Digibeet....

Ik werk per week uren met mijn laptop, normaal gesproken. Maar voor mij hadden ze hem kunnen beperken tot veredelde typemachine, kaartenbak, fotoalbum en encyclopedie. Ik houd mijn genealogie en familiegeschiedenis al meer dan 30 jaar bij, eerst op papier, toen met mijn favoriete programma Hazadata en toen ik meer wenste, voortaan Pro-gen. Spelletjes spelen op de computer vind ik onzinnig tijdverdrijf; al die liflafjes en ‘updates’, die me steeds weer ergeren, omdat er weer iets veranderd is, waar ik niet om heb gevraagd, zouden ze wat mij betreft achterwege kunnen laten. Ik ben een digibeet.

Waar ik een broertje dood aan heb, zijn die termen en begrippen die steeds weer worden gebruikt in zogenaamde handleidingen en ‘oplossingen’ voor foutmeldingen om je erop te wijzen, dat je toch wel erg ouderwets bent, als je die niet kent. Soms is het erger dan de bijsluiter bij sommige medicijnen. Daarvoor alleen al heb je google nodig.

Wat is dus mijn grootste probleem met mijn computer? Als hij het niet meer doet; onbegrijpelijke begrippen uitspuwt of gewoon ermee stopt. Dat was deze week het geval. Ik zal ongetwijfeld zelf iets  verkeerd hebben gedaan, toen ik mijn laptop de opdracht gaf om sneller te worden, want hij was wel erg sloom geworden. ‘Systeemherstel’ dus. Je gaat naar een moment vóór zo’n fantastische update  (waarom Engels?) waar je niet om vroeg en je geeft, zo merk je achteraf, de opdracht om die laptop de fabrieksinstellingen terug te geven. Fout dus. Alle programma’s weg.

Dan weet ik het niet meer. Al mijn bestanden (meestal gewoon artikeltjes) waren er nog wel, maar ik kon ze niet meer lezen. Dan is het heel prettig als ik enkele kinderen kan bellen. Die weten op dit gebied al zonder twijfel meer dan ik. Na wat heen en weer bellen, reed ik met José en met mijn laptop naar Bram. Hij keek, deed voor mij een aantal veel te snelle en dus voor mij onbegrijpelijke dingen en zie: de laptop deed het weer. Ik kon mijn foto’s weer opslaan en mijn artikelen maken.

Hij leerde mij hoe ik handiger mijn artikelen en foto’s kon bewaren, dan op een aantal usb-sticks….. Want die kunnen ook kapot. Dat is logisch.

Ik kon mijn artikelen gaan maken voor de Langstraat van komende week en meteen mijn usb-sticks kopiëren naar ‘the Cloud’. Zie je wel…..dacht ik, zouden ze zo aan dat begrip hemel gekomen zijn? Hang al die artikelen en foto’s ‘ergens’ in de wolken en je kan er zo weer aan, zodra je dat wil. Dat zou nou ook moeten kunnen met al die dierbare familieleden, die er niet meer zijn. Wat zou het fijn zijn nog eens te kunnen praten met mijn vader en moeder en mijn zussen om hun antwoord te horen op vragen die me bezig houden. Ik heb voor een echt alternatief gekozen. Ik praat met José bij voorbeeld, als we zoals gisteren een dagje op fiets en scootmobiel erop uitgingen. En ik kan je zeggen: het werkt! En het kersenvlaaitje bij de koffie en ’s middags de uitsmijter-dubbel- gebakken was heerlijk. Vanmiddag weer een dubbel verjaardagsfeestje van Anouk en Youri. Gezellig. Oh ja, voordat ik het vergeet: ik heb dit artikeltje en de foto’s op mijn blog gezet en op mijn facebookpagina. Dan kan je het ‘altijd’ nog eens teruglezen, mocht je dat willen. Toch leuke uitvindingen, zo’n computer, blog en cloud.

(Bron: familiearchief f.van son).