José had het zaterdag, zondag en maandag erg druk gehad. Zaterdag met de boodschappen voor het etentje dat ze zondag gepland had met de schildersclubvrienden. Zondag waren er voorbereidingen en werd er gekookt, smaken gemengd en gebakken en zondagavond zo tegen half zes kwamen de eters. Het werd een heerlijk vijf gangen dinertje en José kreeg alle credits voor haar kookkunsten. Dat vind ik natuurlijk niet gek. Ik mag er elke dag van genieten. Maandag werd er afgewassen en opgeruimd en ging de stofzuiger en de ‘cleantenso’ van Leifheit nog over de vloer en toen was alles weer zoals José het graag heeft. Maar dat betekende wel, dat ze dinsdag helemaal afgebrand was en toe was aan een dagje rust. Dat is vrij vertaald voor haar meestal een paar uurtjes budget-terrasje onder de parasols bij de paters in Meerseldreef. Na de fysio voor mij reden we via het heerlijke mastbos naar België, maar Meerseldreef was afgegrendeld. Ik laat me natuurlijk niet voor één gat vangen en reed via de Meerlese kant toch nog Meerseldreef in en kon mijn auto prima parkeren. Niks aan de hand, zo leek het.
Afgeladen
Maar we waren maar net op tijd, want het altijd prijsvriendelijke en gezellige terras, waar José zo graag zit en tot rust komt, zou weldra helemaal afgeladen vol lopen. In de kleuren geel, groen, rood, rose en blauw kwamen er grote groepen die, naar wat later bleek, allemaal een buurtschap in en rond het dorpje Meerseldreef vertegenwoordigden. Op hun door de plaatselijke middenstand ruim gesponsorde teamshirts, stonden klinkende namen als ‘heieneinde’, ‘geiteneind’, ‘Meersel’ en zelf ‘Midden stad Meerle’. Ze waren al sinds zaterdag bezig, vertelde mij een deelnemer. Eerst met een dag voor de kleintjes en nu waren ze toe aan de volwassenen. Die hadden een spelletjesdag op het programma, die het beste kan worden vergeleken met zeskamp. Je kent het wel; de stoelendans, met zessen achter elkaar op een lange lat lopen, zaklopen met groepen van een man of acht in één zak, balgooien en nog veel meer. Dat deden ze onder veel plezier en grote hilariteit. Allemaal vanwege de kermis, vertelde een van de in het geel gestoken ‘meersel’-Meerlenaren. Kermis? dacht ik nog, maar dat merkte ik meteen, toen ik weer weg wilde rijden in de loop van de middag. Ik kon maar amper mijn parkeerplaats af. De grote kermiswagens stonden op de weg. Het lukte gelukkig en we konden weer naar huis. Videobellen daarna met kleinzoon Cas, want die was dinsdag jarig. Die verjaardag hadden we al eerder gevierd. Samen met de verjaardag van broertje Sem. Maar Cas werd die dag 10 en daar hebben we natuurlijk ook aandacht aan besteed.
Kroky
Ik heb het al eens eerder over hem gehad. Kroky, onze bejaarde kat. En bejaard is hij, want in juni werd hij al 21. De problemen komen met de jaren, zo is dat bij mensen, maar ook bij katten kennelijk. Hij loopt constant achter José aan, als ze naar de keuken gaat ’s avonds. Hij blijft ’s morgens steeds maar piepen, ook al heeft hij al eten gehad. En waar José zich het meest aan kan ergeren is, dat hij, -als zij op de bank zit-, voor haar op de grond gaat zitten en haar aanhoudend aan blijft staren. Overdag ligt hij bij dit weer in de zon en dan weer in de schaduw. De kattenbak laat hij al tijden links liggen. Hij doet het tot grote ergernis eigenwijs als hij is, liever in de tuin. Dat is dus echt ellende. Als hij voor je zit en je aait hem over zijn koppie, dan komt hij terug en stoot je hand aan. Je moet doorgaan. Hij is een echte handenbinder geworden. Maar ja, wat wil je van een kater van 21, die zo ongeveer meer vel over been is geworden en nauwelijks eet of drinkt. We laten hem maar, maar soms is het best wel moeilijk om ermee om te gaan.
Donderdag reden we even door de natuur en vrijdag was het tanken geblazen bij onze zuiderburen. Altijd minimaal 40 cent per liter goedkoper en op de terugweg via Hoogstraten en Meerle doen we altijd weer even het terrasje bij de paters aan, als het weer tenminste meewerkt. Wie beweert, dat wij het niet druk hebben elke week……
(Bron: familiearchief f. van son)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten