We gaan
al een paar jaar niet op vakantie. Maar dat wil niet zeggen, dat we achter de
geraniums zitten. Over een drukke week gesproken. Het was raak. Zaterdag kwamen
Anouk en Youri een nachtje logeren. Dat begon met gourmet op zondag al vroeg
naar Speeltuin Vrouwenhof in Roosendaal.
Daar
heeft Youri de hele dag naar hartenlust gespeeld. We hebben hem nauwelijks
gezien, alleen even voor zijn friet en fricandelletje. Anouk genoot van de hoge
en harde glijbaan, totdat zij met haar bil in harde aanraking kwam, wat haar
een blauwe plek bezorgde. Even was het uit met spelen, en kwam eruit dat er
toch bijna geen kinderen van haar leeftijd waren. Tja. Ze wordt zo
langzamerhand te groot voor de speeltuin. Toch heeft zij ook een gezellige dag
gehad. Ze wilde ook graag opa’s krukken een keer proberen en dat ging haar
prima af.
Dinsdag
trokken we met Robyn en Cas naar Zooparc Overloon. Gewonnen vrijkaartjes
maakten die trip mogelijk. Een hele dag spelen, lopen en nog eens lopen. De
kleintjes hebben heerlijk frietjes gegeten, de een met kipcorn, de ander luste
liefst 8 bitterballen. Zo hard had hij gespeeld. Je snapt dat ik ’s avonds echt
moe was, maar ook voldaan. Want ook Robyn en Cas hadden genoten.
Woensdag
was het een dagje voor José en ik samen. We hadden al een paar jaar de zee niet
gezien, dus dat was een wens van José. We hebben een rondje zeeland gedaan, te
beginnen door het botlekgebied. Daar snapte ik weer dat ik blij was niet in
Spijkenisse te zijn geboren of in die buurt. Wat een ellende al die industrie.
We zagen de deltawerken op onze toch en keken naar vrij lege stranden onder
meer in Renesse. We konden met gemak een plekje in strandpaviljoen Kijkduin
vinden, waar we ruim een uur genoten van de zee, de warmte en de schone lucht.
Ik liet mijn been- en armspieren een tijdje extra werk doen tijdens onze
wandeling over het duin. Via de Oosterscheldekering
reden we naar de Vlissingse boulevard en togen we weer richting Bergen op Zoom
en naar huis. Weer een fijne, maar vermoeiende dag.
Donderdag
was het de beurt aan Sem en Cas, de gebruikelijke ophaaldag. We passen een dag
per week op de kleinkinderen, zo lang ze nog niet naar de basisschool zijn.
Daarna enkel nog in noodgevallen, want we zijn over een paar jaar uit onze
zestiger jaren. Dat begint te tellen. We voelen dat. Cas had oma en opa
getekend. Ik compleet met stok en mijn twee grote schoenen. Met Sem en Cas
reden we met fiets en scootmobiel naar de Kersenboerderij voor een ijsje.
Daarna langs de Donge terug naar Raamsdonksveer. We wilden nog even de polder
in, maar Sem zat al bijna voor op de fiets te slapen. Dat hebben we toen maar
achterwege gelaten. Sem kwam bij mij op de scootmobiel en we reden meteen
richting huis. Na het slapen nog even naar de speeltuin en daarna spercieboontjes,
vis en gebakken aardappeltjes gegeten thuis van kok oma José.
Vrijdag
tenslotte begon met de fysio na een drukke loopperiode. Daarna naar het huis
van Bram en Inge om ervoor te zorgen, dat ze weer in een schoon huis
terugkwamen van hun vakantie. Dat was deze week dus. Oh ja nog één stukje
genealogie. Op de oude zilveren tabaksdoos van mijn opa Jan van Son is een zon
met stralen te zien, lang geleden in het deksel gegraveerd. Ik heb het toch nog
maar even aan Guus van het Centraal bureau voor genealogie laten weten. Wie
weet, kan die zon nog in het familiewapen worden verwerkt.
(Bron:
familiearchief f. van son).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten