Het is nieuwjaar. Daarom eerst voor iedereen een vooral gezond, gelukkig en succesvol jaar toegewenst. Ik hoop dat het allemaal uitkomt, want mede dankzij die relatief niet zo grote groep egoïsten, die zich te buiten gaan aan illegale feesten in leegstaande bedrijfspanden, onder viaducten of in bossen; dankzij de mensen die zonder mondkapje op, die tegen de pijlen van de supermarkt inlopen; dankzij de voor volle winkelstraten zorgende ‘black-Friday-gekken’ en de op pannen slaande en fluitende imbecielen tegen het coronabeleid, zitten wij, de goedwillende meerderheid nu nog steeds in een aanhoudende tweede golf, waarvan we de top nog niet bereikt hebben; een golf die zonder hen misschien niet eens nodig of in elk geval minder zwaar was geweest. Nog steeds werkt ‘de Zorg’ zich een slag in de rondte om alles op orde te krijgen en te houden. Nog steeds vallen tientallen corona-doden per dag. Nog altijd wachten steeds meer mensen op een eigenlijk toch noodzakelijke operatie, omdat de acute zorg moest worden afgeschaald. Nog altijd blijven horeca en plaatselijke winkels dicht; blijven scholen gesloten en mensen in verzorgingshuizen ploeteren. En het gaat maar door. Thuis kan slechts een paar mensen worden uitgenodigd. Maar wie houdt zich eraan? Verbod op vuurwerk? Zoals te verwachten in ons losgeslagen land, knalden velen er desondanks lustig op los. “Het was minder dan vorig jaar”. Ja. Er werd weer met glas, stenen en vuurwerk naar politie gegooid en brandweer gegooid en andere hulpverleners kregen er ook weer van langs. Voor de jaarwisseling was het al hommeles en niet alleen in Veen, waar het elk jaar een zootje is. “De jaarwisseling is rustig verlopen”, uiteraard kon je die kwalificatie van de oudjaarsnacht van de Haagse nitwits al verwachten. Alsof die Haagse, politieke-, RIVM-, veiligheidsregio- en Outbreak-management-mensen in een andere wereld leven. Dat blijkt ook. De politiebond vond het helemaal geen rustige nacht. Enorme schade aan een hotel door een aanslag in Joure, waarvan de eigenaar aangifte doet. Achter een witte volkswagen werd een carbidkanon meegevoerd. Daarmee werd aan hotel en panden ernaast flinke schade veroorzaakt; daarnaast waren er rellen in diverse steden; jongeren die in Leeuwarden de politie bekogelden en ervoor zorgden dat veel vaders en moeders, broers of zussen niet thuis oud en nieuw konden vieren omdat verloven waren ingetrokken. Er waren ook in brand gestoken auto’s zoals in Urk, die ontplofte. Volop vuurpijlen en harde knallen ondanks het vuurwerkverbod. Wat ze overigens al konden verwachten. Wie wil zich in ons land immers nog echt aan regels en verboden houden. De pakkans is vrijwel nihil. De ‘moet kunnen-maatschappij’ in optima forma. Als “ik” maar mijn gang kan gaan; hoe en over de rug van wie, interesseert dat soort mensen totaal niet. Laat ik er maar over ophouden. Ondanks het feit dat het om een relatief niet zo grote groep raddraaiers gaat, hebben ze wel de goedwillenden in hun greep. Het gaat ook in het nieuwe jaar zeker niet beter worden. Dat soort mensen realiseert zich niet, dat we door hen langer op slot blijven; dat scholen dicht blijven; horeca gesloten; en ziekenhuizen en I.C.’s overvol, ten koste van mensen die acuut zorg nodig hebben naast de corona-patiënten. Vroeger was dat anders, ja inderdaad. Dát was vroeger beter. Toen lag er nog voor vrijwel iedereen een grens bij dingen die echt niet konden. Nu vinden velen dat ze onvoldoende aan hun trekken komen. Ze kunnen zich er niet overheen zetten, dat iets nu even niet kan. Maar genoeg daarover. Het helpt toch niet.
Terug naar mijn hobbies. We passen nu meer op de jongste kleinkinderen. De scholen zijn immers dicht. Daarnaast ben ik in de vrije tijd deze week bezig geweest met het op orde brengen van de database van de Genealogie van Van Son. Een flinke klus, want ik loop wat achter. Veel foto’s, geluid- en videofragmenten, akten en knipsels moeten nog worden ingebracht en georganiseerd. Ik heb in de afgelopen bijna 38 jaar al een enorme database opgebouwd. Ik moet die ook snel toegankelijk maken van ons uitgebreide gezin. Dat zal allemaal nog wel de nodige tijd vergen. Ik hoop dat die tijd me gegeven is. Misschien is er een van mijn kinderen of kleinkinderen, die de zorg voor die database overnemen, als ik eenmaal uit de tijd ben. Maar dat is hopelijk van later zorg.
(bron: familiearchief f. van son).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten