Zes
politieke vergaderingen in amper 5 weken tijd. En wat voor vergaderingen. Een
politieke crisis met mensen als slachtoffer. Elke keer doe ik verslag in
artikelen voor De Langstraat. Ik doet het graag. Het is als
over mijn periode van journalist herleeft. Tussendoor komen er kleinkinderen en
stappen we bij goed weer op fiets en scootmobiel, maar veruit de meeste tijd
kruipt in het denk- en schrijfwerk. En dan is het komende week ook weer
zomervakantie, ook voor onze kleintjes. Het zal wel drukker worden op de
rustige paadjes die wij altijd benutten.
Een
en ander betekent automatisch, dat mijn onderzoekswerk in de genealogie op een
laag pitje staat. Ik kom aan niet meer doen dan af en toe het beantwoorden van
binnenkomende mail. Ook mijn nieuwe boek ligt even stil vanwege dezelfde reden.
Enkel de onderbouwing van het familiewapen krijgt nog tijd zo nu en dan.
Soms heb ik wel eens de idee, dat er in een dag meer dan 24 uur zouden moeten
zitten en dat terwijl ik toch eigenlijk met pensioen ben. Achter de geraniums
zitten is er voor mij niet bij. José houdt namelijk niet van die soort bloemen…
Ik
moet toch eerst even kwijt dat ik donderdag weer heb genoten van onze jongste
kleinzoon. De motoriek van dat manneke, hoe jong hij ook is, is heel mooi om te
observeren. Hij speelt, zonder op of om te kijken, inclusief de nodige
ondersteunende geluiden. Dat
vooraf.
Donderdag stond de laatste raadsvergadering voor de vakantieperiode,
‘het reces’ zoals de politiek dat in navolging van de Haagse mannen en vrouwen
noemt. Ik ben er eigenlijk ook zelf best aan toe. Maar kruip voorlopig zeker
niet in een vliegtuig.
We
mogen een paar weekjes gebruik maken van de auto van Bram tijdens de vakantie.
Gemakkelijk om weer naar onze vriend de kapper in Oisterwijk te rijden en naar
de maker van mijn nieuwe orthopedische schoenen in Drunen. Allemaal te ver voor
de scootmobiel helaas. Ik zou de valys kunnen nemen, want die rijdt na maanden
weer, zo hebben ze mij per mail laten weten. Maar eerlijk gezegd, vind ik het
niet prettig om met een mondkapje op in een busje te kruipen. Als het even kan
moeten ze het voorlopig zonder mij doen.
(Bron:
familiearchief f. van son)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten