TV , Netflix en Youtube zijn een aardig tijdverdrijf, dat zal ik niet ontkennen, maar buiten
is –als het weer een beetje meewerkt-, toch het beste wat er is. Nou dat hebben
we gedaan deze week. Een dagje Gent, waarover straks meer en vooral buiten.
Onze kinderen speelden vroeger heel veel buiten of fietsten met ons mee als we
weer eens een dagje op pad gingen. We hadden nog geen auto. Die buitenpret
hebben ze hun kinderen, -onze kleinkinderen- met de paplepel ingegeven. Vanaf
deze week kan ook Cas thuis naar hartelust buiten ravotten. In het nieuwe huis
staat dezer dagen de keukendeur naar de achtertuin wagenwijd open. Cas woont nu
in een prachtig nieuw huis met een mooie grote achtertuin. Gaat hij naar Opa
Jos en Oma Diny, dan is Cas vaak met opa in “het Polderke” te vinden. Ook bij
oma José en opa Frans speelt Cas wat graag in de wat krappe tuin. Hiij heeft nu
zelf een tuin, net zoals Youri en Anouk, Emma en Renée, Robyn, Daan en
Joël. Ik heb het deze week met eigen
ogen kunnen zien: hij was uit de tuin
niet weg te slaan. Op zijn blote voetjes speelde hij naar hartelust, alsof hij
nooit anders gedaan had. Met de bal, op de tractor en op het fietsje. De step
was nog wat onwennig, maar hoe dat werkt, dat leert hij ook nog wel. Zondagmiddag
waren we ook even bij Pieter en Tara. Vakantiefoto’s kijken en bijpraten. Ook
daar was het buiten spelen. Daan was in geen velden of wegen te bekennen. Nadat
ze half vorige week van vakantie uit Zwitserland waren gekomen. Ook daar waren
ze meestal buiten, zo toonden de foto’s aan. Emma en Renée leefden deze week
ook buiten. Zij waren toe aan de laatste vakantiedagen in Italië. Toen we
zondag aan het eind van middag op weg waren naar Elke, Wouter een Cas kwamen we
langs het speeltuintje in hun buurt. En ja hoor. Daar was ook Anouk te vinden.
Weer helemaal thuis na de vakantie bij het Gardameer. Uiteraard zitten onze
kleinkinderen ook voor de TV. Goed dat die er is met het oog op het Nederlandse klimaat. Maar voor het
merendeel spelen onze kleintjes toch buiten. Donderdag trokken José en ik naar Gent. Dat
stond al even op de planning. Mooie stad. Gezellig en met een schat aan oude
gebouwen. Ik heb zonder twijfel weer een ‘volle aflaat’ verdiend door het
bezoek aan drie mooie kerken daar. De St.Michiels, de Sint Nicolaaskerk en de
St.Baafs Kathedraal met prachtige crypte. Maar ook de vleeshal en de tientallen
oude panden en niet te vergeten het Graven Steen zijn de moeite meer dan waard.
Lekker een hele dag buiten gewandeld en op een terrasje of muurtje onze ogen de
kost gegeven. José staat niet zo vaak op de foto, daarom heb ik ook dat deze
keer anders gedaan. Ik blijf die bovengrondse electriciteitskabels toch maar raar vinden daar in België.......
Tja, afgelopen maandag is de laatste vakantieweek begonnen.
Vanaf komende maandag zal ik het dus echt gan merken, wat het betekent om met
pensioen te zijn. Niet meer moeten op uur en tijd. Ik heb er in het laatste
schooljaar al aardig aan kunnen wennen.
En natuurlijk. Het zal vreemd zijn als de scholen weer begonnen zijn. Maar
gelukkig heb ik hobbies en vrije tijd en en kleinkinderen en die laten zich
gemakkelijk combineren. Zo nu en dan gaan José en ik er een dagje tussenuit en
ik ben er zeker van dat wij ons niet zullen vervelen. Zet die geraniums dus maar in je eigen tuin.
Ik zal er niet achter kruipen.
(Bron:
familiearchief f.van son : laatste vakantieweek en dagje Gent 2017).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten