Druk? Nee hoor....

Wat een heerlijk lenteweertje deze week. De zon liet zich van zijn beste kant zien en dan ziet de wereld er vanzelf weer anders uit. Ondanks de dreun die mijn favoriete partij kreeg woensdag, konden José en ik donderdag toch heerlijk genieten. Achter in de auto liggen twee stoeltjes, die we al jaren tot ons groot plezier gebruiken om lekker te kunnen zitten als we naar bos, duin of strand gaan.

Nadat ik donderdag mijn lesuurtjes had afgewerkt; de laatsten voor de laatste toetsweek............togen we donderdagmiddag naar het Cadettenkamp bij Teteringen. Een heerlijke zandvlakte omzoomd door bos. Je zou denken dat het met dit weer behoorlijk druk zou zijn, maar het tegendeel was waar. Op enkele hondenbaasjes met hun viervoeter na en een paar dat de kinderverjaardag met zeven miniprinsesjes en piraten vierde, hadden wij het rijk alleen.

Het is voor mij altijd afwachten wat José in petto heeft op zo’n middag. Ik laat me verrassen. Naast een appeltje dat vakkundig in partjes werd gedeeld en uiteraard iets te drinken, had zij ook een paar vakantiegidsen meegenomen. Die had onze ‘adviseur’ Elke voor ons meegebracht. Spanje, Portugal, de Balearen en de Canarische eilanden. Ja. Lanzarote was vorig jaar uitstekend bevallen. Hoe heerlijk is het om nu alvast op ons gemak rustig te kijken waar we in het najaar –buiten de drukke vakantietijd- naar toe zullen gaan. Voor het eerst buiten de vakantieperiode, want ik ben dan immers echt met pensioen dan....

Waar we naar toe gaan, is nog niet helemaal duidelijk, maar we hebben al wel een paar pagina’s in de gidsen omgevouwen. Die appartementen of dat hotel lijkt ons wel iets. Nu verder zoeken op internet of we er wat meer van kunnen vinden en of het werkelijk is, zoals wij het graag hebben: lekker rustig, maar wel mensen om ons heen. Geen massatoerisme en uitgaansleven; leuke en mooie dingen bekijken. Vakantie op zich is voor ons al uitgaansleven. Over enige tijd gaan Elke en José samen boeken.

Ik kon donderdagmiddag genietend van het zonnetje ook alvast nadenken over hoe we nu plaatselijk verder gaan als PvdA in onze gemeente. Volgend jaar mogen we immers weer naar de stembus. Ik ga in elk geval niet bij de pakken neerzitten. Daarvoor is wat wij nastreven te belangrijk: eerlijk delen en kansen voor iedereen in een gemeente waari het fijn leven is.

Intussen kleurden mijn gezicht en onderarmen al enigszins bij; zeer tot ongenoegen van José. Als ik een paar uurtjes zon heb, dan verkleur ik immers al. Als het weer mooi weer is, gaan we desondanks zonder twijfel weer van de zon genieten. Een terrasje is echt niet altijd nodig. Dat hebben we donderdagmiddag weer maar eens gemerkt. Zondag, 19 maart, zou mijn moeder jarig zijn geweest. De orchideën die bij haar op de kamer stonden, staan nu bij ons. En juist rond deze datum staan ze weer prachtig in bloei. Ja, inderdaad. Het leven gaat door......

(Bron: familiearchief f.van son; voorjaar 2017)