Iets heel anders.....

Warempel, er ligt sneeuw. Weliswaar niet zo veel, maar de kleintjes zullen ervan genieten. De mama van Cas heeft al een berichtje gestuurd, dat ze de slee komt halen. De laatste dag Kerstvakantie is voorbij. Ik heb veel achter mijn laptop gezeten en veel andere leuke dingen gedaan. Mijn stamboom is na lezing en bestudering van een groot aantal binnen- en buitenlandse bronnen weer een stuk uitgediept. Toch wil ik het daar deze keer niet verder over hebben. Donderdagmiddag waren Oma en ik in Made. De Amerhal was daar omgetoverd tot ‘Jump City’ en uiteraard waren Renée en zus Emma van de partij om hun danskunst te vertonen tijdens een demonstratie van de ‘Entertainment Factory’, hun dansclub.  Dan mag je er ook op rekenen, dat oma en opa van de partij zijn om de kunsten van de kleinkinderen gade te slaan. Verrassing was dat ook Ronald met Youri en Anouk naar Made waren gekomen. Met de bus! Een extra verrassing, zo vond Anouk. Youri keek het allemaal aan en was dolblij met zijn ballonnenbeest, natuurlijk onmiddellijk tot ‘dino’ gebombardeerd! Jammer dat het podium zo ver van de tribune stond. De foto’s zijn daarom van mindere kwaliteit dan je normaal van mij gewend bent. In de Amerhal was het heerlijk om te zien en te horen hoe veel kinderen samen genoten en volop bewogen. Onze Anouk ging gewoon midden in de groep van dansers en danseresssen zitten en deed vrolijk met haar nichtjes Emma en Renée mee. Nadeel voor ons was de harde tribune zonder rugleuning, na bijna drie uur voel je dat; maar de dansende en springende kleinkinderen beneden in de zaal maakten heel veel goed. Ook mama Inge genoot van de meiden. Na een hele middag dansen en springen was er voor Emma, Renée en Anouk pannenkoeken eten bij oma thuis en nadat Anouk daarna naar huis was gebracht, bleven Emma en haar zus een nachtje logeren. Weer een leuke vakantiedag dacht ik donderdagavond.  Als je dan zo’n paar honderd kinderen plezier ziet hebben op alle mogelijke springkussens, dan krijg ik weer het gevoel dat er nog heel veel mensen zijn die ‘normaal’ willen en kunnen doen. Een verademing naast het nieuws na de jaarwisseling. Het was een ‘redelijk rustige’ jaarwisseling, wordt er dan gezegd. Auto’s in brand gestoken, moedwillige vernielingen en rellen. Ik krijg daarvan de idee dat we zo langzamerhand in een rotmaatschappij terecht zijn gekomen. Dat gevoel bekroop me vooral toen ik op het nieuws hoorde dat een steeds groter aantal mensen, vooral jongeren, zich weer mateloos onbeschoft heeft gedragen door hulpverleners, politiemensen, ambulancepersoneel en brandweerlieden met stenen en vuurwerk te gooien en zelfs aan te vallen toen zij hun werk deden. Ik vind dat we echt met steeds meer wezens met kennelijk slechts één hersencel te maken hebben, als je op internet ziet dat een zwaargewonde politieman wordt afgedaan als ‘goed zo; de volgende!’ Ik vraag me dan af of de ouders van dat soort onbenullen, ze zo ver en vaak hebben toegegeven, - om thuis rotzooi te voorkomen- , dat het woord ‘nee’ niet meer geldt. Ik zet ook vraagtekens bij het feit of er nog wel over waarden en normen wordt gedacht, laat staan gepraat, in steeds meer huishoudens. Op school kom ik dat helaas ook vaker tegen. Alles moet tegenwoordig maar kunnen, zo lijkt het. Wie kan en wil die verloedering nog stoppen? Ik heb er een hard hoofd in. Doe mijn bedenkingen nu niet af met  ‘je wordt oud’; want fatsoen heeft met al dan niet oud niets te maken. Wat ben ik dan blij, als ik in mijn eigen uitgebreide gezin kijk en dagelijks kan horen en zien dat er wel degelijk met opvoeding veel te bereiken is. Vandalisme en onbeschoft gedrag is gelukkig mijn kinderen en ook kleinkinderen vreemd. Onze kleinkinderen groeien dankzij hun ouders niet op voor galg en rad. Daarvoor ben ik echt dankbaar en ook een beetje trots. Dat mag je best weten. Zij en nog veel anderen gaan hopelijk in de toekomst samen het tij keren en er weer een mooie, gezellige samenleving van maken, waarin eigentijdse normen en waarden weer gelden. Ik heb dus toch nog goede hoop. Dat wilde ik deze week even kwijt.

(Bron: familiearchief f.v.son: Jump City Made, Renée, Emma, Anouk en Youri in de Amerhal en pannenkoeken eten.).