Die aanhoudende regendagen zijn snel vergeten, als het een paar dragen niet regent en af en toe de zon schijnt. Maar de afgelopen week zijn we verwend. Liefst drie dagen mooi, zonnig en zelfs warm weer. Daarna was het gisteren weer rillen geblazen. Toch hebben we een fijne week achter de rug. Dinsdag kwamen Cas en Sem en wilden we naar speeltuin De Financiën in Loon op Zand. ‘Dinsdag rustdag’, zo meldde de site. Niet dus. Het werd uiteindelijk Monkey town in Waalwijk. Ze speelden en tussen de middag werd er een pannenkoek of een tosti gegeten. De jongens kwamen pas na elf uur, dus een hele dag weg zat er niet in. ’s Avonds aten we ‘oma’s nasi’ en voor de jongens ‘toetje van het bord’ samen met oma. Uiteraard mochten ook papa en mama komen eten.
Het was niet het enige uitstapje. Woensdag hebben we een mooi ritje gemaakt in de auto met de airco, want aan de hitte moeten we echt weer wennen. We zochten alle bossen op in de omgeving. Zo kwamen ook in het Cadettenkamp bij Teteringen en we reden over veel weggetjes en zelfs zandpaadjes, waarover we nog nooit gereden hadden. Gezellig en genieten van de frisse lucht en het mooie groen in diverse schakeringen. Natuurlijk wel even uit de auto om op een terrasje een kop koffie en een koel alcoholvrij biertje voor mij en een trappist voor José. En op een bankje in het bos om de thermoskan thee over te gieten in onze bekers. Wel een petje op, want de zon mag niet zijn stralen op mijn hoofd botvieren. En ook goed in de gaten houden, dat mijn vochtlimiet anderhalve liter per etmaal is.
Donderdag na de fysio reden we via een omweg naar ‘de Beiaard’, het gezellige terras bij de Abdij van Postel. Op tijd terug naar huis, want om vier uur kwam de pedicure. En dan vrijdag eerst mijn pagina in het weekblad afwerken. En natuurlijk kleinzoon Daan een felicitatie sturen met zijn verjaardag. Ik kreeg van Tara een mooie foto toegestuurd van onze Luuk. Te mooi om die niet even mee te nemen bij dit weekendbericht. Vanavond komt in elk geval kleinzoon Youri bij ons eten: hij koos voor kleine gebakken aardappeltjes, sperciebonen en oma’s gehaktballetjes met oma-jus. Zondagavond is het de beurt van Dineke, de vrouw van mijn overleden broer. José nodigde haar uit en maakt een lekker etentje. Dat is haar wel toevertrouwd. Gelukkig heb ik het allemaal genoteerd in mijn telefoonagenda.
Herinnering
Ik merk namelijk, dat ik veel dingen vergeet. Ik kan niet meteen meer antwoord geven op vragen over bij voorbeeld mijn genealogie. Ik moet het steeds even opzoeken, terwijl ik het nog niet zo lang geleden, allemaal zo kon opdreunen. Dat merkte ik bij het doorlezen van mijn boek als laatste redactiecontrole. Het leek of sommige dingen mij niet bekend voorkwamen, terwijl ik ze toch gewoon kon nazoeken. Ook ben ik wat meer bang, dat ik dingen vergeet, al blijkt dat in de praktijk mee te vallen. De ouderdom komt met gebreken, zullen we maar zeggen….
(Bron: familiearchief f.van son)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten