Het is zo ver. Dankzij de hordes eigenwijzen gaat Nederland weer stukje bij beetje op slot. De tweede coronagolf staat aan de voorkeur te rammelen. Ik heb het deze week zelf ook al goed kunnen merken. Ik ging schoenen passen bij mijn favoriete orthopedische schoenmaker Van Dijk voet & Zorg in Drunen. Geen wachtruimte. Die was afgezet met roodwit schrikband. Ook een mondkapje opzetten. Dat hadden ook schoenmaker Nico en zijn maat Jan gedaan. Terecht. Alles doen om besmetting te voorkomen, is het devies. Dat neemt niet weg, dat Ik moeite heb met zo’n kapje, zeker als ik inspanningen moet doen. Dan kom ik al snel in ademnood. Maar het is voor de goede zaak. Ook het laten bijwerken van mijn nieuwe gebit ging in coronasfeer. Ook het mailtje van de griffier is inmiddels weer binnen. Voorlopig weer geen raadsvergadering meer bijwonen. Voortaan weer digitaal volgen dus.
Maar gelukkig kwamen donderdag en vrijdagochtend Cas en Sem. Gelukkig kan dat nog wel. Ik breng Cas naar school. Vrijdagochtend bij de fysiotherapeut was het ook weer te merken. Ook daar mondkapjes bij de fysiotherapeuten naast het al maandenlange handen ontsmetten bij binnenkomst. Alle toestellen die ik gebruik worden ook plichtsgetrouw door Jasper ontsmet voor en na gebruik. En we blijven op afstand. Zelf hoef ik alleen een mondkapje op bij binnenkomen en weggaan. Niet tijdens de inspanningen. Op de hometrainer fietste ik gisterochtend tien minuten met een weerstand van 60 watt zo’n 2632 meter bij elkaar. Lijkt niet veel, maar we voor mij. Ik wil graag mijn hartfunctie weer wat verbeteren als dat kan. Daarop werd ook een oefening aangepast. Mijn hartfunctie bleek bij het bezoek aan de cardioloog namelijk achteruitgegaan, terwijl mijn nierfunctie juist was verbeterd. Tja. Ik beweeg een stuk minder in de coronatijd. Al gaan we toch bij goed of redelijk weer nog met fiets en scoormobiel weg, de biesbosch in. Daar waren nu geen bootjes meer te zien. Ook in de polder en op de fietspaden langs De Donge kom je nauwelijks nog mensen tegen. De actieradius van mijn scootmobiel staat meer niet toe. Zeker niet nu het wat kouder wordt.
In de supermarkt, zo hoor ik van José en anderen, worden ook steeds meer mondkapjes opgezet. Vreemd is het wel, dat het vooral ouderen zijn, die zich nog steeds niks aantrekken van de looproutes en het dringend advies om mondkapjes op te zetten. En op facebook zie je nog steeds reacties van die figuren die nog altijd vinden dat het bij corona om een gewoon griepje gaat, opgestuwd door blijkbare eencelligen zoals Engel en diverse ‘experts’. Laat ik er maar over ophouden. Er zijn hele volksstammen, die er nog steeds niets van willen begrijpen. Je zou voor hen wensen dat er rondleidingen waren voor dat soort, langs de intensif care in een ziekenhuis, waar zorgmedewerkers zich weer een slag in de rondte werken. Of in de zorgcentra, waar nog steeds tegen de bierkaai wordt gevochten. Met stijgende minachting kijk ik ook naar de landelijke overheid, die nog steeds maar in een slakkengang achter de feiten blijft aanlopen en niet wil doorpakken. “Dat werkt in ons land niet”. Laat ik er maar over ophouden.
Afgelopen zaterdag was het heerlijk weer. Mooi om even samen met oma José bij Youri bij het voetballen te gaan kijken tijdens onze fietstocht. Ben benieuwd hoe de ouders van die kleintjes dat nu gaan doen, nu er geen kantine meer open mag en publiek niet welkom is. Gelukkig hebben we van de laatste mogelijkheid voorlopig gebruik gemaakt om Youri op het veld te volgen.
Vrijdagochtend probeerden we nog met Sem een stukje te fietsen, maar dat bleek toch kouder dan gedacht. Daarom vrij snel weer naar huis gegaan. Sem kroop tegen oma José aan om even ‘peppa big’te kijken op haar mobiel. En ik? Als ik dan toch binnen zit, dan is het prettig dat de ‘Giro’, de ronde van Italië begint vandaag. Mooi tijdverblijf op de bank met een warme kop thee. En inmiddels heeft NAC zes keer op rij gewonnen en staat nog steeds bovenaan. Volgende week weer verder. (Bron: familiearchief f. Van son).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten