Een beetje een cryptische titel misschien, maar dit maakten we allemaal mee afgelopen week. Zeer de moeite waard. Dat kan ik je wel vertellen. Afgelopen zaterdag bekeken we eerst de laatste seizoenswedstrijd van Youri, dit keer tegen FC Dordrecht. Het werd een knappe overwinning met hoge cijfers. Minder vond hij het, dat juist hij de tweede helft moest keepen. Dat moet bij toerbeurt in zijn leeftijdsklasse, maar Youri heeft er echt een hartgrondige hekel aan. Anouk en Youri moesten bij ons komen slapen zaterdagavond. Pa en Ma moesten weg. We hebben er zondag maar meteen de eerste jaarlijkse tocht voor kleinkinderen met opa en oma aan gekoppeld. Reisdoel was dit keer eens niet de dierentuin maar Madurodam. Prachtig zonnig weer, heerlijk en een leuke attractie, waarin je veel kan zien en bekijken, maar ook zelf mag doen. Goed verzorgd en prima en gezellig personeel. Voor Youri was het absolute hoogtepunt uiteraard weer……..voetbal. Je kon er naar binnen om vanaf een echte tribune naar de beelden van het grote Oranje kijken dat in 1988 Europees voetbalkampioen werd. Hij genoot. Zowel Youri als Anouk leefden zich daarna uit in een voetbalkooi, waar ze om beurten zo veel mogelijk vakjes met een bal probeerden te raken. Daarna was vooral Youri niet weg te slaan uit de ‘Johan Cruyffcourt’ waar hij naar hartenlust kon voetballen. Natuurlijk was er ook veel oog en interesse voor de andere attracties zoals het beschieten van vijandige schepen en ‘vliegen’ in een vliegtuig. Boterhammen voor in het park en natuurlijk tot slot nog een frietje met snack en ze konden weer voldaan naar huis worden gebracht.
En de rest….
Dinsdag waren José en ik 48 jaar getrouwd. We zijn gezellig naar de kust gereden, in de wetenschap dat in Westenschouwen altijd de zon schijnt. Heen via de Zeelandbrug. En wat die zon betreft: klopte ook deze keer. Heerlijk op een terrasje een speciaal broodje met zalm en garnaaltjes gegeten en José zonder garnaaltjes. Daarna nog ‘even’ via de hoge trap naar boven om op het duin, de zee en de Oosterscheldekering te bekijken. Uiteraard ook weer naar beneden…. Immers een ‘goeie’ oefening voor mij.
Ook woensdag hadden oma José en opa een vrije dag. We besloten om naar Olen en Westerlo te rijden en een kijkje te nemen bij de oude bekende, de Onze Lieve Vrouwe Abdij van Tongerlo. Mooi tentoonstelling over de geschiedenis van de abdij in de oude tiendschuur van begin zeventiende eeuw. En heerlijk ook weer die rust zodra je de eeuwenoude poort door loopt. Ik kan van die rust echt genieten. De donderdag, hemelvaartsdag, was ook weer een vrije dag. Geen kleinkinderen. José nam de gelegenheid te baat een nieuwe lange broek voor mij te maken. Ik ko hem vrijdag al aantrekken. Intussen maakte ik de artikelen af voor mijn pagina in weekblad De Langstraat en heb daarna nog even wat gegrasduind in mijn vooroudergegevens. Lekker rustig. Vrijdag ook geen kleinkinderen deze keer Cas en Sem zijn een paar dagjes weg.
Na de fysio zijn we naar Otterlo gegaan naar het Kröller Müller museum in het nationaal park De Hoge Veluwe. Betalen voor het museum hoefde niet. We hebben tickets, maar voor de auto en ons beiden was de entree in het nationaal park liefst 30 euro. Of je een emmer leeggooit. We maakten daarom maar van de gelegenheid gebruik om door het prachtige natuurgebied stapvoets te rijden. We werden beloond niet enkel door de prachtige natuur, maar ook warempel door een vos, die in de zon zijn eten zocht. José probeerde het dier op de foto te zetten. Hij zat nogal ver weg, maar het is toch gelukt. Uiteraard deel ik ook die. Vanmiddag vieren we tot slot van deze week de verjaardag van Anouk. Volgende week is het weer een min of meer normale week, denk ik…..
(bron: familiearchief f. van son)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten