Ze zijn terug of bijna terug, onze kinderen en kleinkinderen. Terug van vakantie in eigen land of in het buitenland. Overal vandaan kregen we op onze familieapp of persoonlijk foto’s van kinderen en papa’s en mama’s die genoten. Niet elk dag als ze in eigen lang zijn gebleven. Soms was het ellendig, als de zon verstek liet gaan en de regen parten speelde. Maar meestal viel het toch nog mee. In zuid Europa scheen de zon uitbundig. En daar bleven de jassen dan ook uit. Het is weer voorbij. Op weg naar normaal hoop ik, al waag ik dat te betwijfelen.
Zelf
José en ik maakten tripjes. Zelfs enkele keren op de fiets en de scootmobiel die ik in de zon liefkozend ‘mijn cabrio’ noem. Er was weer een dagje zee, dankzij de Haringvlietbrug via de Zoomweg en Walcheren. Toch hebben we die Haringvlietbrug van een afstandje gezien toen we gisteren in Willemstad waren. Ook nog een keertje brood gehaald bij bakker Van der Westen in de Raamsdonkse vestiging. Die van ons is tot maandag nog met vakantie. In Raamsdonk waren er heel veel carnavalsvlaggen te zien, die halfstok hingen na de plotselinge dood van Patrick Marcelissen. Waardoor nog maar eens bleek hoe sterk de saamhorigheid in dat carnavalsdorp-bij-uitstek is. Petje af.
Verademing
Het waaide flink gisteren in Willemstad. Jas aan dus en genoten van de wind, de zon en Nederlandse wolken en van de koffie op het terrasje van Bellevue. Toen we een kijkje namen bij het monumentale gemeentehuis kreeg ik weer de kriebels. In de afgelopen periode nam ik nauwelijks de tijd voor mijn genealogisch onderzoek. Er zijn immers ook andere prioriteiten. Nu het normale leven hopelijk zijn gang weer gaat, kan ik misschien weer door. Er valt nog het een en ander te onderzoeken, voordat ik mijn familieboek voor ons uitgebreide gezin kan voltooien. Een geschiedenis van onze voorouders van zo’n 15 eeuwen.
Dicht
Ja hoor. De wond op mijn voet is na weken eindelijk dicht. Minimaal twee keer per week naar de huisarts, waar de assistentie de wond nauwlettend in de gaten hield, bang voor de bacterie. José verbond tussendoor thuis. Het ergste vond ik, dat ik niet elke dag normaal kon douchen. Nu mag dat weer. Ik denk dat we maar een verzoek aan Amphia doen om bij ons thuis een dependance te maken. Woensdag 1 september zien we elkaar weer bij de KNO-arts aan de Molengracht in Breda. Eerste jaarconsult, staat er in de uitnodiging. Afwachten maar of hij me kan verder helpen. Het zou zonde zijn, als ik niets meer zou mankeren……. En intussen tanken we met plezier net over de grens voor 1 euro 43,9.
Meer dan genoeg de moeite waard om er even naar toe te rijden en langs een mooie route gezellig terug!
(Bron: familiearchief f.van son).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten