De hitte is achter de rug. We hopen natuurlijk op een mooie nazomer, maar dat blijft voorlopig afwachten. Deze week was het op woensdag nog even gezellig om op een terrasje te zitten, uit de wind, want die wakkerde toch langzaam maar zeker aan als voorbode van weersverandering.
Doornat
Donderdag werden José en ik verrast door het weer. Er moesten weekboodschappen worden gedaan. Zonder jas gingen we weg in een mooi najaarszonnetje en ik achtte zoals altijd in de auto. Maar toen José vanuit de Albert Heijn met een volle winkelwagen naar mij toe wilde komen, begon het weer te stortregenen. Zo erg, dat zij terugging om even te schuilen. Ze was doornat en moest zich eenmaal thuis snel omkleden. Ja die weeromslag van het ene op het andere moment, kan je verwachten in deze tijd van het jaar.
Plantjes
Nu onze kat er niet meer is, is José begonnen met het fatsoeneren van de achtertuin. Dat zit al lang in haar hoofd. Nieuwe plantjes erin en wat andere klusjes. Eigenlijk wil ze uiteindelijk graag gras in de achtertuin met borders met plantjes en een boompje, maar dat is voor haar teveel werk. Ik kan helaas niet helpen en zij kan het niet alleen. Ook de wortels van een oudere plant moeten er nog uit, maar dat is ook een hele toer. Aan het eind van de ochtend gisteren, toen ik mijn artikelen voor de wekelijkse pagina klaar had, zijn we naar het tuincentrum gereden. Ze had nog een bon die ze gekregen had als ‘mantelzorger’ voor mij. Die bon was dik verdiend en kon ze uiteraard zelf besteden. José zorgt er nog steeds voor, dat het mij aan niets ontbreekt. Zorgen, maar ook zich zorgen maken, zit haar in het bloed. Ze heeft het ook niet gemakkelijk. We hebben samen gezellig op ons gemak gewinkeld en tevreden de auto volgeladen. José kon weer eens lachen en is gistermiddag onmiddellijk begonnen om de tuin in orde te brengen. En ze heeft nog geld over op haar cadeaubon ook!
Ergeren
Pro-palestina-betogers terroriseren momenteel de Vuelta, de wielerronde van Spanje. Diverse etappes moesten ingekort worden en dat gold ook voor de tijdrit. Die ging in het kader van de veiligheid niet over ruim 27, maar over ruim 12 kilometer. Eigenlijk regelrechts competitievervalsing voor de betere tijdrijder. Niet dat het niet onmiddellijk zou moeten ophouden in Gaza, laat dat duidelijk zijn. Maar bij de Vuelta beloven de laatste twee etappes, vandaag en morgen spannend te worden. Niet enkel omdat de nummers 1 en 2 maar zo’n driekwart minuut van elkaar af staan. Maar vooral vanwege de zorg voor de veiligheid van de renners als er weer een of andere onverlaat-activist het peloton of de kopgroep meent te moeten inlopen. Misschien wordt ook het WK mountainbike in Zwitserland wel uitgekozen door een clubje fanaten om ook dat in het honderd te laten lopen. Ik weet niet of ik het allemaal ga bekijken, maar ik moet wel zeggen dat ik me groen en geel erg aan die activisten, die de sportwedstrijden terroriseren. Welk voordeel heeft de gaza-bevolking bij dit misselijk makende gedoe? De activisten worden uitgekotst. Wedstrijden verstoord. Er staan weinig wielerliefhebbers lands de kant, die al is het maar een vleugje positief gevoel kunnen opbrengen voor die beroepsdemonstranten. Waarom zien we dit soort volk zich niet hard maken voor Ethiopië, Oekraïne, Congo, de Oeigoeren, de Druzen in Syrië en nog wat van die brandhaarden. Of bij de agressie tegen tegenstanders van het bewind in Turkije om maar eens iets te noemen. We hebben in ons land ook veel te veel van die mensen die de vrijheid van meningsuiting die een groot goed is, misbruiken enkel en alleen omdat zij hun zin niet krijgen. Ach, soms moet ik er zelfs mee lachen. Dat was bij voorbeeld het geval, toen de milieukwallen van Extinction Rebellion zich beklaagden bij Schiphol en naar de rechter stapten omdat Schiphol hen een tijdje de toegang tot de luchthaven ontzegd, nadat ze er huisvredebreuk hadden gepleegd en de veiligheid op het spel hadden gezet. Uiteraard vond de rechter dat die activisten gelijk hadden omdat hun vrijheid van meningsuiting was beperkt. Het moet niet gekker worden. Het zal overigens wél gekker worden, denk ik, want er komen verkiezingen aan en dan weten de politici niet in welke bochten ze zich moeten wringen, om de kiezer -tenminste voorlopig- te behagen. Gek hé, dat nog slechts 4% van de mensen in Nederland vertrouwen hebben in de lach- en meelijwekkende kleuterschool die ‘Haagse politiek’ wordt genoemd.
(Bron: familiearchief f. van son)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten