Een broertje voor Tommy

Ons gezinnetje werd al een echt gezin zo langzamerhand. Na de geboorte van Tommy in 1983 was José in juni 1984 al weer in verwachting. Nummer vier was op komst, tot grote vreugde van pa en ma, maar zeker ook van Inge, Meike en Tommy. Maar voordat het zo ver was, verhuisden we eerst uit Apeldoorn terug naar Brabant. Naar Oisterwijk om precies te zijn. Daar had ik een baan gevonden in mijn zoektocht terug naar Brabant. Bijkomend “voordeel”: zo hielden we ook vol dat onze kinderen tot nu toe allemaal in een ander huis geboren zijn! Inge aan de Palestrinalaan 125 in Oosterhout, Meike op de Vreeburg 60, eveneens in Oosterhout, Tommy aan de Kruizemuntstraat 145 in Apeldoorn en de volgende zou geboren worden in Oisterwijk: Oude Maasje 16.
Op 4 februari 1985 (de overlijdensdatum van mijn vader) werd nog een echo gemaakt. Voor het eerst kregen wij die mee naar huis. In vergelijking met de huidige echo’s van onze kleinkinderen was daarop voor ons als leek nauwelijks iets te ontwaren. Op de 23e februari 1985 werd onze Pieter geboren. En omdat hij Pieter heette was de pastoor van de Petruskerk in Oisterwijk er als de kippen bij om te vragen of hij onze jongste zoon in de Paasnacht mocht dopen. Wij gingen al jaren niet meer naar de kerk, maar toen  –eigenlijk speciaal voor de oma’s- stemden wij daarin toe. Pieter werd om acht minuten voor half zes ’s morgens thuis geboren en woog 3050 gram.
En broertje Tommy? Wel, die sliep rustig door. ’s Morgens ging hij kijken of er al een babytje was! Natuurlijk zijn van Pieter ook de nodige foto’s bewaard gebleven. Hij speelde graag en was altijd een heel vrolijke baby. Maar wel driftig, als hij zijn zin niet kreeg. Pieter was verlegen. Als hij naar een vriendje ging, zo weet José zich te herinneren, moest zij hem brengen. Zodra ze dan weer naar huis wilde gaan, wilde hij eigenlijk al weer mee terug naar huis. Als kleine Pieter had hij desondanks al stapels vriendjes en hij bleek al snel een echte sportman. Samen hardlopen met zijn broer en met jongens uit de buurt. Voetballen was al vroeg zijn lust en zijn leven. Hij kon het ook goed, was supersnel en scoorde dat het een lieve lust was. Oma kwam eens kijken naar een wedstrijd van de jonge Pieter. Zij kreeg tranen in haar ogen en liet weten dat het precies “Ons Pa” was.
Ik diepte speciaal voor dit weekendbericht nog wat plaatjes uit ons familiearchief. Voor ons leuk om nog eens op terug te kijken. Misschien ook wel aardig voor jou.
(Bron: familiearchief f.v.son: echo pieter; geboortekaartje Pieter (getekend door José); Pieter als Peuter; Pieter voetbal; de 4 Van Sonnetjes; de twee broers.)

Bijschrift toevoegen