zaterdag 25 oktober 2025

Volle agenda…en stadsrecht.

We hebben een hele drukke week achter de rug. Het lijkt wel, dat het, -als je met pensioen bent-, drukker is dan in je normale werkzame leven. Deze week was het echt raak. We hadden twee medische afspraken, de gebruikelijke twee keer fysio per week en de dagelijkse hometrainsessies thuis om op te starten en in de running te blijven en nog een aantal andere afspraken. Volgende week staan weer twee medische afspraken gepland. Hopelijk kunnen we dan weer wat makkelijker ademhalen. En er is nog een gezellig etentje in het vooruitzicht op zondag 2 november bij een van onze schildervrienden. De ouderdom komt met gebreken, zeggen ze wel eens. Niet te hopen, dat de partijen die aan de zorg willen morrelen, de macht kunnen grijpen woensdag. Dan zouden we mogelijk straatarm kunnen worden.

Stadsrecht

Als je zo eens op een rustige middag wat zit te grasdunen, dan kom je toch af en toe iets aardigs tegen. Zoals een oorkonde van 21 september 1213. Ik vond hem in het Oorkondenboek van Holland en Zeeland op bladzijde 511 tot en met 513. Nu is dat allemaal in het latijn, en ik lees liever Nederlands. Gelukkig heeft Ton Kappelhoff de oorkonden van west Brabant van 709 tot 1475 voor ons op een rij gezet. Ik vond het bij ‘Academia’ op het internet. Voor de liefhebbers:

stadsrecht Geertruidenberg : Graaf Willem van Holland oorkondt dat hij aan de inwoners van Geertruidenberg enige voorrechten geeft. Over vererving dat het erfgoed aan de naaste bloedverwant toevalt. Bij een veldtocht van de  graaf doen zij mee met een heenreis en een terugreis. Zij zullen het land van de graaf verdedigen. Als de graaf gevangen wordt genomen betalen zij 100 schellingen. Evenveel als zijn zoon ridder wordt en zijn dochter een huwelijk sluit. Afgezien daarvan zijn zij vrij van elke heffing. Binnen het rechtsgebied van de graaf betalen zij tol zowel binnen als buiten de mark. Jaarlijks zijn er drie markten in juli, oktober en november. Vervolgens staat er een bepaling over een boete van 100 schellingen. Een beladen kar betaalt aan tol 4 penningen. Volgt een reeks van tarieven in de tol. Iedere hoeve (‘mansus’) binnen de vrijheid met uitzondering van die van schepenen, betaalt aan de graaf 6 penningen aan cijns op St. Lambertus. Als iemand zonder erfgenamen overlijdt en zijn goederen na één jaar en één dag nog niet zijn opgeëist, dan worden zij toevertrouwd aan een betrouwbaar iemand en zullen zij verhuurd worden. Dat behoeſt een schepenvonnis.  Het bos tussen Oosterhout en Steelo (‘Scheulo’) komt de poorters toe. Zo ook het woud (‘nemus’) tussen Steelo en ‘Schauthese’. Deze bossen met inbegrip van de weidegronden. (Bij Steelo gaat mij enkel een lampje branden dat het wellicht ‘Steelhoven’ moet zijn. Schauthese kan ik voorlopig nog niet thuisbrengen). In elk geval staat hij dat aan hen af. Van de geïnde boeten gaat twee derde naar de graaf en een derde naar de stad.  Hij stelt die van 's-Hertogenbosch vrij van tol, die van Geertruidenberg zijn ook vrij van tol. Wie met zijn waren naar markten in Holland gaat, mag dat dat vrijelijk doen.  Zo staat er onder meer in de oorkonde. Getuigen bij dat illustere moment zijn: Hugo van Voorne, Boudewijn van Altena, Jan van Heusden (‘Husdan’), Gerard van Wieldrecht, Hugo van Strijen (‘Striene’), Dirk ‘Duch’(?), Willem van Teylingen, Godschalk voogd van Veen (‘Vene’), Godfried, voogd van Baarle (‘Barle’), Jan van Gilze (‘Gilsen’) en verschillende anderen. Tot zo ver fragmenten uit de oorkonde. Bij Museum de Roos op de Markt in Geertruidenberg kan je kennis nemen van de roemruchte oude tijden van de vestingstad.

Geertruidenberg kreeg als eerste stadsrechten van het graafschap Holland. Dit gaf de stad het recht op een eigen bestuur, een markt en verdedigingsmuren. Geertruidenberg was belangrijk in het Graafschap Holland, mede door haar strategische ligging aan vaarroutes. Dordrecht zou stadsrechten in 1220 hebben gekregen en wordt door sommigen ook als de oudste stad van Holland beschouwd. Helaas de rechten van Geertruidenberg zijn ouder.

Jammer dat Graaf Willen van Holland er in de oorkonde niet bij heeft vermeld, dat deze stadsrechten eerder zijn dan de rechten van Dordrecht………

Pa

Mijn vader wordt voor mij zondag 108, uiteraard enkel in mijn herinnering. Ik haalde een foto uit het archief, waarop hij tijdens de vakantie in 1970 in onze bungalowtent met mijn draagbare radio in de hand naar de Tour de France zit te luisteren. Ik heb die radio nog bewaard: merk Clarville, zelf verdiend met lege flessen sorteren bij de VéGé wat staat voor VErkoop GEmeenschap, die in 1938 opgericht werd door Theo Albada Jelgersma in Breda. Mijn vader werd geboren in 2017 op 26 oktober. Zoals jullie zonder twijfel zullen weten, stierf hij veel te jong al op 4 februari 1972. Ik was toen net een half jaartje 20 jaar en kreeg op dezelfde leeftijd waarop hij stierf in 2004 twee hartinfarcten. Ik mocht blijven leven na een uren durende open hartoperatie in ‘de Klokkenberg’ in Breda, waar 6 omleidingen werden gemaakt. Ik denk nog vaak aan mijn vader. Het slijt met de jaren, zeggen ze wel eens. Vergeet het maar gerust….

Even…

We hebben in elk geval vanavond nog een gezellig uitje voor de boeg. Ronald is jarig geweest en we gaan als schoonouders en ouders op de koffie. Even gezellig ertussenuit. We hebben hem op de dag zelf uiteraard digitaal al gefeliciteerd. Oh ja, let erop dat de klok vannacht een uur achteruit gaat...

 (Bron: familiearchief f. van son; www.academia edu; 1213, 21 september (OBHZ, I, nr. 334, OBNBdig, OBNB II, B 21).




 

zaterdag 18 oktober 2025

Jonge hoogwerkers....

Cas en Sem gingen met hun papa en mama op pad in de herfstvakantie. En wat voor een vakantie. Het was avontuurlijk en een flinke belevenis. Er kon hoog boven de grond genoten worden. Het zou niks voor mij zijn, aan een lange lijn door de lucht zweven, laat staan José, maar Cas en Sem vonden het fantastisch, al werd er natuurlijk wel flink gegild. Ook Mont Saint Michel en Saint Malo waren in trek en uiteraard genoten beide mannen ook van een speciale verzameling van krokodillen. Bretagne is mooi en lekker, zo vond Cas, zeker toen hij ook nog een groot bord met mosselen en frietjes voorgeschoteld kreeg. Cas is net zo’n vis- en seafoodliefhebber als zijn opa.  Ik denk zelfs, dat je hem er ook voor wakker kan maken ’s nachts, ook net als zijn opa. Ze zijn natuurlijk allemaal weer thuis, want maandag begint de school- en werkweek weer. Lekker om er zo een weekje tussenuit te gaan. En het weer deed ook prima mee.

Petra kwam een bakkie doen

Ik begin even met vrijdag. Ik had donderdag al mijn uitgebreide pagina gemaakt voor ons weekblad De Langstraat. Kostte heel wat tijd om door die begroting heen te komen. Zeker omdat ik nu echt geen kei ben in financiën. Maar met een ‘little help from my friends’ om met de Beatles te spreken, kwam ook dit weer op zijn pootjes terecht. Ik hoefde dus vrijdag niet aan het werk achter de computer en dat kwam achteraf gezien heel goed uit. Oudste dochter Inge hing al bijtijds aan de telefoon. Of kleindochter Renée samen met haar moeder oma een knuffel mocht komen geven. José vond het prettig om er even uit te zijn en slot van het liedje was, dat we een klein halfuurtje later bij dochter Inge onze benen onder tafel schoven, nadat we de nieuwe kozijnen hadden bekeken natuurlijk. Renée kwam al snel naar beneden en ook onze oudste kleindochter Emma was zelfs van de partij. Die is volop bezig met de politiek, want ze mag voor het eerst stemmen en wil dat uiteraard verstandig doen. Eerst gezellig wat kletsen en daarna ging oma José met haar dochter boodschappen doen. Daarna mochten we gezellig een boterhammetje meehappen en daarna was het tijd om naar huis te gaan. Schildervriendin Petra zou ’s middags een bakkie komen doen. Ook dat was erg gezellig. José had het duidelijk naar haar zin. Over schilderen gesproken; ik haalde nog een foto uit ons archief boven water van kleindochter Robyn, zo’n jaar of vijf geleden. Onze creatieve kleindochter stak toen het een en ander op bij oma José, toen het over schilderen ging. Van het voorgenomen tanken in België kwam niets, maar dat komt nog wel. De donderdagavond was voor José ook erg gezellig. Ze was op uitnodiging van dochter Meike naar haar toegebracht. Er is veel gelachen en gezellig gepraat. Voor mij ook fijn om eens even helemaal alleen te zijn.

Luuk was dokter

Jongste kleinzoon Luuk kwam ook even bij oma José kijken samen met papa en mama. Die hadden zelfs gebakjes meegebracht. De medicijnen voor komende week werden in de bakjes gedaan. Niet door Luuk, al wilde hij wel graag het dokterskoffertje. Dit keer was uiteraard opa weer de klos voor een spuitje, hamertje tik op mijn knieën en luisteren naar mijn hart. Alles was volgens hem in orde. Gelukkig maar. Hij mag binnenkort naar de grote school. Dat kan je goed aan hem merken. Hij is er aan toe en praat honderd uit en dan bedoel ik praten, want hij weet duidelijk wat hij wil vertellen of vragen. Natuurlijk moest ik ook horen hoe het hem vergaan was in de Efteling. Hij had zelf papier in de mond van Holle Bolle Gijs gestopt!

Zaterdag visdag?

Of we vandaag weer ons periodieke ritje naar Willemstad maken voor echte verse vis, dat weet ik nog niet. Even afwachten wat José voor ons in petto heeft vandaag. Ik ben wel blij dat er een zonnetje is aangekondigd.

(Bron: familiearchief f. van son).





 

zaterdag 11 oktober 2025

Gezellig... en een prima keuze

Eigenlijk moest Sem al vroeg voetballen afgelopen zaterdag. Laat het nu die ochtend en de nacht ervoor heel veel geregend hebben. In elk geval ging de voetbalwedstrijd van Sem tot zijn verdriet niet door. Hij en zijn broer Cas kwamen samen met papa en mama even bij oma en opa op de koffie. De jongens namen onmiddellijk de gelegenheid te baat om samen een mooi voetbalstadion in elkaar te knutselen, compleet met twee elftallen. Ze spelen altijd graag, als ze bij oma komen, want die heeft lekker veel speelgoed in het kleine gangetje naast de kamer. Zo kunnen opa en oma met Elke en Wouter even gezellig bijpraten onder het genot van een kop koffie of thee. En natuurlijk een pakje drinken voor Sem; Cas heeft vrijwel nooit dorst, zegt hij. Fijn dat er digitale media zijn, soms. Zo kan je elkaar nog eens iets leuks toesturen. Luuk vroeg zijn mama om een foto aan opa te sturen. “Ik ben Dolfje weerwolfje, Opa”, zo liet hij via zijn ma weten. Ik herkende je echt niet hoor Luuk! Hij blijft fotogeniek zijn, zoals je ziet bij de Hema, waar hij door mama werd getrakteerd op -hoe kan het anders- een tompouce en chocomel met een rietje. Zo wordt meneertje tot op de draad verwend….

Vrede

Vrede, verklaren alle media in koor. Israel en Hamas hebben de strijd gestaakt. De premier van Israel Netanyahu en de politieke hamasleider hebben laten weten dat de oorlog voorbij is. Ik waag dat voorlopig nog even te betwijfelen. Enkel het punt van uitwisseling van de gegijzelden en palestijnse gevangen en een staakt het vuren, zijn nu rond, maar het plan van de Amerikaanse president Donald Trump telde twintig punten en dan missen we verder het -nog zelfs niet genoemde- belangrijke punt 21: wat gaat er met Gaza gebeuren straks. Wordt dat de Palestijnse staat, waarover in ons land al maanden de activisten van de theedoekterreur actie voeren? Mag daar Hamas nog een rol spelen? Wil Hamas wel ontwapenen? Tot hoe ver trekt het Israelische leger zich werkelijk terug? Wat betekent het, dat de grens tussen Gaza en Egypte in beide richtingen open gaat. Kunnen de Gazanen zich massaal in Egypte vestigen dan? Zeker is wel, dat nu -voorlopig- de wapens zwijgen en de bevolking van zowel de Gazastrook als ook de israelische familieleden van de gijzelaars, wat meer opgelucht adem kunnen halen.  Gelukkig heeft Trump niet de Nobelprijs voor de Vrede gekregen. Dat zou ik een blamage vinden. zijn houding en doen en laten hoort niet bij iemand die die mooie prijs verdient. Ondanks Trumps bekende grote mond geeft Poetin ook nog geen krimp in Oekraïne. Achteraf blijkt hij ook geen bemiddelende rol te hebben gehad tussen India en Pakistan om Kasjmir. Hij wil zich graag overal mee bemoeien, maar het werkelijke resultaat valt tegen. Ik kan net als het comité voor de Nobelprijs wel meer mensen bedenken die de Nobelprijs voor de vrede veel eerder verdienen. Als het comité Amerikaans was geweest, had meneer Trump de leden daarvan nog dit weekend ontslagen.

(Bron: familiearchief f. van son)

 





zaterdag 4 oktober 2025

Sprokkelen....

Een paar kleinere berichtjes deze week in mijn weekendbericht. Ik heb het de titel ‘Sprokkelen’ meegegeven. Historisch gezien was sprokkelen een traditionele activiteit om aan brandstof te komen, maar tegenwoordig is het vaak beperkt of zelfs verboden. Ik sprokkelde wat kleine weetjes bij elkaar. We ondernemen op dit moment niet zo veel samen. Het is meer een kwestie van bijkomen nu, zowel voor José als voor mij.

Net als opa….

Luuk heeft al eens mijn krukken vast gehouden. Trots zei hij toen, “net als opa”. Cas kwam mijn stok lenen, want met carnaval wilde hij als oud opaatje gaan. Altijd gezellig met onze kleintjes. “Kijk, ik heb een broek net als opa”, dat vond Luuk afgelopen week. Hij vond dat hij een broek aan had, net zoals opa die draagt. Niks bijzonders, als ik hem zo op de foto zie, een gewone broek, maar hij vond dat het zo was. Het is echt een nuttig ventje. Hij wordt langzaam maar zeker groot. Binnenkort mag ons jongste kleinkind twee ochtenden gaan proberen bij de kleutergroep. Op de grote school dus. Ik denk wel dat hem dat gaat lukken. Hij is er eigenlijk ook echt wel aan toe. Hij verveelt zich thuis af en toe. Soms kan hij ook aardig slim uit de hoek komen. We gaan het allemaal volgen. Het zou voor zijn papa en mama best wat meer rust geven, als ook hij naar school gaat. Zijn zus Robyn doet het erg goed op de middelbare in haar eerste jaar daar. Ze heeft hopen vriendinnen en ook de schoolprestaties zijn prima. Altijd leuk voor de ouders….

Nee, dank je wel…..

Een foto uit ons archief weer deze week. We bezochten jaren geleden, samen met een paar kleinkinderen, het reptielenhuis in Breda. Ik ben niet zo van die glibbers, maar José had er geen moeite mee om zo’n koude, grote slang in haar nek te laten leggen. Zij lijkt bijna nergens bang voor. Bijna dan, want van die grote achtbanen moet zij ook niks hebben. Altijd goed om zo’n moment met een grote slang in je nek op de gevoelige plaat vast te leggen. De vraag of ik ook een keertje wilde proberen, heb ik vriendelijk, doch zeer direct onmiddellijk afgeslagen.

Zon of WK

Het was zondag een prachtige, zonnige dag. We hebben ervan geprofiteerd en zijn even naar ons terrasje gegaan. Nog even wat gezondheid opgedaan. We hadden het niet meer verwacht, want zaterdag was het toch wel erg fris. Wereldkampioenschap wielrennen kijken, was nauwelijks nodig, want op de immer betrouwbare Bauke Mollema na, waren Nederlanders in de finale geen velden of wegen te bekennen. Ze waren al afgestapt. En laten we eerlijk zijn, de winnaar stond honderd kilometer voor het einde al vast, toen Pogacar met Del Toro aan de haal ging. Er zijn wel spannender wedstrijden verreden.

Familieonderzoek

Nu het weer wat minder warm- en terrasjesweer wordt, zo langzamerhand, is er weer tijd voor de ‘finishing touch’ van mijn boek over onze familiegeschiedenis. Ik moet nog een paar honderd bladzijden controleren op fouten en oneffenheden en kijken of alles er goed in staat. Om dat goed te kunnen doen, moet alles eerst bij ons in wat rustiger vaarwater zijn gekomen, want na de ziekenhuisopname van José, was het echt rommelig en onwennig. Met de enorme hulp van al onze kinderen, lijkt het nu weer wat tot rust te komen. Binnenkort weer tijd voor een van mijn hobbies dus. Een ervan, want de kleinzonen zijn afgelopen weken maandag tussen de middag niet bij ons komen lunchen. Binnenkort kan dat hopelijk weer.  Dan moeten we -geloof ik- beginnen met knabbelspek. Dat heeft Youri gekozen. Ik onthoud dat voorlopig allemaal nog wel en mag er nog altijd bij zijn!

Controle

En tot slot: donderdag op periodieke controle geweest bij de cardioloog. “U verbaast me”, liet zij weten. Mijn bloedwaarden en de conditie van mijn hart waren wederom ‘kwetsbaar maar stabiel’. Mijn hart is zelfs iets beter, sinds ik op 23 juni 2023 te horen kreeg, dat ik nog maximaal een jaar te leven had. Dankzij goede zorgen en rotsvast vertrouwen, mag ik er nog steeds zijn. Ik ben er blij mee en dankbaar voor. Mijn longen zijn noog steeds zonder vocht maar psychisch kost een periode zoals nu, erg veel kruim. Dat wel.

(Bron: familiearchief f. van son).