Een broertje voor Anouk

De 90e verjaardag van mijn moeder was al weer even achter de rug. In het overzicht van hoogte- en dieptepunten in ons gezin zouden we nu toe zijn aan 24 mei 2014. De dag waarop José en ik vertig jaar getrouwd waren. Toch sla ik die gebeurtenis even over. De reden is logisch. Ik leg het uit: onze dochter Meike was hoogzwanger van ons zevende kleinkind. José en ik hadden een speciale viering in gedachten om bij onze vertigjarige bruiloft stil te staan. Hoogzwangere Meike’s zouden dan niet kunnen meedoen. Vandaar dat we de viering enkele maandjes opschortten. Oké, verder dus: 
Eén dag na mijn verjaardag werd onze dochter Meike in het ziekenhuis opgenomen. De baby was op komst. Meike werd geplaagd door aan de zwangerschap gerelateerde gezondheidsproblemen. Het zekere voor het onzekere daarom. Na enkele onderzoeken op vrijdag 4 juli besloot de arts om op zaterdag een keizersnee uit te voeren. Daarmee trok hij een streep door de wens van Meike en haar man Ronald om langs natuurlijke weg thuis te kunnen bevallen. 
Zaterdagavond om tien uur werd Meike naar de operatiekamer in het Amphia ziekenhuis aan de Langendijk in Breda gebracht en begon ook voor ons het spannende wachten. Lang duurde dat niet, want 24 minuten later werd Youri, broertje van Anouk en onze kleinzoon geboren. Hij woog bij de geboorte 3845 gram. Het belangrijkste: moeder, vader en kind waren in orde! Kleinkind nummer zeven was op de wereld gezet. Uiteraard was Oma Vera, de moeder van Ronald ook in haar nopjes. Op dinsdag 8 juli mocht mama, tot grote vreugde van Anouk, al met Youri naar uit het ziekenhuis. Papa Ronald gaf ’s morgens eerst zijn zoon in Breda aan bij de burgerlijke stand en reed daarna met Meike en zijn zoon naar huis. Ons gezin was weer groter geworden! 
(Bron: familiearchief f.v.son: Youri in het ziekenhuis, Papa Ronald met dochter Anouk en zoon Youri, Robyn met haar neefje Youri, Youri met oogjes wijd open, Papa geeft zijn zoon de fles).