zaterdag 4 oktober 2025

Sprokkelen....

Een paar kleinere berichtjes deze week in mijn weekendbericht. Ik heb het de titel ‘Sprokkelen’ meegegeven. Historisch gezien was sprokkelen een traditionele activiteit om aan brandstof te komen, maar tegenwoordig is het vaak beperkt of zelfs verboden. Ik sprokkelde wat kleine weetjes bij elkaar. We ondernemen op dit moment niet zo veel samen. Het is meer een kwestie van bijkomen nu, zowel voor José als voor mij.

Net als opa….

Luuk heeft al eens mijn krukken vast gehouden. Trots zei hij toen, “net als opa”. Cas kwam mijn stok lenen, want met carnaval wilde hij als oud opaatje gaan. Altijd gezellig met onze kleintjes. “Kijk, ik heb een broek net als opa”, dat vond Luuk afgelopen week. Hij vond dat hij een broek aan had, net zoals opa die draagt. Niks bijzonders, als ik hem zo op de foto zie, een gewone broek, maar hij vond dat het zo was. Het is echt een nuttig ventje. Hij wordt langzaam maar zeker groot. Binnenkort mag ons jongste kleinkind twee ochtenden gaan proberen bij de kleutergroep. Op de grote school dus. Ik denk wel dat hem dat gaat lukken. Hij is er eigenlijk ook echt wel aan toe. Hij verveelt zich thuis af en toe. Soms kan hij ook aardig slim uit de hoek komen. We gaan het allemaal volgen. Het zou voor zijn papa en mama best wat meer rust geven, als ook hij naar school gaat. Zijn zus Robyn doet het erg goed op de middelbare in haar eerste jaar daar. Ze heeft hopen vriendinnen en ook de schoolprestaties zijn prima. Altijd leuk voor de ouders….

Nee, dank je wel…..

Een foto uit ons archief weer deze week. We bezochten jaren geleden, samen met een paar kleinkinderen, het reptielenhuis in Breda. Ik ben niet zo van die glibbers, maar José had er geen moeite mee om zo’n koude, grote slang in haar nek te laten leggen. Zij lijkt bijna nergens bang voor. Bijna dan, want van die grote achtbanen moet zij ook niks hebben. Altijd goed om zo’n moment met een grote slang in je nek op de gevoelige plaat vast te leggen. De vraag of ik ook een keertje wilde proberen, heb ik vriendelijk, doch zeer direct onmiddellijk afgeslagen.

Zon of WK

Het was zondag een prachtige, zonnige dag. We hebben ervan geprofiteerd en zijn even naar ons terrasje gegaan. Nog even wat gezondheid opgedaan. We hadden het niet meer verwacht, want zaterdag was het toch wel erg fris. Wereldkampioenschap wielrennen kijken, was nauwelijks nodig, want op de immer betrouwbare Bauke Mollema na, waren Nederlanders in de finale geen velden of wegen te bekennen. Ze waren al afgestapt. En laten we eerlijk zijn, de winnaar stond honderd kilometer voor het einde al vast, toen Pogacar met Del Toro aan de haal ging. Er zijn wel spannender wedstrijden verreden.

Familieonderzoek

Nu het weer wat minder warm- en terrasjesweer wordt, zo langzamerhand, is er weer tijd voor de ‘finishing touch’ van mijn boek over onze familiegeschiedenis. Ik moet nog een paar honderd bladzijden controleren op fouten en oneffenheden en kijken of alles er goed in staat. Om dat goed te kunnen doen, moet alles eerst bij ons in wat rustiger vaarwater zijn gekomen, want na de ziekenhuisopname van José, was het echt rommelig en onwennig. Met de enorme hulp van al onze kinderen, lijkt het nu weer wat tot rust te komen. Binnenkort weer tijd voor een van mijn hobbies dus. Een ervan, want de kleinzonen zijn afgelopen weken maandag tussen de middag niet bij ons komen lunchen. Binnenkort kan dat hopelijk weer.  Dan moeten we -geloof ik- beginnen met knabbelspek. Dat heeft Youri gekozen. Ik onthoud dat voorlopig allemaal nog wel en mag er nog altijd bij zijn!

Controle

En tot slot: donderdag op periodieke controle geweest bij de cardioloog. “U verbaast me”, liet zij weten. Mijn bloedwaarden en de conditie van mijn hart waren wederom ‘kwetsbaar maar stabiel’. Mijn hart is zelfs iets beter, sinds ik op 23 juni 2023 te horen kreeg, dat ik nog maximaal een jaar te leven had. Dankzij goede zorgen en rotsvast vertrouwen, mag ik er nog steeds zijn. Ik ben er blij mee en dankbaar voor. Mijn longen zijn noog steeds zonder vocht maar psychisch kost een periode zoals nu, erg veel kruim. Dat wel.

(Bron: familiearchief f. van son).