Het leven gaat zijn gangetje weer. De scholen worden komende week weer opgestart en de gewone gang van zaken begint weer. De vakantie is voorbij. Ik heb van de kinderen begrepen, dat zij stuk voor stuk op een fijne vakantie kunnen terugkijken. Gisteren kwam de laatste terug. Je weet dat Youri gek is van voetballen. Voor hem kon de vakantie natuurlijk niet meer kapot toen hij met papa mee mocht naar Dortmund, naar de wedstrijd Borussia Dortmund tegen Juventus. Toen hij ook nog eens een shirtje kreeg van Dortmund was het helemaal feest. Maar ook de anderen hadden en fijne vakantie, in eigen land of buiten onze grenzen.
Hittegolf
Afschuwelijk, die hittegolf. Ik kan maar amper aan voldoende zuurstof komen en kan ook mijn warmte niet kwijt. Dat betekende in de auto met de airco aan, thuis met de airco aan en een ijsje af en toe uit onze vriezer. Het is te warm voor ons. Maar ik gun het de zonliefhebbers van harte; vroeger kon het ook voor mij niet warm en zonnige genoeg zijn. Ik ben gelukkig dat het in het weekend even wat minder is.
Gehaktballetjes
We beginnen maandag tussen de middag met gehaktballetjes met oma’jus. Zoals gebruikelijk komen drie kleinzonen ook dit schooljaar weer op maandag bij ons lunchen. Cas dacht dat hij aan de beurt was om te kiezen en toen werd het gehaktballetjes.
Uit logeren
Hij had het al diverse malen gevraagd. Maag ik in m’n eentje bij oma logeren. Donderdagmiddag was het dan eindelijk zo ver. We weten dat hij van vis houdt, dus had oma een heerlijk maaltje sperciebonen met aardappeltjes en zelf gebakken zalm gemaakt. Hij smullen en het was gezellig. Natuurlijk moest Cas ook nog even op en neer met de traplift van opa. Als kleinkinderen bij opa en oma logeren, doen we traditiegetrouw meestal iets leuks. Dat betekende dit keer dat we Cas meenamen naar nationaal Park de Hoge Veluwe. Hij hoopte vanzelfsprekend, meer nog dan oma en opa, dieren te zien. Maar dat werd dit keer een flop. We hebben al eens een vosje, wolf, herten en wild zwijn gezien, maar dit keer was het dus veel flora maar geen fauna. Een versnapering in het theehuis verzachtte een beetje de teleurstelling. ’s Avonds na een hele lange file weer terug naar huis, maar niet nadat we nog even een aangekleed frietje namen natuurlijk. Doodmoe kwamen we alle drie thuis. We leverden Cas thuis af.
De deur
Hij viel maanden geleden in het slot, Was er niet meer uit te krijgen. De binnendeur naar de kamer moest daarom met geweld worden geforceerd. Daar kwam hij niet ongeschonden uit. Pieter zorgde ervoor, dat we onze deur niet tot in lengte van jaren met een zware steen moesten dicht houden. Bedankt Pieter!
Of we vandaag naar Willemstad gaan om bij onze zeevisser weer vis te halen, dat weet ik nu nog niet….
(Bron: familiearchief f. van son).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten