We hebben het weer achter de rug: Kerstmis. Familiefeest bij uitstek, zeggen ze altijd. Wij dus ook met de hele familie op zondag voor de Kerst uit eten geweest. Alleen Sem was er niet bij. Die was echt nog te klein. Opa Jos en Oma Diny zorgden bij hem thuis die avond goed voor hem. Ook leuk voor Elke en Wouter, zodat die ook nog eens ongestoord gezellig konden mee-eten. Want van Cas heb je totaal geen last. Van geen van de kinderen. Want ze waren weliswaar ontzettend druk, maar niet vervelend. Daarom werd het een gezellig etentje voor 20 personen. Voor mij vis natuurlijk. En niet eten en drinken, totdat je er als het ware bij neervalt. Youri was apetrots op zijn ‘blauwe haar’ en stropdas. Hij wilde graag even poseren. Dat geldt ook voor Cas in zijn kerstoutfit en Robyn. En dan kies ik er alleen nog maar de kleintjes uit. Jammer dat er niet één, maar twee tafels waren gedekt. En dat terwijl we zo graag allemaal één club willen zijn. Het zou prettig zijn geweest als ze dat te voren even hadden laten weten. Dan was er zonder twijfel een oplossing uitgerold. Inge en Bram hadden voor iedereen nog een verrassing in petto, maar daarover vertellen, dat laat ik aan hen over.
Dat was één. Want op kerstavond waren
we door Elke en Wouter bij hen thuis uitgenodigd. Ze wilden graag voor beide
oma’s en opa’s koken. Nou ik kan zeggen, Het was een feest van genieten en
gezelligheid met een heerlijke fles wijn van opa Jos. Dat koken ging Elke prima
af. Ze zal zonder twijfel een en ander van Oma José hebben opgestoken. Het
smaakte voortreffelijk. Een voorafje voordat Sem naar bed ging. Ik mocht hem
weer de fles geven en daarna ging hij rustig slapen. Cas was er uiteraard wel
bij. Leuk was ook de speciale kerstboom met daarin – in een kerstbal een foto
van Sem en een van Cas. Weer een gezellig avondje. Dat waren er twee op rij. Geen
overdaad gelukkig. Dat past ook helemaal niet bij ons. Op eerste Kerstdag zaten
José en ik samen aan het ontbijt met het gebruikelijke worstenboordje. Gezellig
met kaarsjes aan en de lichtjes van de kerstboom. De hele dag lekker op de bank
gehangen en ’s avonds gourmet-met-tweetjes. Dat vindt ik in elk geval het
gezelligste. Af en toe tussendoor op tv een van onze opnames gekeken, want die typische,
jaarlijks terugkerende kerstprogramma’s zijn aan ons niet besteed. Tweede
Kerstdag kwamen Sem en Cas en hun ouders nog even gezellig langs. ’s Avonds
sloot sterrenkok José met een verrassingsmenu de kerst feestelijk af.
En dan staat maandagavond de laatste
avond van 2018 voor de deur. Het jaar is voorbij gevlogen. Met hoogtepunten,
maar ook een inktzwart dieptepunt, toen ons tiende kleinkind overleed. Zoiets
vergeet je nooit. Zeker niet als vader, moeder, broers en zus, maar ook bij oma
en opa is het in het hart gekrast. We bewaren Juna Elynn in ons hart en onze
herinnering en zullen ons tiende kleinkind nooit vergeten, ook al konden we haar
maar een klein uurtje zien. Die gebeurtenis blijft als een schaduw over 2018
hangen.
Als ik weer een weekendbericht schrijf, dan zijn we al in 2019. Kijken wat dat jaar
weer voor ons in petto heeft.
(Bron:
familiearchief f.van son, kerst en 2018).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten