Met
een -bij warmer weer- actieradius van zo’n ruim 20 kilometer, kan je veel zien
in de omgeving van ons dorp. Als ik vlak bij huis weer een paar klappen op mijn
rug heb moeten opvangen op het fietspad naar de Maasdijk, dan kan ik gelukkig
al na een paar minuten bijkomen in de natuur. Ja, dat fietspad vanuit de
Hooipolder naar de Maasdijk is een steeds erger wordende crime. De boomwortels
stuwen het wegdek van het fietspad steeds meer omhoog en door de breuken die
dan ontstaan is het geen pretje om op de scootmobiel te zitten. Je rug krijgt
klap op klap, want erg veel vering heeft zo’n scootmobiel niet. Aanpakken van
dat fietspad kan zonder twijfel op rugklachten en dus zorggeld besparen. Eigenlijk
vreemd dat ik er die adviescommissie over de toegankelijkheid nog niet over
gehoord heb. Er moeten toch heel wat meer mensen zijn, die dat fietspad
gebruiken en tot de conclusie komen, dat het eigenlijk niet langer meer verantwoord
is.
Eenmaal
in de natuur, -of dat nu bij het Huntingtonhuis, de Put of in de Oosterhoutse
polder of het fietspad langs de Donge of het buitengebied is naar Raamsdonk-,
is het heerlijk rustig en genieten van de natuur. Als je goed om je heen kijkt,
dan zie je nog eens wat. Te veel mensen weten maar amper wat de natuur, ook bij
onze gemeente, voor ons allemaal in petto heeft. Wij volgen bij voorbeeld al
een tijdje een zwanenfamilie. Toen de kleintjes net geboren waren, was het al
een prachtig gezicht. Beschermende ouders met klappende vleugels. Nu ze een
stuk groter zijn, wordt de zwanenfamilie alsmaar statiger. Ik moet wel eens
terugdenken aan de tijd toen we in Apeldoorn woonden. Agressieve zwanen maakten
het soms zelfs onmogelijk om langs de gebruikelijke weg naar het winkelcentrum
te gaan, om er boodschappen te doen. José maakte het filmpje dat ik deze week
meeneem bij mijn weekendbericht. Hoeveel mensen zien dit? Het valt me op dat er
ondanks het goede weer nauwelijks mensen fietsen, ook niet in het weekend. Dan
kom je meesstal voorbijschietende, verkeersregels negerende racefietsers tegen.
Gewoon
fiets, dat deden wij vroeger met onze kinderen. Vrij vaak en ook nu nog is
fietsen voor ons een aangenaam tijdverdrijf. Onze kinderen weten dankzij dat
fietsen, dat kwartels niet vliegen en meer van dat soort typische
natuurwetenswaardigheden. En wat zijn ‘koeiepannen’ en ’rijenmaar’. Dat komt
van onze kinderen als ze iets zagen tijdens de fietsritjes. Ik denk dat ze met
plezier aan die fietstochtjes terugdenken en misschien ook aan de tussenstop
als het wat kouder was en we onder een brug langs het kanaal een kop warme soep
uit de thermosfles namen. Heerlijk,
alleen al als ik er aan terugdenk.
(Bron:
familiearchief f.van son)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten