Aan de deur staat Martin van den Kieboom, directeur van het vmbo van het Dongemond college.
Of hij even binnen mocht komen. Natuurlijk.
Hij viel met de deur in huis. Dat was ik zo langzamerhand van hem ook wel gewend geraakt. Of ik een vaste volledige baan wilde op school. Het klonk als een overval en zo voelde het in eerste instantie. Op zo’n aanbod had ik absoluut in de verste verte niet gerekend.
Ik keek José aan en dat was genoeg. Ik had het immers helemaal gehad met mijn werk bij de gemeente. Geen vernieuwingen, geen uitdagingen. Dus het antwoord was snel gegeven.
Ja. Ik zou fulltime gaan lesgeven. Maar dan moest er wel vóór 1 juli een ontslagbrief bij het College van B. en W. liggen, wilde ik aan het begin van het nieuwe schooljaar van de partij kunnen zijn.
Dat snelle ‘ja’ betekende weer een ommekeer in mijn leven. Les geven was heerlijk en dat is het nog!
De vraag van Martin was haast een lot uit de loterij. Ik had al lang spijt van mijn overstap vanuit Oisterwijk. Terugdraaien kon ik die niet. Nu opeens bleek de overstap naar Geertruidenberg de opmaat voor een leraarschap. Toeval bestaat niet !
Volledig overdonderd door dat aanbod, vergat ik na te denken over het salaris. De salarislijnen van het onderwijs bleken niet gelijk op te lopen met die bij de gemeente………. Pas maanden later merkte ik dat. Mijn salaris was lager dan bij de gemeente.
Mijn gedachten waren meer bij de ontslagbrief die op tijd op de postkamer van de gemeente moest liggen.
Toen Martin weg was, kroop ik achter mijn laptop en schreef een ontslagbrief, nog diezelfde avond. Anders zou ik immers toch niet kunnen slapen. De volgende morgen was ik al rond half acht in het gemeentehuis en op weg naar de postkamer. Ik zou de brief zelf wel afgeven. Dan kon ik een kopietje mee terug nemen met de datumstempel en het nummer waarop hij was ingeboekt. De voorlaatste dag van juni en dus op tijd om na de maand juli aan de slag te kunnen op het Dongemond. Het lukte allemaal zoals ik het bedacht had.
Mijn ontslagaanvraag sloeg in als een bom. Er was uiteraard niet op gerekend en mijn grote “vriend” de gemeentesecretaris was er allerminst blij mee. Gelukkig maar! Ik bood nog erg vriendelijk aan om mijn eventuele opvolger nog in te werken, maar dat was niet nodig. Ook prima, dan kon ik me volledig concentreren op mijn nieuwe werk na de vakantie. Streep onder mijn werk bij de gemeente Geertruidenberg.
Les geven voortaan. Ik voelde me helemaal opgelucht. Een hele dag met jongeren werken en praten over onze maatschappij. Ik had immers al het een en ander meegemaakt, van de zogenaamde ‘goeie ouwe tijd’ in de twintigste eeuw, de democratiseringsgolf in de jaren zestig; de dolle mina; het ontstaan van de multiculturele samenleving en ga zo maar door.
En de leerlingen? Op een handvol uitzonderingen na, waren die enthousiast over het vak en bereid om er ook voor te werken. Voor mij begon onverwacht een nieuw leven. In mijn jeugd had ik Nederlands en Geschiedenis gestudeerd aan het Mollerinstituut in Tilburg, maar daar was ik voortijdig gestopt na het plotselinge overlijden van mijn vader. Dat was in die tijd nu eenmaal zo. Ik was de oudste thuis. Ik was dus eigenlijk schoolverlater zonder diploma. Dat betekende, ik schreef het in een eerder weekendbericht, dat ik terug naar school was gegaan om in Tilburg op het Fontys de lesbevoegdheid voor maatschappijleer te halen. Die avondstudie viel me niet zo zwaar, ook al zat ik bij beginnende twintigers in de klas. Ik begon dus in het schooljaar 2005-2006 met een fulltime baan. Ik heb het nog steeds naar mijn zin, al moet ik wel zeggen, dat het afgelopen jaar alle administratieve en computerrompslomp aardig wat tijd in beslag neemt. Het lijkt er zelfs op dat al dat andere naast het lesgeven belangrijker wordt dan het geven van les zelf. Dat staat me tegen!
Les geven is toch immers de core business van een leraar!
(Bron: familiearchief f.van son: ontslagbrief gemeente Geertruidenberg; foto Frans, Dongemondcollege).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten