochter Inge en de nieuwe week kan beginnen.
(Bron: familiearchief f. van son).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten