Een knoop doorgehakt…..

José en ik hebben een belangrijke knoop doorgehakt. Na dit schooljaar ga ik nog één schooljaar door en dan stop ik ermee. Dan is het lang genoeg geweest. Als ik nog mentor zou worden van een vierde theoretische klas, dan kan ik nog één keer proberen om 100 procent geslaagden te krijgen. Maar ik wacht dat even af. We gaan er in elk geval nog een jaar tegenaan. Niet meer voor 1 volledige fte, zoals dat heet, want ik pak alvast een deeltje keuzepensioen. Paar dagen school, paar dagen thuis. Dan kan José ook alvast even wennen….
Dat schept mooie mogelijkheden. Als ik vanaf september een paar dagen per week vrij ben, dan kan ik bij goed weer ongestoord samen met José leuke dingen gaan doen. Zoals die ene dag, enkele weken geleden, nu nog noodgedwongen een zondag…., waarop we lekker aan zee van de zon gingen genieten. Even op een terrasje, een korte wandeling voor de spiertjes en een gezellige dag zonder al te veel zorgen. En is het wat minder weer, dan kan ik ongestoord aan mijn hobby werken; de geschiedenis en genealogie van mijn eigen familie én mijn werk voor de plaatselijke PvdA.
Ik zie het al helemaal voor me. Eindelijk meer tijd voor José, de kinderen en de kleinkinderen en voor mezelf. Ik geniet al bij voorbaat. 
Genoeg deze week. Ik ga vandaag nog even lekker rustig genieten van de doorgehakte knoop. Vanavond komt Cas een nachtje logeren. 
Oh ja, ik vertel je nog even, – voor zover je het nog niet mocht hebben opgemerkt-: Anouk heeft haar zwemdiploma A behaald. Ze is terecht trots en haar papa, mama en broertje Youri natuurlijk ook. 
Maar deze week heb ik bij wijze van uitzondering mezelf een keer in de schijnwerper gezet. Er is een hele last van me afgevallen door ons besluit. Nu maar hopen en vertrouwen dat mijn gezondheid me nog jaren lang goed gezind zal zijn. Ik heb er nu al zin in! Maar eerst die 100% nog halen komend schooljaar.
(Bron: familiearchief f.van son; 2016 Frans en José in Burgh-Haamstede).