Ja, je moet wat....

Afgelopen week beperkten we onze uitstapjes tot vrijwel elke dag een klein ritje in de omgeving. Het wordt steeds ingewikkelder om weggetjes te vinden, die José en ik nog niet hebben bereden. We zijn niet zulke snelwegliefhebbers,  natuurlijk wel voor langere stukken. We hebben zo een aantal vaste korte routes. Bij voorbeeld als we gaan tanken. Het eerste tankstation in ons dorp, dat we gisteren tegenkwamen, deed ons schrikkien: 2 euro 2 per liter. Ik tank nog steeds voor 1 euro en 55 cent per liter.

Een van onze tochtjes die we in de afgelopen weken niet hebben gemaakt, is dat via de Biesbosch bij Hank naar de Noordwaard, de Biesbosch in Werkendam. Er gaat dan een thermoskan thee mee en gisteren had José ook bij de bakker voor elk een timp gekocht. Voor tussen de middag. Elke vrijdagochtend hebben we hetzelfde ritueel: eerste aankleden en op de hometrainer en dan de artikelen en foto’s voor mijn pagina in De Langstraat in orde maken en uploaden. Ik had de hele week al gewerkt, want er was geen zon en het was vochtig weer en dan is lekker een tochtje maken nu niet direct mijn hobby. Ik weet dat ik niet goed kan omgaan met somber, donker weer. Dat sluit ik dan het liefste buiten. Gisteren was er in de loop van de ochtend wel zon, dus gingen we ons Biesboschritje weer maar eens maken. Ik heb ook een paar fotootjes gemaakt. De ruiten van de auto gaan dan even open, maar soms fotografeer ik ook vanuit de auto. Het is nog te koud om lekker op een bankje te gaan zitten genieten. Dat duurt nog een aantal weken. Maar het is daar zo heerlijk rustig en je kan er genieten van de vele dieren. We rijden met een slakkengangetje en dat is met onze hybride-auto voor een deel dus zonder dat we benzine gebruiken. We troffen dit keer op onze heenweg liefst 7 reeën, die zich over het kale akkerland uit de voeten maakten. Uiteraard waren er ook die vele soorten watervogels en hier en daar clubjes zwanen. Zouden die al terug zijn, of moeten ze nog op weg naar het zuiden? We blijven altijd op hetzelfde plekje een halfuurtje staan voor de warme thee met timp of worstenbroodje.

De temperaturen gaan weer stijgen, zo hoorde ik. Mij best, als de zon maar schijnt, want het lijkt erop, alsof de donkere dagen voor kerst, verplaatst zijn naar afgelopen weken. Jammer dat er bij ons geen sneeuw viel, zoals in het noorden. Het zou zo leuk zijn geweest voor onze kleinkinderen.

Carnaval

Het carnaval komt met rasse schreden dichterbij. De voorbereidingen zijn al in volle gang, zo heb ik van sommige kleinzonen begrepen. Ze weten wie of wat zij met carnaval zijn en ook op school wordt de optocht al voorbereid. In het noorden heet het voorjaarsvakantie, en dat is nu! Bij ons noemen veel mensen het carnavalsvakantie. Ik hou me tegenwoordig niet met carnaval bezig. Ik kan geen stap meer lopen zonder mijn twee krukken. Ik blijf dus thuis en ga ook niet kijken naar de meestal prachtige optocht in Raamsdonk, of moet ik zeggen ‘d’n Haykaant’. Jammer eigenlijk. Vroeger togen wij met de kinderen na de optocht in Oisterwijk naar Oosterhout en Breda om daar de carnavalsoptocht te bekijken. Soms was het zo koud, dat de kleintjes het liefste naar huis gingen. Toen ik nog veel jonger was en wij in Oosterhout woonden, was ik eens jurylid bij het sauwelen. Ik was toen dagbladjournalist. We praten dan over het begin van de jaren zeventig van de vorige eeuw. Een leuke tijd.

(Bron: familiearchief f. van son)