Onze hele verre
voorouders zullen zonder twijfel op berenjacht gegaan zijn. Onze kleinkinderen
gaan in deze Coronatijd ook op berenjacht. Mensen hebben massaal beren voor het
raam gezet. Kinderen gaan als tijdverdrijf ter afwisseling van het binnen
blijven, die beren spotten en tellen, geloof ik. Uiteraard zette oma José ook
een berenfamilie voor het raam, zoals je op de foto kon zien. En nauwelijks een
klein uurtje later liep Cas al met zijn nieuwe step dolenthousiast voor het
raam, met broertje Sem en papa en mama wachtend op de stoep. Zij komen steevast
om de paar dagen even langs lopen en op de ruit kloppen. Ook video-bellen ze
regelmatig. Wij worden niet vergeten. Ook Youri en Anouk kwamen langs om door
het geopende keukenraam trots hun zelf gebakken koekjes aan ons te brengen.
We zien een aantal
kleinkinderen dus noodgedwongen vanaf een afstandje. Maar Robyn en Daan en Yoël
niet. Gelukkig kreeg ik van Pieter een paar corona-fotootjes toegestuurd. Zo
zien we ook dat onze kleinkinderen uit Oosterheide zich wel door deze periode
heenslaan. Door een video-gesprekje weten wij ook dat het onze Oosterhoutse
kleinkinderen, inclusief Emma en Renée goed gaat. Bij allemaal is het huiswerk
maken, zoals je ziet, maar ook is er tijd voor vertier. Het weer verbetert ook
elke dag weer. Toch is er nauwelijks iemand op straat, zodat die anderhalve
meter afstand meestal heel simpel in acht kan worden gehouden. Robyn skeelert
en kijkt op haar telefoontje. Ik wilde
je die plaatjes niet onthouden.
Wij gaan er af en
toe in het zonnetje –goed aangekleed- even tussenuit. José op de fiets en ik op
de scootmobiel. De polder in of langs de Donge. Uitgestorven inderdaad. Op een
tochtje van zo’n 15 kilometer kwamen we zeggen en schrijven 12 mensen tegen. De
meesten hielden afstand. Maar het valt me op dat vooral kletsende
vrouwen-op-leeftijd zich het minst aan anderen gelegen laten liggen. Ze doen
vaak echt geen stapje opzij. Ben ik niet even een frisse neus halen, dan ga ik
gewoon verder met mijn boek over de familiegeschiedenis. Ik denk steeds vaker
na over het beperken van het aantal boeken tot ons en de kinderen. Er staan
inmiddels zo veel gezinsweetjes en privé-dingen en foto’s in, waar anderen geen
boodschap aan hebben. Ik kijk wel…
(Familiearchief f.
van son)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten