Het mooie zomerweer lijkt definitief verleden tijd dit jaar. Het was deze week veel minder prettig buiten met die miezerregen en waterkou. Ik twijfel of ik mijn winterjas uit de kast zal laten halen. Het wordt namelijk best koud als je stilzit op de scootmobiel. Binnen zitten kan altijd nog. Ik volg nu dagelijks de interessante ronde van Italië en kijk uit naar die andere ‘voorjaarskoersen’ die in verband met corona nu pas kunnen worden verreden. Tussen de bedrijven door ga ik nog altijd twee keer per week naar de fysio om mijn spieren te overreden om weer op het oude niveau te komen. Het stil leggen van de fysio in verband met corona heeft daar geen goed aan gedaan.
Intussen erger ik me kapot aan het feit dat nu weer de normale zorg moet worden afgeschaald. Enkel en alleen omdat een zootje eigengereiden in ons land weigert om zich sociaal te gedragen en rekening te houden met de ander. Als maar kan wat zij willen, dan vinden zij het acceptabel. Zo niet, dan komt er weer gezever. Om tien uur moeten café’s dicht. Een aantal parken worden afgesloten. Het enige dat de onbenullen kunnen vragen is: “Waar moeten we dan naar toe?” Wat dacht je van Naar huis? Het is corona, weet je nog, ook al interesseert het je geen zak. Of wat te denken van ajax? Vraagt deze zomer miljoenensteun van de overheid om vervolgens 4,5 ton aan bonussen uit te keren aan de directie. Dat volk heeft wat mij betreft moreel totaal geen besef. Genoeg over dat misselijke gedrag rondom corona. Ik laat mijn plezier niet vergallen.
Gelukkig mogen de kleinkinderen nog altijd bij ons komen. Wij, José en ik passen wekelijks op de kleinste op, zoals je weet. Ik breng Cas donderdag en vrijdag naar school. Hopelijk gaat ons land niet weer op slot, waardoor we misschien de kleintjes niet meer wekelijks kunnen zien en van ze genieten. Deze week werden we weer verrast met nieuwe schoolfoto’s van Anouk en Youri en van Cas. Die kunnen weer op de fotorand in de woonkamer, waar wij pronken met onze tien kleinkinderen. Als ik Cas naar school breng, komen we vaak Anouk en Youri tegen. Ook leuk. Er zijn volop fijne dingen gelukkig. Sem wilde donderdag even bij open op schoot. Eerst een mandarijntje eten en daarna samen liedjes kijken en vooral meedoen. Wij genieten ervan en de kleintjes geven dikwijls aan, dat ze graag bij ons zijn. “knuffen”, zegt Sem om vervolgens eerst op oma en daarna op mij af te lopen. Zijn broer doet dat ’s morgens al, zodra hij binnenkomt. Echt genieten!
(Bron: familiearchief f.van son)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten