Ze kunnen er wat van…..

Ze kunnen er wat van, daar in Drenthe. Misschien kan je je nog herinneren, dat ik mijn vorige weekendbericht al op vrijdag publiceerde. ‘Je bent te vroeg’, merkte een oplettende lezer op. Te vroeg wel Arja, maar met voorbedachten rade. José en ik gingen namelijk op vrijdag al mee op uitnodiging van Elke en Wouter, naar het Hof van Saksen in het Drentse plaatsje Nooitgedacht in de gemeente Aa en Hunze, even ten zuiden van Rolde. Een flink eind weg dus.

Met het oog op mijn gezondheidstoestand, was ik niet zelf de chauffeur op de 230 kilometer lange tocht. Ik mocht in de eigen auto op de bijrijderstoel. Een pretje, nee eigenlijk niet echt, want ik zit steeds door de voorruit te kijken en volledig mee te rijden. Maar wel minder vermoeiend en ach. Het was voor de goede, zeg maar uitstekende zaak. We gingen een lang weekend mee naar het vakantiepark Hof van Saksen. En wie wil dat nou niet met kinderen en kleinkinderen. En die kleinkinderen waren dolenthousiast. Nou dat waren wij ook. Het waren uitermate gezellige en natuurlijk voor mij ook vermoeiende dagen, maar men zorgde er wel voor, dat ik steeds tussendoor kon uitrusten, al was ik toch enkel in de rolstoel rondgereden, het putte mij uit ondanks dat ik slechts af en toe maar een stukje met mijn twee krukken liep, of wat daarvoor doorgaat..

Wat is dat een mooi park, Hof van Saksen. Als je gek bent op zuipen en disco tot in de late uurtjes, om dan lallend over het park te gaan, dan ben je bij Hof van Saksen op de verkeerde plaats. Maar er is van alles, van een overdekt tot een natuurbad met strand en speeltuin met klimwand, een beeldengalerij, een veel grote indoor klimwand en binnenspeeltuin, een Bounz-arena waar veel trampolines liggen, waarop je naar hartenlust salto’s kan maken of andere capriolen kan uithalen. Opa en oma keken natuurlijk toe. En er is nog veel meer. Ook met veel prima restaurants met elk een grote legomuur en een speciale snackbar, een ruimte waar je met gamen of met techniek bezig kan zijn. Uiteraard een goed gesorteerde supermarkt ontbreekt er ook niet. Maar het meeste valt op, dat het park zo ruim is opgezet. Met bungalows en grote vakantiewoningen met rieten dak, brede lanen en wat smallere paadjes en bungalows waarin het ons aan niets ontbrak. Niet zo een waar je je kont niet kan keren, maar lekker ruim, met goede bedden (die van ons in welk geval) en een moderne badkamer met inloopdouche en bad. Zoiets mag meer dan gemiddeld kosten en dat doet het dan ook. Maar we kijken terug op heerlijke dagen, waarin we ons hoofd eens – al was het maar even-, leeg konden maken en niet denken aan mijn penibele gezondheidssituatie en die van mijn wel erg zieke broer Marco.  Cas en Sem genoten, hun ouders Elke en Wouter hadden het ook naar hun zin en oma en opa waren eveneens. Dankjewel voor de fijne dagen!

Eenmaal terug moest er natuurlijk de volgende dag getankt worden in België en gelijk bracht José een bezoekje aan Ikea voor enkele noodzakelijke boodschappen. Daar ben ik noodgedwongen de roltrap moeten oplopen en een normale trap moeten aflopen om weer bij de uitgang te komen, want de liften deden het niet. José houdt dan ook haar hart vast. Ellende. Dan moet je ook nog een stuk lopen via magazijn en kassa’s,  om daarna doodmoe bij de auto terecht te komen. Thuis viel ik als een blok in slaap. Natuurlijk hebben José als het kon ook deze week een ijsje gegeten, want Enzo sluit na de kermis en gaat dan enkel nog in oktober weekenden open, als het goed weer is. Daarna moet ik maar thuis ijs eten. En bergen met fruit. Elke dag weer. Ik wil immers zo lang mogelijk doorgaan. Over gezond eten heb ik al jaren niet te klagen. José slaagt erin telkens iets lekkers en gezonds op tafel te zetten, waarbij ze uiteraard prima in de gaten houdt, wat wel en wat niet goed voor mij is. Ik zou mijn al jaren lang zorgzame José voor geen goud willen missen, als ik het voor het zeggen had.

Oh ja, we hebben ook –om er even uit te kunnen zijn- een ritje door het bos gemaakt naar Meerseldreef terwijl mij broer zijn eerste chemo kreeg. Bij de speeltuin de Zevenster van de paters kan je op je gemak een lekker broodje eten, josé een kop koffie en een brusselse wafel en daarna samen een leffe (alcoholvrij) en een dubbele trappist voor José. Lekker genietend in het najaarszonnetje, dat zo af en toe achter de wolken verdween. Even rust in ons hoofd.

Nee. Op beantwoorden van een mail met een vraag na, heb ik deze week geen tijd en aandacht gehad voor familieonderzoek, Volgende week beter.

(Bron: familiearchief f. van son)