Wat
jammer nou toch. Het doorgeslagen volksdeel in onze alsmaar triester en
zieliger wordende maatschappij heeft weer iets onbenulligs gevonden. Zouden we
voortaan het woord poppenmoedertje niet meer mogen gebruiken. En het was net zo
leuk om dat kleine ding zo met die poppetjes bezig te zien. Ja hoor, het
trutvolkje anno 2019 heeft wéér wat anders gevonden wat toch “eigenlijk al lang
niet meer kan”. Alles in het kader om toch maar niet toe te hoeven komen aan
nadenken over dingen die echt belangrijk zijn. Jongensspeelgoed en
meisjesspeelgoed. Seksistisch speelgoed. Wee je gebeente als je het als
winkelier in een speelgoedwinkel niet naast elkaar hebt staan als de nieuwe
speelgoedpolitie langs komt. Let op: speelgoed heet voortaan kinderspeelgoed en
je mag zeker niet vertellen of laten blijken, dat je vindt dat het bij jongens
of meisjes hoort. Een meisje dat al een half uur probeert om de speelgoedautootje
in te parkeren. Stop ermee kind. Ik kan Het ook niet goed op mijn 68e.
Of heet het Genderneutraal speelgoed. Of mag dat ook weer niet van de
muggenziftertjes.
Denk
je dat het iets veranderen zal in de praktijk? Welnee. Al zouden ze willen dat
alles op de schop ging. Kinderen blijven kinderen en spelen toch met het
speelgoed dat ze het leukste vinden. Jongens met auto’s en met poppen of het
keukentje en meisjes ook. Dat doen ze
bij ons al jaren, onze kleinkinderen. Of ze nou jongen zijn of meisje. Ja
maar daar gaat het niet om……. Oké niet dan.
Als
je vindt dat er zoveel verandert dan raak je “uit de tijd”, wordt er gezegd. Dat geldt dan voor mij dus.
Voor mij hoeft dat echt niet, al dat geleuter tegenwoordig. Op alle gebied
trouwens, maar wél met een grote boog
heenlopen om dingen aan te pakken die er werkelijk toe doen.
Karel
de Grote en de zeehelden waren geen helden. De Gouden eeuw mag niet meer,
negerzoen niet, blanke vla kan niet meer, zwarte piet moet uit de tijd.
Meisjesspeelgoed bestaat niet meer als het aan hen zou liggen. Welnee. Straks
hebben we genderneutrale weet ik wat, al dan niet met biologische of
macrochaotische en veganistische inslag. Sprinkhaan etende jonge soortgenoten,
die niets van vlees meer moeten of mogen hebben en er niet meer van willen of mogen
houden en liever een toch op vlees lijkend sojading op hun bord willen, gewoon
omdat er gevonden wordt dat het er tegenwoordig bijhoort.
Fanaten
over het milieu, die zelf twee keer per jaar met vliegtuig op vakantie gaan,
30.000 km per jaar met de auto rijden en goedkoop door kinderhanden gemaakt
spul uit het verre oosten kopen; nooit op de fiets stappen, het schijt hebben
aan alles wat normaal gevonden wordt. Ga zo maar door. Te lam om honder meter te lopen.
Trappen tegen boeren,
Nederlandse cultuur en de kippen van Albert Heyn. En wat het ergste is; dat
soort wil het liefste ook anderen hun wil opleggen, koste wat het koste. Tjonge
jonge. Is er nu echt niet iets nuttigs en belangrijks meer te bedenken,
waarover je je echt druk kan maken omdat het echt niet kan?
Maar
niet alleen je erover druk maken, maar er ook naar handelen. Ze zouden het
liefste hebben dat je ook werd, zoals dat relatief klein groepje bekrompen
geesten, dat het over alles en iedereen met zichzelf zo verschrikkelijk moeilijk heeft, of
zoveel tijd heeft, dat het van gekkigheid niet weet wat nu weer te veranderen.
Wat
voel ik me toch gelukkig dat ik een paar echte hobbies heb, dan dat eeuwige
zoeken naar iets waarvan we weer eens moeten vinden, dat het echt anders moet.
Veranderen, het liefst zo langzamerhand alles aanpassen, zodat we straks
helemaal niet meer weten hoe het was. Want zoals het toen was, dat kon echt
niet...
Ik
blijf doen wat ik al jaren doe. Daar voel ik me het beste bij. Ik eet bij
voorbeeld altijd normaal. Dat wil zeggen, dat het in ieder geval minder is dan die 200
gram groenten per dag; dat het gevarieerd is. De ene dag wel vlees, de andere
niet of vis. En dan niet in de plaats daarvan een op vlees lijkende vegabal of
anderssoortige bal of namaakkotelet.
Ik houd mezelf niet voor de gek. Ik eet
aardappelen, gebakken of gekookt of friet. Geen borden vol. Maar normaal. Ik
eet rijst, pasta en af en toe iets anders uit een andere keukencultuur. Gewoon
omdat ik het lekker vind en José zowat alles fijn kan klaarmaken.
Ik steun onze
boeren die voor ons eten zorgen; heb het lak aan die dieren- en milieufanaten
die vinden dat elke stal potdicht moet, omdat we ze anders ruiken. Als er dan
brand uitbreekt en duizenden dieren omkomen, dan hebben de boeren dat bij hen
gedaan. En maar jammerend op TV zichzelf belangrijk vinden.
Vraag
eens om wetten of maak die als je politicus bent. Bent als politicus niet ‘verbaasd’ of 'geschokt', maar doe iets. Doe echt iets aan het milieu in plaats van met eurotekens in je
ogen te verklaren, dat er hard aan gewerkt wordt.
Verbiedt
iets en handhaaf dat, in plaats van actie voeren of ach en wee roepen om dierenvervoer normaal te
laten verlopen. Pak de armoede aan met echte maatregelen. Aktievoerders, ga eindelijk eens werken
voor de kost in plaats van parasiteren op de rug van de maatschappij. Zoek
een hutje op de hei, als je tenminste nog weet wat dat is. Maak daar je eigen
wereldje en leef daar ook naar, maar dwing een ander niet om in jouw wereld te
denken of te doen.
Politici in Den Haag, laat hard werkende mensen met rust,
steel niet van gepensioneerden of anderen en help liever mensen, die werk
zoeken, echt aan een baan. Zo kan ik nog wel ev en doorgaan...
Oh ja. Ik kan me overigens heel goed indenken, dat
mensen een hekel aan mij hebben. Fijn zo. Eigenlijk doet het me
niet zo veel, hoe en wat een ander over en van mij denkt. Kijk naar jezelf,
want erg veel mensen -vooral het soort dat ik verafschuw-, lijkt nooit in de
eigen spiegel te kijken. Ik doe dat meerdere keren per dag………..
(Bron:
familiearchief f.van son).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten