zaterdag 18 november 2017

Een kinderhand.....

We kennen allemaal het gezegde ‘een kinderhand is gauw gevuld’.
Het worden weer een paar spannende weken tot de verjaardag van de Sint. Maar soms denk ik toch dat de makers van de Sintprogramma’s op TV zich niet realiseren, dat het voor de kinderen toch zonder al die extra’s al spannend genoeg is. Denk nou aan die belachelijke storm op zee, waarin de Sint het erg moeilijk had. Youri kan er niet van slapen; Mama Elke had het programma gezien maar liet er Cas de volgende ochtend toch maar niet naar kijken en Anouk zag “echt waar” haar cadeautje met de naam ‘Anouk’ erop, overboord gaan. Gebruik je verstand, TV-makers. Vorig jaar dat geëmmer rondom Zwarte Piet en nu deze onzin. Doe gewoon. Dan is het al spannend genoeg voor de kinderen. Robyn vond het maar vreemd dat ze deze week nog geen schoen kon zetten omdat de Sint pas vandaag in Dokkum aankomt. 
Wat gaat er in die kinderkoppies allemaal om.....

Over die gemakkelijk te vullen kinderhand gesproken; ik heb dat woensdag maar weer eens aan den lijve kunnen ondervinden. Cas kwam spelen bij oma en opa. Dat betekent ofwel ‘eten koken’, ‘trein oma’ of muziek. Bij het ‘eten koken’ gaat hij met het kleine keukentje aan de gang. Ik krijg dan stapels plastic messen, vorken en lepels en een grote bak met alle mogelijk namaak etenswaren. “Hier opa, lekker”, vertelt hij dan. Ziet hij het keukentje een tijdje niet meer zitten, dan gaat hij naar Oma en zegt heel vriendelijk “samen opruimen oma”. Om vervolgens om de trein of de auto’s te vragen. Afgelopen woensdag niets van dat alles. Hij was het na korte tijd al beu. Totdat hij de tamboerijn en een ander “muziekje” ontdekte. Hij rammelde met het muziekinstrument terwijl hij in de rondte danste. “Kom Opa” roept hij enthousiast. Ik kreeg de andere tamboerijn. Ik niet te lui om met hem muziek te maken. Eerste een beetje meedansen, maar dat bleek me al snel te vermoeiend. Dan maar op de rand van de bank meespelen en zingen tot grote vreugde van Cas. Toen ik ook nog eens op de grond kwam zitten, was het helemaal te dol voor hem. Ik moet zeggen, ik heb er ook van genoten.

Die lach van hem en dat dansen en tussendoor roepen “kijk Oma” maakten, dat wij een uurtje samen heel leuk bezig waren. Daarna was zelfs Cas een beetje moe en kwam graag even op de bank tegen me aan zitten. Het was ook een drukke dag voor hem.

Tussen de middag kwam Anouk immers ook naar ons toe. Kleine kinderen worden groot! Mama Meike moest even naar de dokter maar dat bleek voor Anouk geen probleem. Uit school kwam ze in haar eentje naar oma toe. At boterhammen samen met haar neefje en speelde even met hem. Ze kunnen goed met elkaar opschieten. Leuk is dat. ’s Middags zou een vriendje bij haar thuis komen spelen, maar die bleek ziek. Geen nood. Anouk vermaakt zich wel.

Cas ook. Na een volle dag aten we nasi. Eerst liet hij weten “Casje hoef nie”, om vervolgens smakelijk zijn nasi met stukjes  gebakken ei van papa en gebakken uitjes van mama op te eten. Paprika niet. Die moet mama van hem opeten. Met een schuin oog bleef hij ook nu weer af en toe naar mij kijken. Want hij weet, dat hij ook kroepoek krijgt van opa, als zijn bordje leeg is. En bij het toetje smulde hij.  Hij bleek de dag bij oma en opa nog helemaal niet beu. Stribbelde flink tegen toen het tijd was om zijn jas aan te doen. Maar toen ik gezegd had dat hij volgende keer op opa’s ‘scootebiel’ mee mag rijden, vond hij dat een goed plan en kregen oma en opa alsnog een ‘grote kroel’ na een hele fijne dag.
(familiearchief f.van son, Youri, Cas en Anouk).




Geen opmerkingen:

Een reactie posten