Voor het eerst.....

Dit jaar zijn we deze week voor het eerst op pad gegaan met de fiets en de scootmobiel. Het kan niet anders, dat die eerste tocht in 2025 naar ons favoriete bankje ging in de Biesbosch. Boterhammetjes mee en een thermosfles thee. Het was als vanouds, maar we hadden ons toch wel even wat verkeken op de wind. De draaiende wind.  Op weg er naartoe, zo’n 12 kilometer, ging het allemaal nog wel, maar soms hadden we de wind flink tegen. Naarmate de tijd vorderde, nam de wind zelfs in kracht toe en dat is voor José -ondanks haar elektrische fiets-, flink trappen.  Dankzij die wind was het stilzittend op de scootmobiel toch best soms wat rillerig. Maar het ging wel. We hebben zegge en schrijven twee bootjes gezien en wat watervogels, terwijl de wind aanhoudend in onze nek blies. In elk geval met de pet op, heerlijk zonkracht opgedaan en ook weer wat bijgekleurd.

Maandag waren we al met de auto even op pad geweest en hebben we op de middag in ons eentje op het terrasje van de Paters in Meerseldreef gebivakkeerd. Toch was het er lekker en gelukkig had ik mijn pet in de auto meegenomen. Dat is echt nodig, als het zo zonnig is als in de afgelopen week.

Tommy

Onze oudste zoon Tommy was maandag jarig. Dan moet hij werken, maar woensdag reden José en ik naar Vleuten om hem te feliciteren. En natuurlijk ook om onze kleinzoon Sven weer eens te zien. Papa Tommy en Mama Nienke waren beiden thuis. Sven was beig om uit twee plaatjes de tien verschillen te zoeken, toen wij binnen kwamen. Dat kan hij goed zeg. De kleinste details vallen hem al op en hij moet nog 4 worden. We bleven lunchen en zijn toen op tid weer naar huis gegaan. Of eigenlijk niet helemaal, want bij het opdraaien van de rijksweg richting Den Bosch en Breda kwamen we prompt in de file terecht. Ik haat rijden in de Randstad. Niet vanwege de files maar van het heen en weer kruisen door heel wat weggebruikers van de ene naar de andere rijbaan en weer terug en liefst zonder op andere weggebruikers te letten. Aan dat jachtig gedoe heb ik een bloedhekel. Eind van de middag waren we zonder brokken te maken weer veilig thuis. 

Hoogmis

Mogen is het de ‘Hoogmis’ van het wielerseizoen; de Ronde van Vlaanderen. Ik kijk ernaar uit, al zal ik de finish niet rechtstreeks meemaken. We zijn namelijk te gast bij een van de schildervrienden van José op een gezellig etentje. Jammer dat tegelijkertijd Robyn een optreden heeft. Daar geef ik dan uiteraard de voorkeur aan. De vorig keer werden we daar vergast op diverse culinaire uitspattingen.  Ik ben weer benieuwd. Daarna is José weer aan de beurt om haar kookkunsten te etaleren.

Droevig

Gisteravond kreeg ik een bericht onder ogen, dat mijn oud-collega journalist bij De Stem, Kees den Exter was overleden in het Amphia ziekenhuis. Een zwart bericht. Jarenlang was ik collega van hem in het ‘leuke team’, team Oosterhout. We hebben heel erg veel gelachen. Uiteraard he ik een foto uit mijn archief opgediept. Ik wens Mariette en alle andere dierbaren van Kees de kracht om dit verlies te dragen. Ik herinner mij hem als een goedlachse en uiterst vriendelijke vriend en collega.

(Bron: familiearchief f. van son).