Ik heb weer een rijbewijs. Dat is gelukkig rond. Na die ellendige berichten over mijn gezondheid nu weer eens iets anders. Het gaat op dit moment redelijk de goede kant op met die gezondheid. Niet te hard van de daken schreeuwen, want er zit zo maar weer een kink in de kabel. Sinds dinsdag kon ik dus tot onze vreugde mijn nieuwe aangepaste rijbewijs ophalen en je snapt het al, meteen even een stukje gereden na vier weken aan huis gekluisterd te zijn geweest. Naar Sliedrecht Loods 5, José vindt dat samen altijd erg gezellig. Maar dat bleek als beginnetje toch teveel van het goede. Nadat ik de winkel was doorgelopen met José, kon ik blijkbaar de bovenverdieping niet meer aan. Mijn energie was eerder op dan ik gehoopt had. Dan maar weer noodgedwongen thuis op de bank uitrusten. Maar niet opgegeven. Daar was het weer ook te uitnodigend voor. Woensdag zijn we daarom op ons gemak een hele dag op pad geweest, naar de kust. Heerlijk zonnig weer met flarden hoge bewolking, terwijl er toch gezegd was, dat de zon zich in het zuidwesten niet zou laten zien. We kwamen zo ook in het dorpje Oostkapelle terecht tussen de bordjes ‘zu mieten’. Er was niet veel open maar uiteindelijk hebben we daar een lekker bakske gedronken en een broodje gegeten. Allemaal op ons ‘elfendertigste’. We hebben immers de tijd aan onszelf. Heerlijk, dat ik mijn rijbewijs terugkreeg na de ingreep voor mijn ICD/Pacemaker. Met de scootmobiel is wel erg fris nu. Je zit immers stil en daarnaast; ik denk dat vanwege de kou de actieradius van de accu hooguit zo’n vijftien kilometer is. Dan heb je zo alle paden en paadjes in de buurt gehad. Gelukkig is het nu ook niet meer nodig voor alle ziekenhuisbezoekjes en dergelijke een deeltaxi of valys te bestellen. Je bent zo door je kilometers heen, als je een paar keer op pad gaat en je moet er een heel jaar mee doen. Hele kleine stukjes naar de fysio gaan uiteraard met de scootmobiel, evenals kleine boodschappen, zoals ook die keer dat we met onze kater Kroky naar de dierenarts moesten vorige week. Hij is mager, ruim 16 jaar oud maar na onderzoek bleek hij toch gezond te zijn, op een klein hartruisje na. Dat zal hij dan wel van de baas hebben……
Carnaval
Carnaval vieren zat er dit jaar echt niet in. Daarvoor ontbreekt me op dit moment echt nog de energie. Langzaamaan, dan breekt het lijntje niet, is onze hoop. Het heeft allemaal toch wat meer impact dan gedacht. Jammer, want in onze straat organiseerden een paar buurtjes ‘Carnaval oep d’n dam’. We hebben de muziek en de gezelligheid kunnen horen, zondagmiddag, maar kozen er desondanks noodgedwongen voor om thuis te blijven.
Drie keer scheepsrecht
Die gezellige en rust brengende dagen in de eerste helft van de week waren in elk geval een goede voorbereiding op onze donderdag en vrijdag. Donderdag is de oppasdag voor onze allerjongste, onze Luuk. Omdat het vakantie was, kwamen ook zijn grotere neefjes Cas en Sem donderdag bij ons spelen. Cas was blij dat hij zijn neefje mocht vasthouden van Oom Pieter. Ook vrijdag kwamen Cas en Sem. Ouders moeten nu eenmaal werken en eerlijk is eerlijk, wij vinden het gezellig. Daarmee is het deze vakantieweek nog niet klaar. Anouk en Youri komen vanmiddag en blijven een nachtje logeren. Pa en ma moeten weg. Drie maal is scheepsrecht dus. We mogen best van een drukke week spreken. Hopelijk blijft de zon in meerdere opzichten schijnen.
Oorlog
Tot nu toe heb ik er nog met geen woord erover gerept: die schandalige oorlog in de Oekraïne. Het westen heeft jaren liggen pitten en moet nu toekijken hoe die gek uit Moskou nog maar eens laat zien hoe weinig moreel besef hij heeft en hoe weinig hij zich aan de normale rechtsorde gelegen laat liggen. Menselijkheid is hem vreemd. Maar dat wisten we al. Het westen put zich nu uit in sancties, die voorlopig nog weinig invloed lijken te hebben. Intussen wordt Oekraïne langzaam maar zeker van de kaart geveegd en steeds meer gewone burgers worden gemolesteerd en gedood. Dat ach en wee waarmee veel politici in het westen over elkaar heen buitelen, maakt nergens echt indruk. Dat is wel het geval voor de verhalen en beelden over de opgejaagde Oekraïners die op de vlucht bij bosjes de Poolse grens over komen. Wat hebben we weinig macht om zo’n voormalige kgb-gek tot staan te brengen. Wie maakt een einde aan die idioot? Intussen gaat de 60 kilometer lange colonne gestaag en door naar Kiev en zijn steeds banger wordende gewone burgers. De volgende kerncentrale ligt binnenkort onder vuur. Heeft die man dan totaal geen verstand? Vredesonderhandelingen? Gewoon show. Hij weet dat er toch niemand ingrijpt en gaat intussen gewoon zijn gang en houdt ook zijn eigen bevolking voor de gek.
(familiearchief f.van son)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten