Maar ik mocht haar thuis niet ophalen met de auto. Er was een probleem. Nederland kende van 4 november 1973 tot en met 6 januari 1974 echte zogenoemde ‘autoloze zondagen’.
Van zondagochtend 3 uur tot maandagochtend 3 uur was het, zo heette het officieel: ‘verboden om brandstof te gebruiken voor gemotoriseerde voer- en vaartuigen op de weg, op het water en in de lucht’. Geen autorijden en motor- of brommerrijden dus. Alleen het openbaar vervoer mocht rijden en “voertuigen die noodzakelijke of dringende taken moesten vervullen”. En onder die laatste categorie vielen ook de journalisten die weekenddienst hadden. Als ze een verklaring van de hoofdredactie konden overleggen. Maar pas op. Het ging daarbij om verkeer in dienst van het werk, niet om je vriendin thuis op te halen.
Maar waarom kregen wij die autoloze zondag? Olieproducerende landen wilden hun olieprijzen verhogen en wachtten op een goede gelegenheid. In oktober 1973 brak de Jom Kipoeroorlog uit waarbij Israel werd aangevallen door Egypte, Syrië, Algerije, Irak, Koeweit, Libië, Marokko, Saoedi-Arabië, Soedan en Tunesië. Nederland koos de kant van Israël en uit protest draaiden enkele Arabische staten de oliekraan dicht. Ook voor ons! Onze regering probeerde het olieverbruik te beperken door autoloze zondagen in te stellen. Dat was overigens sinds de Tweede Wereldoorlog al enkele malen meer gebeurd. Toch was het wel heel bijzonder: lege autosnelwegen, drukker openbaar vervoer, maar het wakkerde ook de creativiteit aan: paardenkoetsen werden opgetuigd, fietsers en rolschaatsen namen bezit van wegen, maar de politie stuurde de fietsers ondanks de autoloze zondag al snel van autosnelwegen.
In die periode had ik ook enkele keren weekenddienst als journalist van Dagblad de Stem. Ik had een verklaring van de hoofdredacteur bij me en kon dus als een van de weinigen de weg op met mijn auto, als er in mijn werkgebied iets gebeurde op zondag. De krant van maandag moest immers gewoon vol. Zolu ik de regels overtreden, dan werd ik op staande voet ontslagen, zo stond er in de regeling van De Stem.
Maar het was niet alleen erg rustig op de wegen op zondag, maar er kwam ook een systeem van benzinebonnen. Als je die bonnen had, dan kon je aan benzine komen, want de benzineprijs steeg niet alleen flink, maar ook de kraan werd fors dichtgedraaid.
Toch liet Nederland zich daardoor niet uit het veld slaan. Het was even lastig, maar iedereen vond wel een oplossing. Wandelen, fietsen en gewoon gezellig thuis. En het openbaar vervoer reed wel, dus…………
(Bronnen: familiearchief f. van son: verklaring autoloze zondag 1973-1974, benzinebonnen 1973).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten