Wat is dat toch fijn om er even een
weekendje tussenuit te mogen. In een chalet op een vakantiepark. Eerst wel 228
kilometer rijden, maar ik mocht de auto van Bram lenen, dus kon nog eens een
tijd genieten. De scootmobiel rijdt immers maar maximaal 25 kilometer en die
kan je tussendoor niet even bijtanken.
Het was een weekend met lekker zon en
zondagochtend lag er sneeuw. Zouden we dan toch weer eens een witte Kerst
krijgen? Ik denk het niet. Zondagavond was het merendeel van de sneeuw al weer
weg.
We gingen er natuurlijk ook even
tussenuit. Naar het Nationaal Gevangenismuseum in Veenhuizen. Dat stadje leeft
van de opvoedingswereld en het gevangeniswezen. Met huizen met stichtelijke
teksten op de gevels Een goed verzorgd museum met veel interactief werk en mooie
en volledige informatie. Als je dan bij voorbeeld als kind een paar keer met
een stok klopte op de buis, dan vertelde een gevangene hoe je hem kon helpen,
of wat hij graag wilde. Anouk kroop op de stoel van de rechter maar Youri wilde
liever terug naar zijn ‘oude huis’. Hij nam het zekere voor het onzekere en
bleef netjes voor de deur van het Cachot. Naar binnen? Voor geen goud, zo moet
hij hebben gedacht. Steeds vroeg hij waar de boeven waren en keek speurend om
zich heen. Zijn fantasie kreeg weer de vrije loop. Confronterend was wel dat er
meer dan 2000 weeskinderen daar begraven lagen Die werden ook in het dorp
opgevoed en dat ging er dus kennelijk niet al te zachtzinnig aan toe. Terug in
het chalet moest Oma José uiteraard weer dinosaurussen tekenen in het
schetsboek en Youri kleurde ze in. Hij kan prachtig tussen de lijntjes kleuren
en ook zijn eigen naam al schrijven.
’s Avonds lekker gourmetten en
zondagochtend moest Oma José natuurlijk mee gaan zwemmen. Tot slot ’s middags
een paar uurtjes bowlen. Youri juichte bij elke gevallen kegel in zijn beurt.
Ik stond er versteld van, dat ik toch nog een tijdje kon meedoen. Jammer dat mijn
spieren niet zo soepel meewerkten dat weekend. Vrijdagochtend had ik een test
gedaan bij de fysio. De zorgverzekeraar wil dat en daarnaast van de fysio een
uitgebreid rapport. Ik vind dat ik eigenlijk best al veel te veel zorgpremie
betaal, naast die medicijnen die ik zelf moet betalen en het eigen risico dat
eind februari al weer op is. Ik heb niet gevraagd om een chronische aandoening
en heb zeker ook niet zo geleefd, dat ik die over me zou hebben afgeroepen. Ik
kan me daar best over opwinden. Niet dat het helpt, maar toch.
Maar ik kijk wel terug op een gezellig
weekendje uit. Zondagavond weer op weg naar huis. Eenmaal thuis was ook Kroky,
onze kat weer blij dat we er waren. Buurvrouw Corry had voor het kattenvoer
gezorgd en de lampen van het aquarium aan en uit gedaan. Fijn toch als je goede
buren hebt! Cas was woensdag een beetje ziekjes en Sem wil ook liever zijn
verkoudheid kwijt. Gisteren sloten we de week af met een dagje zorgen voor
Robyn. Ze kakelde weer de hele dag maar was erg lief. Pannenkoeken eten dus en
papa Pieter bleef zelfs mee eten. gezellig! Wat was Robyn mooi in haar kerstgalajurk voor school....
En nu op naar de kerst en oud en
nieuw. Morgen gaan we met het hele gezin
uit eten en op kerstavond op uitnodiging van Elke en Wouter samen gezellig bij
hun thuis met opa Jos en Oma Diny een etentje. Ik heb er nu allemaal al zin
in...... Volgende week misschien weer iets over mijn andere hobby. Ik heb van
een achterneef Rien van Son een paar leuke oude familiefoto’s gekregen. Jammer
dat ik er niet zoveel heb van de generatie van mijn opa en diens vader. Er werd
kennelijk niet veel gefotografeerd in onze familie.
(Bron: familiearchief f.van son: weekend Hunzedal Borger;
gevangenismuseum / bowlen).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten