Een heerlijk moment…..

Ik ben er eens even voor gaan zitten. Het is vandaag 5 december. Bij ons komt de sint niet vandaag. De kleinkinderen zijn al op 20 november bij oma en opa geweest omdat Sint en Zwarte Piet ze hadden uitgenodigd om cadeautjes uit te pakken. Mijn gedachten en vooral herinneringen gingen terug naar mijn jeugd. Wat herinner ik me nog van die vijfde december?

Als kind kropen wij samen bij de arme kolenkachel om liedjes te zingen voordat we naar bed gingen. Je mocht je schoen zetten vlak voor de kachel. Niet elke dag natuurlijk. Met een bakje met water en een winterwortel voor het paard en een sigaar voor Zwarte Piet. Het liefst ook nog met een mooie tekening erbij voor de Sint en een lijstje van de cadeautjes die je vroeg. Leuke cadeautjes, geen peperdure dingen die anno 2015 in de speelgoedboeken worden aangeprijsd met schreeuwerige teksten als ‘Nu slechts Euro 215,95’....

Wij vroegen toen een boek, een bordspel, autootjes, een chocoladeletter en een vierkleurenbalpen en mijn zussen een poppenbedje met pop en aankleedkleertjes voor de barbies. Bij ons was dat ‘fleur’, de iets minder prijzige versie van die popjes.

Toen ik wat ouder was kwam de echte Pelikan vulpen met mijn naam erin gegraveerd. Een waardevol bezit! 

Als we op die 5e december dan ’s morgens wakker werden, dan was het een bende beneden. Cadeautjes in een hoek van de kamer en er was duidelijk geknauwd van de winterwortel en er algen stukjes in de bak met water; de sigaar was half opgerookt en de as lag gewoon op de grond. Zwarte Piet had duidelijk haast gehad. Logisch, want hij moest bij zoveel kinderen cadeautjes brengen..

Dan was het uitpakken geblazen en na veel aaaahhhs en oohhhhs ging iedereen blij met de cadeautjes spelen. Ik was ook blij voor mijn zussen en broer. Want ook zij hadden gekregen wat op hun lijstje stond. Je mocht nog er niet teveel opzetten, want dat was hebberig, zo vertelde mijn moeder. En kinderen die hebberig zijn, die krijgen niks! Nou dat risico wilden wij ècht niet lopen…..

Ik ben van mij zesde tot mijn achttiende misdienaar en later acoliet geweest. Het Heilige Roomse Leven. We zaten ten slotte aan het eind van de jaren vijftig, begin jaren zestig van de vorige eeuw.

Ik “diende” de mis bij de zusters van het gasthuis op de Haagdijk in Breda. Bij pastoor Bijnen, of pastoor Merkelbach. Daar mochten we –uiteraard na de mis- ook “de schoen komen uithalen”. Kosteres zuster Matthea had in een van de grote ontvangstkamers jaar in jaar uit een groot wit damasten tafellaken op een reuzentafel gelegd. Met rode lintjes waren er vakjes gemaakt en in elk vakje lag een kaartje met de naam van de gelukkige; prachtig gecalligrafeerd. Want dat konden die zusters wel.  In jouw ”vak” lagen dan cadeautjes. Een grote speculaaspop, een mooie balpen met inscriptie; je naam uiteraard! En nog wat kleine cadeautjes en chocolade muntjes in een netje.

Als je dan ‘dankuwel Sinterklaasje’ had geroepen, nam je de cadeautjes mee om ze zo vlug mogelijk thuis te laten zien. Bij het bedrijf waar mijn vader werkte, kwam Sinterklaas ook. Dat gebeurde in zaal Concordia in Breda. Dat was nogal niet spannend ook. Ook daar kleine cadeautjes en een feestelijke middag.  De verjaardag van Sint Nicolaas was toen nog een echt feest. Zonder dat gezever van nu over Zwarte Piet. Zonder ontevreden gezichten als de cadeautjes iets te klein waren naar de zin.

Het was lang donker en de gordijnen waren dicht. Het was altijd gezellig in de huiskamer en ’s avonds werd er natuurlijk samen met papa en mama met een van de bordspellen gespeeld. Met ranja op tafel en een chocolade letter of een bakje pepernoten. Voldaan en tevreden kon daarna iedereen naar bed. Heerlijk die Sint Nicolaas toen. Ik ben mijn ouders nog altijd dankbaar. Uiteraard hebben José en ik het Sint-stokje overgenomen. Gelukkig zien we in onze herinnering nog altijd de tevreden gezichten voor ons. Eerst toen onze kinderen nog klein waren en de ‘rommelpiet’ jaarlijks de hele kamer overhoop haalde. En nu bij onze 8 kleinkinderen. Een warm gevoel…………

(Bron: familiearchief f.van son; Sint Nicolaas: mijn zus Lieke op surprisemiddag van de kleuterleidstersopleiding toen ze stiften kreeg; Pieter was zo trots op zijn bal, dat hij zich speciaal in zijn voetbaltenue hees; Peuter Tommy poseert blij op zijn tractor; kleinkinderen bij oma José om cadeautjes uit te pakken).