Ik vertelde je vorige week dat we zondag de verjaardag van José zouden vieren. Wel, het is een fijne, geslaagde en erg drukke dag geworden, waarop we voldaan kunnen terugkijken. Nadat we samen de boodschappen hadden gedaan was José zaterdag al in touw geweest om haar huzarensalade voor te bereiden en zondagochtend kwam dochter Elke even gezellig meehelpen. Als Oma kan zorgen, is ze in haar element. Twee keer soep, gehaktballetjes en worstjes voor de kleintjes, komkommersla voor opa en alle mogelijke vormen van kaasjes, smeerseltjes en ander broodbeleg op de speciale minibroodjes; alles was op tijd klaar, toen iedereen zowat op de stoep stond. Bijna iedereen, Tara moest helaas werken. Het werd een mooie verjaardag en iedereen, ook de jarige genoot van de gezelligheid en al het lekkers dat José op tafel had gezet. Maar even nog niet lunchen, want er was ook taart, want anders is het volgens sommige jonge kleinkinderen geen echte verjaardag. Ze weten ook, dat Oma José altijd voor verschillende lekkere dingen zorgt, zodat iedereen aan zijn of haar trekken kan komen. Het gezin van Inge en Bram was tussendoor een paar uurtjes noodgedwongen weg. Ze moest bij de NS in Breda het Italiaanse meisje Rafaella ophalen, dat in het kader van de uitwisseling bij dochter Renée kwam logeren. Renée was een paar weekjes geleden Italië geweest. Rafaella kwam mee en vond de vruchtenhagel, die op tafel stond voor de kleine Luuk, erg lekker. Ze genoot ook van de tomatensoep en vroeg honderd uit aan Renée, gelukkig in het Engels, maar dat waren beide dames ook goed machtig. De sfeer was gezellig. Tegen het einde van de middag ging iedereen weer naar huis en ruimde José de laatste restjes op. Veel hadden de kinderen al opgeruimd. Moe maar voldaan plofte zij neer op de bank, waarop ik -ook moe- al zat. Ze had een fijne verjaardag gehad.
Ik raak uitgeput….
Ja. Ik voel me moe. Zowat uitgeput, kan je zelfs zeggen. De hele situatie gaat me niet in de ‘kouwe kleren’ zitten. Het is druk, extra druk. Als we niet in het Amphia rondhingen, dan was er wel iemand op medisch terrein bij ons thuis. Er is weinig gelegenheid om echt nog te ontspannen. Twee keer ziekenhuis deze week, verder de huisarts en ergotherapeut, twee keer fysio en ook nog samen boodschappen doen. Want ook dat moet gebeuren. Tel daarbij op dat ik diverse uurtjes bezig ben geweest om de algemene beschouwingen van 9 fracties te verwerken én er was een begrotingsvergadering tot middernacht donderdag van de gemeenteraad. Gisteren heb ik al dat politieke werk kunnen afronden. Daarna heb ik de bank opgezocht. Niet om naar Oranje te kijken. Dat ben ik inmiddels verleerd. Ik mag die Koeman en zeker zijn spelerskeuze niet. Bij hem ligt het echte probleem. Ik zal je er verder niet mee lastig vallen. Het is nu weekend. Kijken wat dat weer brengt, want stilzitten zit niet echt in de aard van José en van mij. Ik wacht maar tot er iets op me afkomt. Dat lijkt me verstandig. En intussen rust ik uit, of probeer dat althans. Het duurt tegenwoordig een stuk langer om weer fris en monter te worden. Zou dat ook al leeftijdsgebonden zijn?
(Bron: familiearchief f. van son).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten